ตอนที่ 11
ครุ่นคิดในเรื่องอดีตของพี่สาวแล้ว เขายิ่งเจ็บใจ ไม่นึกว่าคนดีๆจะมาด่วนตายเพราะไว้เนื้อเชื่อใจคนง่าย ความรักนี่มันฆ่าคนให้ตายทั้งเป็นได้จริงถ้าเจอรักไม่ซื่อ ไม่เที่ยงตรง พี่สาวของเขาเพิ่งมาทราบในภายหลังว่า ตนุเป็นคนเจ้าชู้ แต่เขารู้มานานแล้ว ที่ไม่บอกอีกครั้งก็เป็นเพราะได้เตือนให้พี่สาวรับทราบไว้แล้วก่อนที่จะแต่งงานกัน พอพี่สาวไม่เชื่อ เขาก็ขี้คร้านจะชี้แจงอธิบาย เขาคิดว่าพี่สาวอาจจะหน้ามืดตาบอดมัวเมาเพราะลุ่มหลงในความรัก ที่หล่อนมีชีวิตอยู่มานานแล้ว เป็นสาวใหญ่ที่ยังไม่เคยพบพานความรัก เพราะเอาแต่ปิดกั้นด้วยธุรกิจของครอบครัว
ชายหนุ่มถอนใจเมื่อฝีเท้านั้นเดินเข้าใกล้บ้านพักของเชลยทุกขณะได้ยินเหมือนเสียงน้ำซู่ๆอยู่ไม่ไกลนัก ทำให้หัวคิ้วเรียวจากดวงหน้าที่คมเข้มขมวดเข้าหากัน และทายได้ว่าเป็นใครในเวลานี้
“อะแฮ่ม ร้อนวันนี้อากาศมันร้อนมองเห็นสาวแก้ผ้าแก้ผ่อนอาบน้ำในตุ่ม” เสียงผิวปากหวือๆครางเป็นเพลงนั้นทำให้หล่อนสะดุ้ง มือดึงกระชับผ้าถุง พร้อมเหลียวหาต้นตอที่มาของเสียง ทำให้คนที่มีอารมณ์กำลังอาบน้ำตาเขียวปั๊ด เพราะมาขัดจังหวะความสำราญของร่างกายและอารมณ์ ที่รู้สึกสดชื่นเต็มที่
พาลิณีจ้องตาอย่างเอาเรื่อง พร้อมกันนั้นเสียงเล็กแหลมก็เอ่ยไล่ทันที
“ออกไปเดี๋ยวนี้นะ เสียมารยาท ไม่รู้หรือไงคนกำลังอาบน้ำ” แม้จะเอ่ยพูดออกไปแล้วแต่ก็กึ่งกล้าๆกลัวๆ เพราะอีกฝ่ายเป็นคนตัวสูง ขณะที่เขาเองหยุดกายนิ่ง มองจ้องมาที่หล่อนหนักยิ่งกว่าเดิม พร้อมกับทำสายตาเจ้าชู้กรุ้มกริ่ม กะลิ้มกะเหลี่ยใส่ที่มุมปาก จนพาลิณีรู้สึกว่าเหลืออดเหลือทน แล้วสมองและความคิดที่เฉียบขาดของพาลิณีก็ครุ่นคิด อย่างหาทางป้องกันตัวและรู้ทัน
ทำให้ร่างสูงนั้นก้าวฝีเท้าอย่างเร็วๆมาหยุดยืนบริเวณที่เป็นสังกะสีกั้นทำเป็นรั้ว แต่สูงระดับแค่ทรวงอก ทำให้หญิงสาวรู้สึกเคอะเขินและอายจนหน้าแดงกับการที่จ้องมองประชิดอย่างนั้นของเขานายหัวหนุ่มเผลอไผลตัวเองเหมือนกันที่เอาแต่จ้องมองหล่อน ใบหน้าของหญิงสาวที่เธอกึ่งเปลือยท่อนบนเพราะนุ่งกระโจมอกและอวดผิวขาวช่วงเรียวขา และเห็นไปถึงปลีน่อง เพราะชายหนุ่มเป็นคนที่ค่อนข้างสูง
แต่ก็ทำให้พาลิณีทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันอีกฝ่ายทำเหมือนกับจ้องเธอ จ้องๆเหมือนตกตะลึง แต่ใบหน้าของพาลิณีก็ยิ่งแดงปลั่งเหมือนตำลึงสุกกับรอยหยักริมฝีปากที่บึ้งตึงกัดฟันกรอดๆทำปากขมุบขมิบบ่นใส่เขา
รัมธ์ดูเหมือนลืมไปว่า เขาต้องรีบกลับไปที่ออฟฟิศ เพื่อพักผ่อนในช่วงกลางวัน และรับประทานอาหาร แต่เป็นเพราะสาวสวยตรงหน้านั่นแหละ ที่ดึงรั้งเขาไว้ ก็โถ ภาพเด็ดขนาดนี้ ใครจะอยากไปตอนนี้เล่า มีสาวสวยมายืนเปลือยกายอาบน้ำตรงหน้า ภาพแบบนี้ใช่จะหาดูง่าย ยิ่งเขาทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยใส่
ฝ่ายเชลยสาวก็มีสีหน้าอึดอัด
“หันหน้าไปทางอื่นสิ ฉันจะอาบน้ำ คนบ้า โรคจิต มาแอบยืนดูคนอาบน้ำ สาธุ ขอให้ตาเป็นกุ้งยิง คนพิเรนทร์ อุบาทว์” พาลิณีอ้าปากด่าเป็นชุดเลย
ชายหนุ่มก็ยืนฟังตาค้าง ทั้งเดือดทั้งขำในความเป็นคนช่างปากดี และฤทธิ์เอาการของพาลิณี แต่เขายังยิ้มทะเล้นทะลึ่งใส่ เหมือนไม่สนใจสิ่งใดๆทั้งสิ้น
จนหล่อนต้องออกปากซ้ำ แต่เสียงอ่อย เหมือนจะขอร้องจากเขา ว่าหยุดการก่อกวน
“นะ หันหน้าออกไป แป๊บเดียวฉันจะเสร็จแล้ว นี่ขอร้องเถอะ คุณรัมธ์”
สุดท้ายก็หลุดปากเรียกชื่อของเขาออกได้แต่ก็ทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมา เพราะน้ำเสียงของหล่อนน่าฟังกว่าทีแรก
“อืมส์ พูดแบบนี้น่าฟังหน่อย ฟังเพราะกว่าทีแรก ไม่ยักกะรู้ว่าพูดเพราะๆก็เป็นแต่ว่าถ้าเติมหวานอีกนิดหน่อยก็น่าฟังกว่านี้” เขายังมีอารมณ์พูดดีกับหล่อนหรือนี่ นึกว่าเขาจะโกรธหล่อนจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง
ทำให้พาลิณีไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้อีกครั้ง มองดูผิวเผินเขาดูเป็นคนค่อนข้างดุมีดวงตาที่คมสวยคิ้วเรียวเข้มดกดำ หากแต่น้ำเสียงนุ่มที่เอ่ยอย่างราบเรียบในเวลานี้ ทำให้หล่อนคิดใหม่ว่า เวลาที่เขาพูดดีก็ดีเป็น และดีกว่าทำเสียงดุอวดอำนาจบ้าอำนาจนี่อีก สไตล์แบบนี้ภาพแบบนี้หล่อนก็ไม่เคยได้เห็นเช่นกัน
“นะคะ ฉันขอร้องเถอะ ให้ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ แล้วเราค่อยคุยกันก็ได้”
พาลิณีคิดว่า หล่อนต้องเล่นบทยินยอมก่อน เพราะไม่มีทางเลือก และหล่อนชักรำคาญมากขึ้นทุกที การอาบน้ำในเวลานี้ไม่ได้ทำให้หล่อนสบายใจสักนิด แต่ในที่สุดรัมธ์กลับเป็นฝ่ายที่พยักหน้าให้ ทำให้หล่อนดีใจอย่างมาก ที่เขายินยอมรับฟังหล่อน
ใช้เวลาประมาณสิบห้านาทีพาลิณีขอตัวขึ้นไปบนบ้านผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เป็นชุดที่เขาหามาให้นั่นแหละ เป็นเพราะหล่อนจำใจต้องใช้ด้วย และใช้อย่างเสียมิได้
แม้จะเอ่ยตำหนิติเด็กแพนตั้งหลายหน ว่าชุดแบบนี้ไม่เหมาะกับหล่อน แต่มันก็ไม่มีทางเลือก ชุดเหล่านี้อาจจะดูดีในสายตาของเด็กสาวชาวเกาะและชาวบ้านริมหาดในละแวกนี้ แต่สำหรับหล่อนมันไม่ใช่ มันโลคลาสแบบนี้
เนื้อผ้าก็ไม่ใช่ ถึงบ่นไปแต่จำเป็นต้องใช้ แต่ที่หล่อนเลือกกลับเป็นชุดชาวเลสีชมพูกับเสื้อยืดลายการ์ตูนสีขาว ที่ใส่แล้วรู้สึกชอบ เพราะสวมใส่สบาย
เมื่อหล่อนลงมาข้างล่างอีกครั้ง คำพูดที่หล่อนเพียงแค่อยากจะเอ่ยเล่นๆกับเขา แต่ทว่าทางด้านรัมธ์ ไม่คิดอย่างนั้นสิ เขามายืนคอยหล่อนอยู่ข้างล่าง ตั้งนานแล้ว
พาลิณีนึกว่าเขาไม่สนใจปากคอของเธอ แต่ที่ไหนได้ ล่ะ เขาปรากฏกายด้วยรอยยิ้มเผล่ส่งมาให้ เหมือนลืมเรื่องเคืองโกรธ และสิ่งที่เขาทำตัวเป็นคนเจ้าชู้ชีกอ แอบดูผู้หญิงอาบน้ำ แต่สำหรับพาลิณีอาการแบบนี้ไม่ได้หายขาดจากตัวหล่อนได้ง่ายหรอก เพราะหล่อนมีแต่ฝังความจงเกลียดจงชังต่อเขามากกว่า
ที่หล่อนยอมทำดีด้วย เพราะอยากให้เขาหลงกล และหล่อนก็ควรรู้ว่าหล่อนสามารถใช้เสน่ห์มารยาของหญิงหลอกล่อเขาให้ติดกับดักได้เช่นกัน ลึกๆนั้นพาลิณีฮึ่มฮั่มคำรามในใจว่า เขาไม่มีวันรู้ ทันเล่ห์กลของหล่อนหรอก