ตอนที่ 33
เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น เขาคงทำไปตั้งนาน ตั้งแต่เดือนที่แล้ว ที่จับตัวหล่อนมาใหม่ๆ อาการคิดถึงบ้านเพิ่มขึ้นทวีคูณ จะขอร้องเขาก็ไม่ได้ เพราะคนอย่างเขาไม่ใจอ่อนกับหล่อนแน่และพาลิณีคิดถึงเพื่อนที่ร่ำเรียนในมหาวิทยาลัย แต่คงไม่มีทางแน่และชื่อของหล่อนคงถูกคัดจากมหาวิทยาลัย เพราะไม่ได้เข้าเรียน และเสียการเรียน
“เมื่อไหร่ คุณจะปล่อยฉันเป็นอิสระเสียที”
พาลิณีตัดสินใจถามเขาตรงๆอีกครั้ง หล่อนไม่แง่งอนและปั้นปึ่งใส่ แต่อยากจะถามเขาดีๆ
รัมธ์ไม่ตอบความจริง เพราะเขาไม่ต้องการให้เธอไปที่นี่
“คุณไม่ต้องอ้ำอึ้ง บอกฉันมาตรงๆสิคะ” เนื่องจากเขาปล่อยหล่อน โดยไม่ได้จัดการตามแผนร้ายที่ต้องการเรียกค่าไถ่จากบิดา แต่หล่อนคิดว่าระดับฐานะของเขาคงไม่ต้องการเงิน แล้วต้องการอะไรล่ะ?
“ผมไม่อยากให้คุณไปจากที่นี่”
“คุณรัมธ์” หล่อนอุทานแค่อยู่ในลำคอ ไม่อยากให้เขาได้ยินมากกว่านั้น
“เพราะอะไรรู้มั๊ยเพราะผม
