แรงมารในคลื่นรัก

ญาติของอดีตพี่เขย

ตอนที่ 4

และสีดาพรก็ยิ้มให้เขาเพราะหล่อนชอบเขาซึ่งสายตาที่หล่อนมองเขานั้น เต็มไปด้วยความพึงพอใจ

เขาเป็นผู้ชายที่แสนเสน่ห์ที่สุด มีแต่ผู้หญิงอยากอยู่ใกล้เขามากที่สุด ไม่เว้นแม้แต่สีดาพรด้วยเช่นกัน

หากสีดาพรหล่อนยังว่างท่าทีเป็นปกติเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาแต่ว่าเขากลับไม่ได้สนใจหล่อนมากเท่าที่ควร ทำให้สีดาพรน้อยใจเก็บกักและกดความรู้สึกของตัวเองไว้ภายในต้องทุกข์ทรมานเพระว่าหล่อนแอบหลงรักชายหนุ่มมานาน

“เป็นไงจ้ะเด็กดีของน้าสีดา นี่หายป่วยแล้วหรือยังจ้ะน้องภัทร” หล่อนถามหลานออกไปเสียงแปร่งติดทองแดง หากแต่ใบหน้าไร้ดียงสาตัวอ้วนป้อมตอบ

“ดีขึ้นแล้วครับน้าดาพี่จำปีเอายามาให้ภัทรกิน ภัทรนอนไปตื่นหนึ่ง เพิ่งตื่นมาเล่นเกม”

“จ้ะ” สีดายิ้ม ซึ่ง่รัมธ์ทำสีหน้าเป็นปกติคือเรียบเฉยเมย แม้ใบหน้าจะดุเข้มเต็มไปด้วยไรหนวดครื้มดกดำ แต่สีดาพรเคยเห็นรัมธ์ตอนที่ใบหน้าโกนหนวดจนเกลี้ยงเกลาสะอ้านมาแล้ว

หล่อนถึงได้ติดใจพึงใจต่อเสน่ห์ของเขา เพราะเขาหล่อเหลาฉกาจ ก็อยากให้เขารับหล่อนเป็นแฟนเหมือนกัน แต่เขาไม่เคยทำให้หล่อนสมใจเลย หล่อน กลายเป็นสร้างความหวังให้แก่ตัวเองร่ำไปและก็พยายามทอดสะพานสายใหม่ไปสู่เขาตลอดเวลา เมื่อมีโอกาส เรียกว่าตื้อแล้วสีดาพรหันมาทางเขา

“สีดาเอ้อดาก็ต้องขอบคุณคุณรัมธ์มากนะคะที่ ช่วยเอาใจใส่ ดูแลน้องภัทร และพี่สิก็คงสบายใจและหมดห่วง เพราะดาไม่อยากให้แกมีความรู้สึกว่าแกถูกทอดทิ้ง หลังจากที่พี่ตนุ ทิ้งแกไปแล้ว”

รัมธ์นั้นเข้าใจความรู้สึกของสีดาพรดีเขาจึงพยักหน้า

“ขอบใจนะสีดาที่เป็นห่วงหลาน เพราะผมก็รักตาภัทรนั้นไม่ต่างไปจากคุณหรอกเพราะแกนั้นเป็นหลานในไส้ของผม”

เมื่อสีดาพรรับรู้แล้วและรู้สึกน้อยใจ ว่าทำไมกันนะ ในเมื่อรัมธ์ ยังไม่มีใคร หากเขาไม่ยอมใจอ่อนเหลือบแล มองหล่อนบ้าง เพราะหล่อนนั้นถือว่าใกล้ชิดเขามากที่สุด และเป็นน้าสาวของนายภัทรด้วย

“เอ้อ สีดาทานข้าวมาแล้วหรือยังครับ”

“เรียบร้อยแล้วค่ะ อิ่มมาจากข้างนอกแล้ว”

หล่อนดีใจที่เขาถามหล่อนคำนี้จนทำให้ยิ้มหน้าบาน

“งั้นฝากตาภัทรด้วยนะครับ ผมจะแวะเข้าเมืองสักหน่อย ไปรับเพื่อนที่สถานีขนส่ง”

“อ้าว” หล่อนอุทานที่รัมธ์มีธุระจะไปข้างนอกในเวลานี้ด้วย

“ ก็พอดีเห็นสีดามา พอดีเลย ก็เลยไหว้วานหน่อย อีกอย่างเพื่อนผมคนนี้เพิ่งมาที่กระบครั้งแรกี่ มันมาหาผมไม่ได้แน่ ส่วนคนขับรถก็ป่วยเป็นไข้ เพราะยังงั้นถึงต้องออกไปรับเอง ขอฝากสีดาดูน้องภัทรด้วยนะ”

หล่อนยิ้มอย่างเต็มใจ

“ได้ค่ะคุณรัมธ์สีดาจะดูแลนายภัทรเองและฆ่าเวลา เพื่อรอคอยคุณรัมธ์กลับมา”

เพราะบุระคือเพื่อน ที่รัมธ์ต้องไปรับที่ สถานีขนส่ง

“ยินดีต้อนรับนาย สู่เมืองกระบี่ และเกาะนางยวนแก้วของฉัน” สองหนุ่มยื่นมือชักแฮนด์สัมผัสถึงมิตรภาพของกันและกันหนุ่มจากกรุงเทพรูปร่างสันทัดผิวแบบหนุ่มชาวสวนยิ้มให้เพื่อนรักที่เรียนจบมหาวิทยาลัยด้วยกัน คณะบริหารธุรกิจ แต่ชีวิตของรัมธ์ต้องมาผันแปรกลับมาบริหารธุรกิจของตระกูลเมื่อสิ้นพี่สาวไปที่จังหวัดกระบี่บ้านเกิด

เพราะใจจริงนั้นเขาอยากจะอยู่ในกรุงเทพ ทำงานเกี่ยวกับวงการโฆษณาตามที่ได้เรียนรู้มา เป็นงานที่เกี่ยวกับเบื้องหลังวงการบันเทิง

ออกแบบโฆษณาโปรยคำหาไอเดียสร้างสรรค์ เป็นฝ่ายผลิตรายการหรือสคริปต์บท แม้แต่งานขายด้านโฆษณา เพราะเขาจบมาทางนี้โดยตรง

“น่าเสียดายความรู้ของนายนะ รัมธ์ อุตส่าห์เรียนจบมา ไม่ได้ทำงานตามที่ตัวเองเลือกคิดเลย”

บุระนั้นปัจจุบันเป็นครีเอทีฟของรายการทีวีช่องหนึ่ง ซึ่งเขาเข้ามาในวงการสามปีแล้ว ถือว่าซึมซับเรียนรู้งานหลายอย่าง จากรุ่นพี่

และบุระบอกข่าวให้เพื่อนที่เป็นนายหัวของเกาะนางยวนแก้วมาตลอด ส่งข่าวให้ทราบ เวลานี้เขาลาหยุดเพื่อพักร้อน สิบห้าวัน แล้วมุ่งหน้าจากกรุงมาพักที่บ้านเพื่อน ตามคำเชื้อเชิญ

รัมธ์ผงกศีรษะรับทราบ อย่างที่เพื่อนเอ่ย แต่จะทำอย่างไรเล่า ภารกิจที่หนักหน่วงต้องรับผิดชอบทั้งหมดเนื่องจากพี่สาวเสียชีวิตกะทันหัน เพราะเป็นทายาทที่หลงเหลือเพียงหนึ่งเดียว

รัมธ์พาเพื่อนไปที่รถคันหรูของเขาเปิดประตูให้ เพื่อนพิงพนักเบาะแล้วเอ่ยขึ้น

“ฉันตั้งใจจะอยู่ค้างที่บ้านของนาน นานถึงสิบห้าวันเชียวนะ รบกวนหน่อยนะรัมธ์”

ชายหนุ่มใบหน้าคมคายแต่ทว่าเข้มเอ่ยกับเพื่อน

“จะอยู่ถึงเดือน ฉันก็ไม่เคยว่า สำหรับนาย”

บุระยิ้มให้กับนายหัวหนุ่มที่จัดว่า หล่อเหลา จัดนัก หากรัมธ์ไปโกนหนวดเคราที่บดบังความหล่อเหลาของเขาออก รัมธ์ จะ หล่อเหลา แบบไม่มีที่ติ ยิ่งได้ข่าวรัมธ์ยัง เป็นโสด

ยังไม่ตกล่องปล่องชิ้นกับสาวคนไหนอีกอยากมา ค้นหา ความจริงไอ้เพื่อนรักคนนี้มันเป็นเกย์ด้วยหรือเปล่าวะ แต่เขารู้ว่ารัมธ์ชอบผู้หญิง เขาแน่ใจ

“นายยังครองตัวเป็นโสดอีกหรือวะรัมธ์”

เพื่อนหนุ่มผู้ทำหน้าที่เป็นสารถีด้วยพยักหน้า

“ฮื่อ” อีกฝ่ายผู้เพื่อนส่ายหน้าเสียงสัพยอกตอบ

“ไม่น่าเชื่อ หล่อๆอย่างนาย ยังหลุดรอดมาได้นะ สาวๆ ทำไมตาถั่วเหลือเกิน ที่ไม่ยอมเลือกเทพบุตรอย่างนายจะไปเลือกมหาโจรที่ไหนกันวะเป็นแฟน”

“ฉันคงเป็นมหาโจรอย่างที่นายว่านั่นล่ะ ถึงได้เลือกผู้หญิงยากนัก” บุระครุ่นคิดเป็นเพราะความช่างเลือกและเฟ้นของนายหัวหนุ่มมากกว่า

สมัยเมื่อเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย สาวๆเข้าใกล้นายรัมธ์ ยากจะตาย หากนายรัมธ์ ก็ไม่ยอมเล่นด้วย

“งั้นก็ดีว่ะฉลองความโสดกันทั้งคู่เลย” รัมธ์หัวเราะหึๆเท่านั้นจากนั้นขับรถออกจากสถานีขนส่ง มุ่งหน้าสู่คฤหาสน์หลังหรูงดงามกว้างขวางที่รออยู่ สำหรับอาคันตุกะคนใหม่ ที่รัมธ์เตรียมและตั้งใจต้อนรับอย่างดี นิสัยของบุระไม่เปลี่ยน

**************************************

ที่กรุงเทพเกิดความโกลาหลวุ่นวายในบ้านของท่านรัฐมนตรี ลูกน้องทุกคนแม้แต่ทหารอารักขาประจำตัว ติดตามมาตลอด ท่านก็โวยวายด่าทอเอากับคนงานพนักงานที่ ทำงานชุ่ยไม่รอบคอบจนลูกสาวคนเดียวถูกไอ้เสือร้ายจับตัวไปจากกรุงเทพ มันกล้าเหยียบจมูกเขายิ่งนัก

คุณหญิงเทพาเอาแต่ร้องห่มร้องไห้จนเนื้อตัวซูบและผ่ายผอมตรอมตรมที่บุตรสาวนั้นมาหายตัวไป

“ฮึ พวกแก ต้องจับมันให้ได้ คอยดูเถอะ กูจะเอามันให้แหลกคาตีนเลย”