โยธินที่นั่งอยู่ในห้องเอนหลังพิงพนักเก้าอี้พลางแหงนหน้ามองเพดาน ขบคิดถึงเหตุการณ์หลายๆ อย่างที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ ทบทวนความรู้สึกตัวเองที่มีต่อพริมา เห็นหญิงสาวไม่สดใสดูไม่มีชีวิตชีวาเหมือนดอกไม้ที่ใกล้ดหี่ยวเฉา หัวใจเขาก็กระวนกระวายเป็นห่วงเธอ แต่ช่วงนี้เขายุ่งมากต้องคอยดูแลงานของดาราพรที่มาจ้างวานบริษัทเขาทำให้ไม่มีเวลาใส่ใจเธอ
อันที่จริงเขาแค่ต้องการเว้นระยะห่างจากพริมา เพราะกลัวตัวเองจะเผลอตกหลุมรักเลขาสาวสุดเซ็กซี่เข้าจริงๆ
มันน่าสมเพชที่ผู้ชายรักสนุกอย่างโยธินกลายเป็นผู้ชายที่กลัวความรักจนไม่กล้าเริ่มต้นใหม่กับผู้หญิงคนไหน ไม่กล้าจริงจังด้วยและปฏิเสธว่าที่จริงแล้วก็เผลอตกหลุมรักพริมาเหมือนกัน
หลังจากคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยได้เกือบครึ่งชั่วโมง โยธินก็มองนาฬิกาข้อมือเห็นว่าเลยเวลาทำงานมาเกือบยี่สิบนาทีแล้วแต่เลขาสาวก็ยังไม่โผล่หน้าเข้ามารายงานตัว อารมณ์คุกรุ่นแผ่กำจายไปทั่วห้อง รู้ดีว่
