บทที่9 แกล้งทำให้หึงแต่สาวเจ้ายิ่งเกลียด
2202 Words
พิมพ์ลภัสรีบขับรถออกจากบ้านมุ่งตรงไปยังห้างดังใจกลางเมืองเพียงลำพัง ด้วยความที่เพื่อนๆ ต่างก็มีธุระและต้องการพักผ่อนอยู่บ้านพิมพ์ลภัสจึงไม่สามารถโทรตามเพื่อนคนไหนให้มาเดินห้างเป็นเพื่อนตนเองได้สักคน พิมพ์ลภัสจึงตัดสินใจไม่ซื้อของแต่มานั่งดื่มกาแฟฆ่าเวลาไปเรื่อยๆ เมื่อเห็นว่าเริ่มบ่ายคล้อยแล้วจึงตัดสินใจกลับบ้าน พอกลับมาถึงบ้านแม่ของพิมพ์ลภัสก็ได้รายงานลูกสาวว่า
"เมื่อตอนใกล้เที่ยงพี่กริชเขาได้มาหาเราที่บ้านนะน้องพิมพ์ มาถึงก็แปลกนะถามหาน้องพิมพ์แทนที่จะถามถึงหมึก" คุณนายสะอางบอกลูกสาว
"ค่ะแม่"
"ค่ะแม่อะไรล่ะน้องพิมพ์ พี่เขาบอกว่านัดกับน้องพิมพ์ไว้" คุณนายสะอางจี้ถามลูกสาวอย่างต้องการคำตอบ
"อ๋อ ค่ะ เพื่อนพี่หมึกเขาอยากคุยกับพิมพ์เรื่องงาน เขาจะสั่งเครื่องเรือนจากบริษัทเราไปตกแต่งคอนโดแห่งใหม่ของเขาค่ะแม่ แต่พิมพ์ลืมนัดก็วันนี้มันเป็นวันหยุด ยังไงเดี๋ยววันจันทร์พิมพ์ค่อยให้คุณจุ๋มเลขาของพิมพ์ติดต่อเขาไปอีกทีนะคะ พิมพ์ขอตัวไปพักก่อนนะคะแม่"
"อ๋อ อย่างนั้นเหรอลูก แล้วนี่ทานข้าวมาแล้วยังล่ะ"
"พิมพ์อยากได้ของทานเล่นกับน้ำส้มคั้นเย็นๆ แม่ให้เด็กยกไปให้พิมพ์ที่สระว่ายน้ำนะคะ พิมพ์อยากว่ายน้ำเล่นสมองจะได้ปลอดโปร่งหน่อย"
"ได้จ้ะลูก แม่ให้เด็กยกไปให้นะ" คุณนายสะอางยิ้มให้ลูกสาวด้วยความรัก
พิมพ์ลภัสเดินขึ้นไปบนห้องนอนนั่งพักผ่อนได้สักพัก หลังจากนั้นก็เปลี่ยนชุดลงไปว่ายน้ำ อยากลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างตนเองกับคมกริช อยากให้ทุกอย่างเป็นเพียงความฝัน พิมพ์ลภัสแค่เมาหลับฝันไปทุกอย่างไม่ใช่เรื่องจริง
"อยากให้เป็นแค่ความฝันตื่นขึ้นมามันไม่ใช่เรื่องจริง แต่ความจริงตื่นขึ้นมายิ่งกว่าเรื่องจริงคือเขาเป็นเพื่อนกับพี่ชายของเรา ยายพิมพ์เอ๊ยแล้วจะทำยังไงต่อไปวะเนี่ย" พิมพ์ลภัสได้แต่คิดทอดถอนใจก่อนที่จะเปลี่ยนชุดลงไปว่ายน้ำ
วันจันทร์ต่อมา พิมพ์ลภัสก็ได้ไปทำงานที่ออฟฟิศโดยพิมพ์ลภัสได้ขับรถไปเองเพราะพี่ชายไปค้างกับแฟนสาวที่คอนโดส่วนผู้เป็นพ่อก็มีนัดไปตรวจสุขภาพประจำปีไม่ได้เข้าบริษัท
"คุณพิมพ์คะ มีสายในจากคุณหมึกนะคะ" เลขาสาวหน้าห้องของพิมพ์ลภัสโทรมาหาพิมพ์ลภัส
"ค่ะ โอนสายเข้ามาได้เลยค่ะคุณจุ๋ม"
"ได้ค่ะคุณพิมพ์" เลขาสาวรับคำแล้วกดโอนสายเข้าไป
"ค่ะพี่หมึก ทำไมถึงโทรภายในเข้ามาไม่ไลน์หาน้องละคะ" พิมพ์ลภัสถามพี่ชายของตนเอง
"พี่ก็ทั้งไลน์ทั้งโทรหาน้องแล้วนะ พิมพ์ไม่อ่านไม่รับสายเลยพี่ก็เลยโทรหาคุณจุ๋ม"
"อ๋อ สงสัยพิมพ์คงปิดเสียงเอาไว้ พอดีนั่งเขียนแบบงานเพลินๆ พี่หมึกมีอะไรจะใช้น้องหรือเปล่าคะ"
"มี จะให้พิมพ์ช่วยดิวงานแทนพี่หน่อย คือลูกค้าเขาอยากไปกินข้าวด้วย"
"ลูกค้าที่ไหนคะ ต้องไปกินข้าวด้วยก่อนหรือคะถึงจะคุยเรื่องงาน งั้นก็ไม่ต้องรับงานก็ได้นะคะ"
"ไม่ได้ ลูกค้าคนนี้รายใหญ่มากพี่จำเป็นต้องเก็บเขาเอาไว้ ไปเถอะพี่ไปด้วย มื้อเที่ยงนี้เลยเขาก็มากับคนของเขานะ ไปเถอะไม่มีอะไรหรอก"
"ถ้าพี่หมึกไปด้วยก็ได้นะคะ"
"งั้นพิมพ์มาหาพี่ที่ห้องทำงานก่อนจะได้ออกไปพร้อมกันทีเดียว"
"ได้ค่ะพี่หมึก" พิมพ์ลภัสรับคำเก็บงานบนโต๊ะแล้วหยิบกระเป๋าถือเดินออกไปหาพี่ชายที่ห้องทำงานก่อนไปก็ได้สั่งความเลขาหน้าห้องเอาไว้
"คุณจุ๋มพิมพ์ออกไปทานข้าวกับพี่หมึกนะคะ"
"ค่ะคุณพิมพ์" เลขาสาวรับคำ
พิมพ์ลภัสเดินไปถึงหน้าประตูห้องทำงานพี่ชายก็ได้เดินเปิดประตูเข้าไปเลย เปิดไปก็เห็นคมกริชนั่งเคลียคลออยู่กับสาวผมยาวซึ่งจัดว่าเป็นคนหน้าตาดีมากคนหนึ่ง พิมพ์ลภัสคุ้นหน้าคุ้นตาดูเหมือนว่าสาวเจ้าคนนี้จะเป็นเนตไอดอลที่กำลังโด่งดังอยู่ในตอนนี้หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ
"สวัสดีครับน้องพิมพ์ ได้เจอกันเสียทีนะครับ" คมกริชพูดทักทายพิมพ์ลภัสขึ้นก่อน
"พี่หมึก นี่อย่าบอกนะคะว่าลูกค้าคนสำคัญที่พิมพ์ต้องออกไปกินข้าวด้วยคือเขา" พิมพ์ลภัสหันไปถามพี่ชาย
"อือ ก็ใช่ไงไอ้กริชกับคุณอัญญาคนสวยของมันมานั่งรอพิมพ์นานแล้ว ไปกินข้าวด้วยกันหลายคนสนุกนะยายพิมพ์"
"สวัสดีนะคะคุณพิมพ์ลภัส อัญญายินดีที่ได้รู้จักนะคะ" สาวสวยนางนั้นเสนอตัวเสนอหน้ามาทักทายพิมพ์ลภัสก่อน
"สวัสดีค่ะคุณอัญญา ยินดีที่ได้รู้จักคุณเหมือนกัน เออคุณใช่คนที่..." พิมพ์ลภัสยังถามไม่ทันจบ อัญญาก็พูดแทรกขึ้นว่า
"ใช่ค่ะ อัญญาเป็นเนตไอดอลช่องอัญญาสวยแซ่บค่ะ ตอนนี้ก็กำลังดูใจอยู่กับคุณคมกริชนี่แหละค่ะ" อัญญาตอบพิมพ์ลภัสออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจฉะฉาน
"อ๋อ" พิมพ์ลภัสรับคำสั้นๆ แล้วเหลือบไปมองคมกริชแวบหนึ่ง ก่อนที่จะดึงสติกลับแล้วหันไปถามพี่ชายว่า
"พี่หมึกแล้วเอายังไงละคะเนี่ย เราจะออกไปกินข้าวแบบไปเป็นก้างขว้างคอคู่รักเขาเหรอคะ พิมพ์ว่าเรื่องธุรกิจไว้ค่อยคุยกันวันหลังก็ได้นะคะ" พิมพ์ลภัสแกล้งถามพี่ชาย แสดงให้คมกริชเห็นว่าถึงจะควงสาวมาเย้ยแล้วไงวะใครแคร์ พิมพ์ลภัสทำเป็นไม่ได้รู้สึกอะไรเลยแต่ใจจริงแล้วแกล้งทำแบบนั้นออกไปทั้งที่ในใจลึกๆ ก็มีอาการสั่นไหวอยู่เหมือนกัน
"ไปสิ ก็ไอ้กริชมันชวน มันเป็นคนบอกให้พี่โทรตามพิมพ์เองเลยนะ มันบอกว่าออกไปกินข้าวไปคุยงานกันไป ถ้าพิมพ์ไม่ไปมันจะไม่ยอมเซ็นสัญญาซื้อขายกับพี่ด้วย" พลากรบอกน้องสาวแล้วหันไปมองหน้าเพื่อนด้วยอาการเหนื่อยหน่ายใจเต็มที
"จริงเหรอคะคุณคมกริช" พิมพ์ลภัสหันไปถามด้วยรอยยิ้มน้อยๆ แววตาดูว่างเปล่าจนคมกริชรู้สึกเสียวสันหลัง เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าไอ้แผนการที่ทำขึ้นในวันนี้มันจะแกล้งให้สาวมาหึงหวงมันจะได้ผลจริงๆ ตามที่คิดเอาไว้หรือเปล่า
"จริงครับ ถ้าพิมพ์ไม่ไปกินข้าวกับพี่ก็ถือว่าไม่ให้เกียรติกัน เราจะทำธุรกิจกันได้ยังไงจริงมั้ยครับ"
"จริงค่ะ งั้นพิมพ์จะออกไปกินข้าวกับคุณ แต่รับปากออกไปกินข้าวแล้วคุณก็ควรเซ็นสัญญาซื้อขายได้แล้วนะคะ" พิมพ์ลภัสรับคำแล้วยิ้มหวานบาดหัวใจในความรู้สึกของคมกริช ก่อนที่จะหันไปสั่งพี่ชายว่า
"อ้าว พี่หมึกนั่งนิ่งอยู่ทำไม เอาเอกสารมาให้คุณคมกริชเขาเซ็นเสียให้เรียบร้อยเสียสิคะ เขาพร้อมจะเซ็นอยู่แล้วนะคะ จริงมั้ยคะคุณคมกริช" พิมพ์ลภัสพูดขึ้นแล้วยิ้มหวานซ่อนร้ายอีกครั้ง
"เออ ใช่ๆ เอาเซ็นเลยครับไอ้เพื่อนรัก" พลากรยิ้มรับแล้วรีบเอาเอกสารให้เพื่อนเซ็นในทันที ในใจก็คิดว่า "ยายพิมพ์น้องสาวเรานี่มันเก่ง ทันเล่ห์เหลี่ยมของไอ้กริชมันด้วยเว้ย" ในขณะเดียวกันคมกริชก็รับเอกสารมาเซ็นในใจก็แอบยิ้มอย่างสมใจ "ว่าที่เมียเรานี่ไม่ทันธรรมดาจริงๆ ด้วยเว้ย แบบนี้ยิ่งไม่ควรปล่อยให้หลุดมือไป ฉลาดเหมาะที่จะเอามาเป็นแม่ของลูกเรา"
"เซ็นเอกสารแล้ว ออกไปกินข้าวกันเลยมั้ยคะอัญญาหิวข้าวแล้วนะคะ" อัญญาหันมาเกาะแขนคมกริชแสดงความฉอเลาะยั่วเย้าให้คมกริชหันมาสนใจตนเองบ้าง มีอย่างที่ไหนเซ็นเอกสารไปแต่สายตาก็ยังชำเลืองมองพิมพ์ลภัสอออกไปตลอดเวลา
"ครับ เราออกไปกินข้าวกันเลยเพราะคุณพิมพ์ก็คงหิวแล้วจริงมั้ยครับ"
"อ๋อฉันไม่ได้หิวหรอกค่ะ คือพอดีดิฉันเป็นคนที่กินพออิ่ม ไม่ได้เป็นคนที่กินไม่เลือกน่ะค่ะ คือดิฉันหมายถึงว่าเมื่อเช้าทานข้าวมาแล้วเลยไม่ค่อยหิว" พิมพ์ลภัสพูดเหน็บชำเลืองมองออกไปแล้วยิ้มหวานพูดแก้ขึ้นว่าไม่หิวเพราะกินข้าวเช้ามาแล้วทั้งๆ ที่คำพูดและแววตาเจตนาด่าทอคมกริชเต็มๆ
"ปากคมไปเถอะ อย่าให้เป็นโอกาสของพี่บ้างก็แล้วกันน้องพิมพ์" คมกริชได้แต่คิดหมายมาดในใจ ก่อนที่จะลุกขึ้นพากันออกไปกินข้าวข้างนอก
บนโต๊ะอาหารพิมพ์ลภัสแทบจะไม่ได้ตักอาหารรับประทานเลย ได้แต่ตักมานั่งทำทีเหมือนจะกินตามมารยาทให้จบๆ มื้อกลางวันไปเพื่อแลกกับการที่ให้คมกริชลงนามในสัญญาซื้อขายให้พี่ชายก็เท่านั้น นั่งทานไปได้สักครู่พิมพ์ลภัสก็ได้ก็ตัวลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำเพราะทนเสียงพะเน้าพะนอฉอเลาะกันของคมกริชกับอัญญาไม่ไหว เห็นแล้วมันขว้างหูขว้างตาพิกล
"พี่กริชขา ทานเนื้อปูนะคะ อัญญาตักให้แล้วค่ะ"
"พี่กริชขา ทานผัดผักหน่อยค่ะ"
"เผ็ดเหรอคะพี่กริช มาค่ะอัญญาเช็ดเหงื่อให้นะ" อัญญาเฝ้าพะเน้าพะนอเอาอกเอาใจ คมกริชเองก็ติดจะรำคาญแต่พออัญญาทำแบบนี้ก็ดีเหมือนกันจะได้ดูปฏิกิริยาว่าพิมพ์ลภัสมีอาการหึงหวงเขาบ้างหรือไม่
"ไม่เป็นไรหรอกน้องอัญญา น้องกินข้าวเถอะพี่เช็ดเหงื่อเองได้" คมกริชตอบอัญญาแล้วชำเลืองมองพิมพ์ลภัส เมื่อเห็นคมกริชมองมาพิมพ์ลภัสก็ลุกขึ้นบอกพี่ชายว่า
"พี่หมึกน้องอิ่มแล้ว ขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ" พิมพ์ลภัสลุกขึ้นแล้วบอกพี่ชายก่อนที่จะเดินออกไป คมกริชได้แต่มองตามแผ่นหลังของสาวเจ้าออกไปแล้วยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนที่จะตัดใจลุกขึ้นเดินตามพิมพ์ลภัสออกไปด้วยเช่นกัน
"ร้อนมากเลยนะไอ้หมึก เดี๋ยวกูขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะไอ้หมึก อัญญาทานข้าวไปก่อนนะยังไม่ได้กินอะไรเลยเพราะมัวแต่ตักให้พี่" คมกริชบอกกับเพื่อนและอัญญาก่อนที่จะลุกขึ้นเดินตามพิมพ์ลภัสออกไป
"ว้าย! คุณ" พิมพ์ลภัสร้องตกใจเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำหญิงแล้วโดนคว้าเอวบางเอาไว้
"ทำไม หึงผัวจนทนนั่งกินข้าวไม่ไหวเลยเหรอ" คมกริชแกล้งพูดเสียงยียวนก่อกวนพิมพ์ลภัส
"ไอ้บ้า ใครหึงใคร ฉันยังไม่มีผัว แล้วช่วยเข้าใจเอาไว้ด้วยนะฉันไม่คิดว่าคุณเป็นผัวฉัน ไม่คิดจะหึงคุณ ฉันไม่ลดตัวลงไปหึงหวงผู้ชายมักง่าย มักมากอย่างคุณหรอก ปล่อยฉัน" พิมพ์ลภัสต่อว่าแล้วดิ้นออกจากวงแขนของคมกริชแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ
"ไม่คิดว่าผมเป็นผัวแล้วเรื่องคืนนั้นให้ฟรีหรือยังไงไม่ทราบครับคุณหนูพิมพ์ลภัส"
"ไอ้เลว ฉันไม่ได้เต็มใจจะให้ ฉันเมา ฉันไม่มีสติเว้ย ถ้าฉันมีสติดีครบอย่าว่าแต่ยอมนอนกับคุณเลยแม้แต่ขาอ่อนฉันคุณก็ไม่มีวันได้เห็น"
"เหรอ แต่ก็ขอโทษทีนะครับเมียครับ เพราะว่าผัวเห็นมากกว่าขาอ่อนไปแล้วนะครับนะ"
"ไอ้คนทุเรศ ปล่อยฉันนะ กลับไปหาคู่ขาของคุณสิ จะมาวุ่นวายกับฉันทำไมเล่า"
"นี่ไง หึงผัวชัดๆ ยอมรับมาเถอะว่าหึง นั่นมันแค่คู่ขาแต่พิมพ์เป็นเมียพี่นะ ขอแค่เพียงพิมพ์บอกว่าหึงพี่ พี่จะยอมเลิกกับคู่ขาทุกคนเลยเอา" คมกริชบอกขึ้นอย่างใจป้ำสุดๆ
"ไอ้คนบ้า ไอ้คนหน้าด้าน คุณเห็นผู้หญิงเป็นอะไร ฉันจะบอกคุณให้นะ ฉันไม่เคยหึงคุณ ไม่คิดอะไรกับคุณทั้งนั้น ยิ่งคุณมาทำตัวแบบนี้และมาพูดแบบนี้ฉันก็ยิ่งเกลียดคุณรู้เอาไว้ด้วย ฉันเกลียด ฉันรังเกียจคนแบบคุณที่สุด อย่ามายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก" พิมพ์ลภัสด่าสวนกลับคมกริชออกไปก่อนที่จะอาศัยจังหวะที่คมกริชเผลอใช้ส้นรองเท้าแหลมๆ เหยียบแรงๆ ไปที่เท้าของคมกริช อาศัยจังหวะที่คมกริชร้องเจ็บเท้าสลัดตัวเองออกมาจากอ้อมแขนแกร่งแล้วรีบเดินหนีคมกริชไปทันที
- Writer
