รอยรักพันธนาการเถื่อน

บทที่2 เมาเข้าห้องผิด

หลังจากปาร์ตี้วันเกิดควบปาร์ตี้ก่อนสละโสดของเพื่อนสาวและพี่ชายสุดที่รักจบลง พิมพ์ลภัสก็ได้แยกย้ายกับเพื่อนขอตัวไปพักผ่อน พร่ามัวและมะนาวพักอยู่ห้องเดียวกัน ส่วนเนตรทรายกับพี่ชายของพิมพ์ลภัสก็พักด้วยกัน ซึ่งก็เป็นที่รู้ๆ กันอยู่ว่าเนตรทรายกับพลากรพี่ชายของพิมพ์ลภัสมีอะไรกันมาได้สักพักแล้ว ก่อนที่จะตัดสินใจแต่งงานกัน

"แยกย้าย ฉันไปพักผ่อนก่อนนะพิมพ์ ฉันนอนกับนังมะนาว แกนอนคนเดียวได้นะ จะย้ายห้องมานอนกับพวกฉันสองคนก็ได้นะแก" มาดาชวนพิมพ์ลภัส

"นั่นสิย้ายมานอนกับพวกเรามั้ยพิมพ์ นังอายมันไปนอนกับผัวของมันเรียบร้อย อิจฉาเนอะอยากมีผัวมั้ง เมื่อไหร่จะหาไว้วะพวกเราสามคนน่ะ" มะนาวชวนเพื่อนแล้วก็พูดเพ้อไปเรื่อยตามประสาคนเปรี้ยวสมชื่อของตัวเอง

"บ้า เดี๋ยวแกก็หาผัวได้เว้ยมะนาว ฉันน่ะนอนคนเดียวได้สบายมาก ไม่รบกวนไปนอนเบียดพวกแกหรอก" พิมพ์ลภัสปฏิเสธเพื่อนออกไป

"แล้วนี่เป็นอย่างไรบ้าง เมาหรือเปล่าวะเนี่ยแก เดินไหวมั้ยวะ" มาดาถามเพื่อนย้ำอีกครั้งเพราะดูทรงแล้วพิมพ์ลภัสน่าจะเมา และทุกครั้งที่ดื่มนางก็จะเมาหลับทุกครั้งเป็นความน่ากลัวของพิมพ์ลภัสที่พี่ชายของพิมพ์ลภัสต้องคอยควบคุมก็เพราะสาเหตุนี้ แต่วันนี้งานวันเกิดเมียเลยต้องอยู่ดูแลเมียจึงไม่ได้จดจ้องควบคุมน้องสาวได้เท่าที่ควร

"ไหว สบายมากฉันกลับห้องเองได้ พวกแกไปพักเถอะ" พิมพ์ลภัสพูดยืนยัน

"แน่ใจนะ ฉันว่าแกกินไวน์แดงไปขวดหนึ่งได้นะ" มะนาวถามย้ำอีก

"ก็มึนหน่อยๆ แต่โอเคอยู่นะ เดี๋ยวไปอาบน้ำก็คงดีขึ้นแล้ว พวกแกไปพักผ่อนเถอะมันดึกแล้ว" พิมพ์ลภัสยืนยัน เพื่อนๆ จึงยอมแยกตัวออกไปพักผ่อน แต่ระหว่างที่เดินกลับห้องพักพิมพ์ลภัสก็ได้พยายามหากุญแจในกระเป๋าถือแต่หายังไงก็หาไม่เจอจึงสงสัยว่าน่าจะทำหล่นไว้ในงาน สติที่พอจะมีเหลืออยู่สั่งให้พิมพ์ลภัสเดินไปที่ฟอนต์ประชาสัมพันธ์เพื่อขอกุญแจห้องสำรอง

"พี่พนักงานคะ คือว่าพอดีดิฉันทำคีย์การ์ดห้องหล่นหายไป น่าจะหายในห้องจัดเลี้ยงงานวันเกิดเพื่อนของฉันนะคะ ยังไงดิฉันรบกวนขอกุญแจสำรองห้องชั้นห้าปีกซ้ายมุมสุดหน่อยนะคะ" พิมพ์ลภัสแจ้งความต้องการกับพนักงานออกไป

"ได้ค่ะคุณลูกค้า นี่ค่ะกุญแจห้องสำรองของคุณลูกค้าค่ะ" พนักงานตอบรับแล้วส่งกุญแจสำรองให้พิมพ์ลภัส เมื่อรับกุญแจแล้วพิมพ์ลภัสก็เดินไปห้องพักกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นห้าเดินไปยังปีกซ้ายหัวมุม

"ห้องเรามุมฝั่งไหนแล้ววะ เริ่มมึน" พิมพ์ลภัสพูดกับตัวเองเบาๆ ยังมีสติอยู่แต่ตาเริ่มพร่ามัว รู้ตัวดีว่าแอลกอฮอล์เริ่มออกฤทธิ์ทำงานอย่างเต็มที่แล้ว พิมพ์ลภัสพยายามใช้สติเฮือกสุดท้ายใช้คีย์การ์ดรูดเปิดประตูเข้าห้องไปได้สำเร็จ

"อ้าว เราลืมคีย์การ์ดเสียบทิ้งไว้ในห้องหรอกหรือ แต่ก็ดีเหมือนกันห้องเย็นสบาย มึนหัวไม่ไหวแล้วนอนเลยแล้วกัน" พิมพ์ลภัสวางกระเป๋าถือ ถอดรองเท้าแล้วเดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วหลับตาลง รู้สึกหนักหัว ห้องหมุนลืมตาไม่ขึ้นเพราะความเมาไวน์ขวดกว่าๆ ที่ดื่มเข้าไป

ประมาณสิบนาทีต่อมา คมกริชก็เดินนุ่งผ้าเช็ดตัวที่พันเอวสอบเอาไว้หมิ่นเหม่ออกมาจากห้องน้ำ

"อ้าวเอ๊ย กูไม่ได้เรียกใครมานะเว้ยคืนนี้ หรือไอ้พิภพมันจัดมาให้กูวะ" คมกริชพูดรำพึงกับตัวเองเบาๆ นึกถึงไปว่าลูกน้องคนสนิทของเขาอาจจะรู้งานจัดสาวชุดแดงมาให้เขาได้แก้เหงาในคืนนี้หรือเปล่า แต่พอเดินเข้าไปดูสาวชุดแดงใกล้ๆ ก็ถึงกับทำให้คมกริชยิ้มกว้าง ใจเต้นแรง คึกคักขึ้นมามากเป็นพิเศษ

"แม่จ๋า พ่อจ๋า นี่สวรรค์ได้ส่งนางฟ้าชุดแดงน้องพิมพ์คนสวยมาให้คมกริชถึงห้องเลยเหรอวะเนี่ย" คมกริชยืนมองในใจก็คิดลิงโลดดีอกดีใจมากเป็นพิเศษแต่ก็ให้คิดต่อไปอีกว่า พิมพ์ลภัสน้องสาวคนเดียวของไอ้หมึกมานอนหลับอยู่ในห้องเขาได้ยังไง คมกริชหันไม่มองรอบๆ ห้อง สายตาก็ไปเห็นคีย์การ์ดสำรองห้องของเขาที่วางอยู่ ก็พอจะเข้าใจได้ว่าใช้มันเปิดประตูเข้ามา แต่ได้มายังไงอันนี้คมกริชก็ยังงงๆ อยู่

"หรือว่าจะเมาเข้าห้องผิดวะ"

"แล้วไปได้คีย์การ์ดห้องเรามาได้ยังไงวะ" คมกริชได้แต่คิดทบทวนเหตุการณ์

ภาพย้อนตัดไปที่หน้าเคาน์เตอร์ก่อนหน้านั้น พนักงานได้หยิบคีย์การ์ดสลับห้องมาให้พิมพ์ลภัส พิมพ์ลภัสนั้นพักอยู่ห้อง501 แต่คมกริชพักอยู่ห้อง502 อยู่ปีกซ้ายหัวมุมเหมือนกันแต่เป็นห้องคนละฝั่งกัน พิมพ์ลภัสได้คีย์การ์ดสำรองห้อง502มาจึงสามารถเปิดเข้ามาในห้องของคมกริชได้ และสุดท้ายได้ขึ้นไปนอนบนเตียงอย่างสบายใจอยู่ในตอนนี้

"ได้มายังไงก็ช่างเถอะวะ แต่ตอนนี้นางฟ้าอยู่ตรงหน้าจะรอช้าอยู่ไย" คมกริชนั่งลงใกล้ๆ แล้วใช้มือหนาจับไปที่แก้มเนียนของสาวชุดแดงแสนสวยที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงของเขา

"อือ พี่หมึกไม่เอาอย่าฟ้องพ่อให้ตีน้องนะคะ น้องกินนิดเดียวเองนะคะ" พิมพ์ลภัสพูดเพ้อแก้มแดงร้อนผ่าวเพราะแอลกอฮอล์ที่กำลังออกฤทธิ์อยู่ในกระแสเลือดของพิมพ์ลภัสอยู่ในตอนนี้

"ยายเมรีขี้เมาเอ๊ย มันน่าตีจริงๆ กินไวน์ไปกี่ขวดวะเนี่ย"

"น้องสาวไอ้หมึกมันสวยจริงๆ ปากกระจับ จมูกโด่งรั้น หน้าเรียวสวย หน้าแบบนี้คงดื้อเอาเรื่องอยู่"

"เอายังไงต่อดีวะเนี่ย ปลุกให้ลุกขึ้นกลับห้องดีมั้ยวะ"

"ไม่ ไม่ได้เด็ดขาดไอ้กริช โอกาสมันมาถึงมึงแล้วมึงต้องจัดสิวะ"

"ไม่ได้ ๆ น้องเพื่อนนะเว้ย แถมยังเมาอีก มึงจะเลวแบบนั้นไม่ได้นะเว้ย"คมกริชได้แต่คิดกลับไปกลับมาก่อนที่จะตัดสินใจเรียกให้พิมพ์ลภัสลุกขึ้น

"น้องพิมพ์ ลุกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อน จะนอนชุดนี้ไม่ได้นะ" คมกริชเขย่าแขนเรียกพิมพ์ลภัสแต่พิมพ์ลภัสก็ยังไม่ได้สติแล้วพูดเพ้อออกมาอีกว่า

"พี่หมึก น้องไม่ได้ใส่ชุดโป๊เสียหน่อย มางานปาร์ตี้นะคะไม่ได้ไปวัด น้องไม่เปลี่ยน"

"เออ เอาเข้าไป ถึงว่าทำไมไอ้หมึกมันถึงได้ห่วงน้องสาวมันนัก คงเพราะเวลาเมาแล้วรั่วแบบนี้นี่เอง" คมกริชพูดไปตามที่คิดแล้วลุกขึ้นไปหยิบกางเกงบ็อกเซอร์มาใส่ สวมเสื้อยืดสำหรับใส่นอนแล้วเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปเก็บ ก่อนที่จะเดินกลับออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งในมือถือผ้าขนหนูชุบน้ำเอาออกมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้พิมพ์ลภัส เช็ดตัวให้เสร็จแล้วคมกริชก็เอาเสื้อเชิ้ตแขนยาวของตนเองมาสวมให้

"หมดสภาพเลยสาวสวยชุดแดงของพี่" คมกริชเช็ดตัวไปก็บ่นไป

"โห นี่นมของจริงแม่ให้มาหรือว่าให้หมอยัดเข้าไปวะ" คมกริชยกบราปีกนกของพิมพ์ลภัสขึ้นมาดูมือก็จับไปโดนเต้าสวยของสาวเจ้าเข้าให้

"เอ๊ยนี่มันเนื้อแท้ของจริงนี่หว่า ตายๆ กระเจิงครับ ลูกชายกูต้องคลั่งตายในคืนนี้" คมกริชยังคงคิดรำพันกับตัวเองจนพิมพ์ลภัสพูดเพ้อขึ้นมา

"พอแล้วค่ะแม่ พิมพ์หนาวแล้วนะ พิมพ์จะนอนแล้ว อย่ากวนพิมพ์นะคะ"

"เออ ไม่กวนแล้วใส่เสื้อก่อนแล้วกัน หลับให้สบายไปเลยนะครับ คนที่ตื่นเป็นพี่นี่ครับ ตื่นแล้วตื่นอีก มันเป็นเวรกรรมอะไรของกูวะเนี่ย จับปล้ำลักหลับทำเมียเสียเลยดีมั้ยเนี่ย" คมกริชได้แต่คิดด้วยความคับแค้นใจกับเมรีขี้เมาคนสวยตรงหน้าเขา

เมื่อจัดการเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้พิมพ์ลภัสเสร็จแล้ว คมกริชก็ได้ห่มผ้าให้พิมพ์ลภัสปรับอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศให้พิมพ์ลภัสได้นอนหลับสบาย ใช่พิมพ์ลภัสหลับสบายแต่เป็นเขานี่ที่ตื่นเต็มตา และไหนๆ ก็ตื่นจนข่มตานอนหลับไม่ลงแล้วก็ขอใช้เวลาที่นอนไม่หลับนี้สืบหาข้อมูลความเป็นมาและการใช้ชีวิตส่วนตัวของพิมพ์ลภัสก่อนก็แล้วกัน

"พิมพ์ลภัส รัตนโยธินกุล อายุ 24ปีแล้วเหรอวะเนี่ย หน้าประถมแต่นมจบปริญญาโทได้อยู่นะ"

"พกรูปพ่อแม่พี่ชายไว้ในกระเป๋าด้วย ไหนขอดูหน่อยยังมีของใครอีก ไม่มีแล้วเว้ยเอ๊ย โทรศัพท์ขอดูหน่อยนะครับน้องพิมพ์" คมกริชพูดไปมือก็ได้รื้อค้นหาข้อมูลไป เมื่อเปิดเครื่องโทรศัพท์ได้ คมกริชก็เข้าไปดูในอัลบั้มรูปภาพ เข้าไปดูใน Facebook

"ไอ้หน้าหล่อเจาะหูใส่ต่างหูเพชรคนนี้ที่ถ่ายรูปกับน้องพิมพ์มันเป็นใครกันวะ ดูสนิทกันจังเลยแต่ดูแล้วก็ไม่น่าจะใช้แฟนเพราะไม่มีการคอมเมนต์ถึงกันในแบบแฟนเลย เป็นได้มากสุดน่าจะเป็นได้แค่คนที่พิมพ์ชอบหรือเขามาชอบน้องพิมพ์แหละ เอ๊ะหรือจะไม่ใช่อย่างที่กูคิดวะ เป็นแฟนกันหรือเปล่าวะ" คมกริชค่อยๆ คิดใคร่ครวญแล้วเลื่อนไล่ดู Facebook ของพิมพ์ลภัสไปเรื่อยๆ จนเริ่มมั่นใจระดับหนึ่งว่าพิมพ์ลภัสคงจะยังไม่มีแฟน เมื่อค่อนข้างมั่นใจแล้วคมกริชจึงมีความสบายใจอย่างอธิบายไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกดีจังที่พิมพ์ลภัสยังไม่มีแฟน

"เขายังไม่มีแฟนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึงด้วยวะไอ้กริช เขายังไม่ได้เป็นอะไรกับมึงเว้ย ยังไม่เคยได้คุยกันเลยสักคำด้วยซ้ำ สติครับมึงครับ" สติเรียกให้คมกริชได้ฉุกคิดแต่สติด้านมืดอีกฝั่งก็ร้องบอกเขาขึ้นมาว่า

"แต่ถึงเขายังไม่เป็นอะไรกับมึงก็จริง แต่อย่าลืมนะเว้ยไอ้กริชมึงได้เห็นนมของน้องพิมพ์เขาแล้ว เห็นนมแล้วก็ถือว่ากูจับจองแล้วเว้ย แม้ว่าไอ้หมึกมันจะหวงน้องสาวมันสักแค่ไหนแต่กูก็ไม่กลัวมันหรอก จะต้องเอาตัวไปเสนอยัดเยียดความเป็นน้องเขยของมันให้จงได้" เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้วคมกริชก็เก็บข้าวของทุกอย่างของพิมพ์ลภัสไว้ในกระเป๋าถือตามเดิมก่อนที่จะเดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงข้างๆ พิมพ์ลภัสแล้วพล่อยหลับไปในที่สุ