“ผมให้เลขาสั่งอาหารจากร้านของเชฟชื่อดัง แค่อยากทานอาหารมื้อเช้าของวันนี้... กับคุณ”
เอรินเลิกคิ้วหากก็ยิ้มตอบ “ขอบคุณมากค่ะเคน...เอ้อ...”
“ทำตัวตามสบายเหมือนที่เราเคยรู้จักกันเมื่อก่อนนี้...ตอนที่ผม...รู้จักและสนิทกับคุณและญาญ่า”
คำกล่าวนั้นกระตุกความรู้สึกของคนฟังเล็กน้อยหากมันก็ไม่ได้ทำลายบรรยากาศของการทานอาหารเช้าบนตึกสูงที่มองออกไปด้านนอกบานกระจกเห็นภาพทิวทัศน์ของท้องฟ้าและก้อนเมฆทั้งตึกสูงของมหานครแห่งนางฟ้าฉายบทาด้วยแสงสว่างล้อมรอบตึกขนาดใหญ่โตมโหฬารอย่างนอร์ธทิร์น ซี ตรงข้ามมันทำให้เอรินรู้สึกดีมากด้วยซ้ำ ดูเหมือนเคนพยายามใช้คำพูดเลี่ยงความสัมพันธ์ที่เคยมีกับเพื่อนสนิทของเธอ
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะเคน ฉันดีใจมากที่วันนี้ได้ทานอาหารเช้ากับคุณในห้องทำงานของท่านประธานแห่งนอร์ธเทิร์น ซี”
“ผมเสียอีกที่ต้องขอบคุณที่คุณอุตส่าห์มา
