เวลา 23.12 น.
ผมนั่งดื่มอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์ ในหัวก็เอาแต่คิดไปถึงเรื่องของสกายกับ การแสดงละครกับขุนเขาพระเอกดัง
“คุณแซคเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?” เบียร์เอ่ยถามขณะชงเหล้าให้ผมที่ซัดไปหลายแก้วแต่ไม่เมานะ
“เธอรู้จักนักแสดงที่ชื่อขุนเขาไหม” ใบหน้าสวยทำหน้ามึนงง จนผมโบกมือไปมา ถามอะไรก็ไม่รู้เว้ยแต่สกายทำให้ผมว้าวุ่นใจชะมัด
“รู้จักค่ะ คุณขุนเป็นนักแสดงชายชื่อดังค่ะ”
“...”
“เขาเล่นบทเลิฟซีนได้ดีมากค่ะ ปกติเล่นจริงเลยไม่ใช้มุมกล้อง” เบียร์อธิบายเรื่องขุนเขาให้ผมฟัง มันก็เหมือนกับที่อ่านในเนตนั่นแหละ “คุณแซครู้จักกับเขาเหรอคะ?”
“เปล่า” ส่ายหน้าไปมาก่อนจะมองเห็นร่างบอบบางที่สวมชุดเดรสสีแดง สุดเซ็กซี่ กำลังกวาดสายตามองหาใครสักคนแต่พอสายตาของเราสองคนปะทะกัน เธอก็ยิ้มหวานเดินนวยนาดมาหาผม จังหวะที่เบียร์ต้องไปเทคแคร์แขกพอดี
“ฉันมองหาคุณแซคตั้งนาน”
“คิดถึงผมเหรอครับ?” เอ่ยปากแซวจากนั้นเธอก็ยก
