“เก่งมากเลยค่ะ แล้วคุณหมอดินประจำที่โรงพยาบาลด้วยไหมคะ?”
“ครับ หมอมีคนไข้ที่รักษาตัวอยู่โรงพยาบาลด้วย”
“ดีใจนะคะที่ได้มารักษากับหมอดิน อยากป่วยบ่อยๆ เลย” ยกมือเกาศีรษะตัวเอง ขณะหมอดินเองก็ฉีกยิ้มกว้างให้ฉัน ส่วนฉันก็กำลังจะหยิบเงินจ่ายซึ่งลืมไปว่ารีบมาจนลืมพกกระเป๋าเงินมาด้วย
“ผมกลับแล้วนะครับ” คุณแซคดึงต้นแขนฉันให้ลุกขึ้น เขาก็ไหว้หมอดินที่รับไหว้อย่างมึนงง
“ถ้าสกายไม่หาย สกายมาหาคุณหมอดินอีกนะคะ”
“ได้สิครับ คลินิกยินดีต้อนรับเสมอ” ปกปิดใบหน้าตัวเองออกมายืนรับยาจากผู้ช่วยหมอที่อธิบายว่าต้องกินยาเวลาไหน เมื่อรับยามาเก็บไว้กับตัวมองเบอร์คลินิกและเบอร์ที่ไม่ใช่เบอร์ทางคลินิกจึงเอ่ยปากถาม
“ขอโทษนะคะ เบอร์นี้เป็นเบอร์หมอดินเหรอคะ?”
“ใช่ค่ะ เป็นเบอร์ส่วนตัวของคุณหมอเวลาที่คลินิกยังไม่เปิด สามารถโทรหาคุณหมอได้ แต่คุณหมออาจจะไม่ว่างรับสายนะคะ ยังไงก็โทรมาที่คลินิกดีกว่า”
“โอเคค่ะ” เอาซองย
