“ทำไมฉันจะต้องเข้าไปด้วย”
“เลี้ยงชาเป็นการตอบแทนไง”
“ไม่เป็นไรค่ะ” เขายังคงไม่รับถุงเสื้อจนฉันยัดมือเข้าไปที่ฝ่ามือหนา แต่เขาก็คว้าต้นแขนฉันไว้ก่อนจะได้เดินหนี “คุณ!”
“แปบเดียวเอง” ดึงร่างฉันจนเข้าไปอยู่ในห้องของเขาที่ดีไซน์เหมือนกับฉัน ไม่มีผิด จะแปลกก็ตรงที่ระเบียงด้านนอกมีสระว่ายน้ำขนาดย่อมอยู่ เขาก็ผายมือให้ฉันนั่งที่โซฟาเบจที่จัดวางเป็นตัวแอล มีโต๊ะไม้ตรงกลางซึ่งบนโต๊ะมีที่เขี่ยบุหรี่ ซองบุหรี่และไฟแช็กวางคู่กัน บนโซฟาที่ฉันนั่งด้านขวามีสมาร์ทโฟนรุ่นเดียวกับฉันถูกวางคว่ำอยู่
“แฟนคุณไม่อยู่เหรอคะ?” ร่างสูงมาพร้อมถาดชงชาที่ส่งกลิ่นหอมจนฉันรู้สึกอยากจะลิ้มลอง เขาทิ้งตัวนั่งข้างฉันรินชาจากกาแก้วเห็นว่าด้านในเป็นชากุหลาบ แก้วจอกขนาดเล็กรินน้ำใสๆ ปนชมพูถูกยกมาให้จนฉันค้อมศีรษะให้
“ใครมีแฟน”
“ก็คุณไงคะ ฉันถึงกลัวว่าแฟนคุณมาเห็นจะเข้าใจผิด” จิบชาร้อนจนเกือบจะลวกปาก แซคมองฉันพลางยิ้ม
