จับมือฉันไปกุมไว้ก็พาออกไปด้านนอก สายตามองมือใหญ่ที่กุมมือฉันแน่น อันที่จริงฉันรู้ดีนะว่าเขาคงทำแบบนั้นกับผู้หญิงทุกคนที่เข้าหาเขา ซึ่งเขาเคยบอกว่า เขาไม่เคยบังคับให้ใครมานอนกับเขาด้วย แต่ฉันเพิ่งจะเข้าใจ... เขาน่ะพูดจาขี้อ่อยและโน้มน้าวคนได้ดีมากๆ คำพูดที่ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่พอมันออกมาจากริมฝีปากแดงคล้ำกลับทำให้ทะลุไปถึงหัวใจคนฟัง
เมื่อออกมาจากห้องทำงาน คุณแซคก็พาฉันมานั่งที่เคาน์เตอร์บาร์ที่มีคุณเบียร์ยืนชงเหล้าเพื่อให้พนักงานไปเสิร์ฟ หลายคนมองฉัน แต่ดูเหมือนว่าพอเห็นคุณแซคนั่ง อยู่ข้างฉันด้วยแล้ว คงไม่มีใครเอาเรื่องนี้ไปพูดปากต่อปากหรอกนะ สายตาของฉันมองไปยังหน้าเวทีที่มีนักร้องหนุ่มนั่งไขว่ห้างดีดกีต้าร์เพื่อบรรเลงเสียงเพลง
แต่ทำไมเขาหล่อจัง…
“วันนี้ขอร้องเพลงๆ หนึ่งนะครับ เพลง ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ (ลุลา ft. ซิน)” เพลงนี้ฉันเคยฟังอยู่นะ แต่ฟังผ่านๆ อะ “คุณแซคเจ้าของผับขอมอบเพลง
