Zack's Rule :: CHAPTER 2 [100%]
768 Words
“เนส”
(“วันนี้ผมไม่กลับ ผมอยู่ห้องไอ้ดลต้องทำรายงาน”)
ตอบแค่นั้นก็วางสายใส่จนฉันหลับตาลงทุบมือลงกับพวงมาลัยรถ สกายทำไมถึงได้ลืมนัดแบบนี้นะ! เนสจะโกรธมันก็ถูกแล้ว ฉันมันเป็นแฟนที่แย่จริงๆ นั่นแหละ
เดินเข้ามาห้องโถงตรงล็อบบี้ทางขึ้นเพ้นท์เฮ้าส์ ที่นี่ดีมากเลยนะฉันรู้สึกปลอดภัยที่จะไม่มีใครมาแอบถ่าย แอบตามหรือนักข่าวมารอทำข่าวเรื่องฉัน กดเรียกลิฟต์ที่มีคู่ แต่ดูเหมือนลิฟต์อีกตัวจะอยู่ระหว่างซ้อมนะ เมื่อเข้ามาฉันก็เอนหลังพิงกับกำแพงเหล็กพลางทิ้งตัวลงนั่งยองๆ ฟุบหน้าลงกับเข่า รับรู้ว่าไม่ได้มีแค่ฉันที่เข้าลิฟต์มาด้วยกันเพราะฉันเห็นรองเท้าผ้าใบสีดำหุ้มข้อผู้ชาย ดูจากฝ่าเท้าแล้วใหญ่ขนาดนี้คงไม่ใช่ผู้หญิงหรอก
“คนหรือผีวะเนี่ย?” น้ำเสียงเข้มแต่เซ็กซี่เอ่ยขึ้น คงจะตกใจสินะ “เป็นอะไรหรือเปล่าคุณ”
“เปล่าค่ะ” ตอบเขาไปด้วยน้ำเสียงอู้อี้ จากนั้นก็เงยหน้ามองผู้ชายใจดีที่เป็นห่วงเป็นใยถามไถ่ก็ต้องเลิกคิ้วขึ้น ผู้ชายคนนี้ที่เจอกับเขาเมื่อเช้าใช่ไหม? ใช่สิ รอยสักแบบนี้จำได้แม่นเลยล่ะ
“เหอะ ซวยชะมัด” พอเห็นว่าเป็นฉันเขาก็พูดขึ้นมาลอยๆ แต่ได้ยินเต็มสองหูนะ!
“คุณว่าอะไรนะ”
“เปล่า”
“แต่ฉันได้ยินนะคะ”
“แสดงว่าไม่เมา” ยิ่งเขาพูดฉันก็ยิ่งงงนะ อะไรคือฉันเมาแล้วมันไปหนักหัวเขาหรือไง? เห็นฉันแล้วไม่รู้จักด้วยเนี่ยนะ
“คุณไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร?” หันมามองฉันพลางมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
“ตัวคุณยังไม่รู้ แล้วผมจะรู้ไหม”
“นี่!” คว้าไหล่หนาให้หันมามองกัน ให้เขามองหน้าฉันชัดๆ แล้วนึกสิว่าฉันเป็นนางแบบชื่อดังที่เดินไปไหนก็มีแต่คนรู้จักนะ หมอนี้ไปอยู่เขาลูกไหนมาถึงไม่รู้จักฉันเนี่ย “มองฉัน”
“แล้ว?” กวนประสาทซะจริง มีจริงๆ เหรอคนที่ไม่รู้จักสกาย “หรือจะให้รู้จัก”
“ใช่ไงคะ”
“อ๋อ” ลากเสียงยาวจากนั้นก็ชี้นิ้วมาหาฉัน “อยากมีเซ็กซ์กับผมเหรอ?”
“ห๊ะ!” อะไรของผู้ชายคนนี้! เขาคิดว่าที่ฉันอยากให้เขารู้จักเพราะฉันอยากมีเซ็กซ์กับเขาเนี่ยนะ บ้าไปแล้ว
“ปกติผู้หญิงที่เข้าหาผม มักอยากทำตัวให้ผมสนใจแล้วก็อยากให้ผมรู้จัก”
“มะ ไม่ใช่นะ” เขายกยิ้มก่อนจะเดินต้อนจนแผ่นหลังของฉันชนกับมุมลิฟต์สี่เหลี่ยม จากนั้นก็ใช้ท่อนแขนขวางทางไม่ให้ฉันขยับตัวหนี กลิ่นบุหรี่และกลิ่นเหล้าคละคลุ้งทว่าเขาดื่มเยอะจนได้กลิ่นขนาดนี้ไม่เมาเลยน่าเหลือเชื่อ “คุณบ้าหรือไง?”
“อยากให้ผมกินเหรอ”
“คุณ! ถอยไปเลยนะ”
“แต่ดูแล้วคุณไม่น่าจะอยากให้ผมเลี้ยงดูเลย อยู่เพ้นท์เฮ้าส์หรูขนาดนี้” ใบหน้าหล่อเหลาทำหน้าสงสัย มันก็ใช่น่ะสิ! ฉันจะไปอยากให้เขาเลี้ยงดูทำไมในเมื่อฉันก็หาเงินใช้เองได้ “สงสัยแค่อยากมีเซ็กซ์สินะ”
“หยุดนะ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น”
“จริงเหรอ?” เขาทำหน้าไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ขยับตัวออกไปเมื่อเห็นว่าลิฟต์กำลังมาถึงชั้นของฉันก่อน “น่าเสียดาย”
เสียดายบ้าอะไร!
“ถอยไปเลยค่ะ” ดันร่างสูงออกจากประตูลิฟต์ที่พร้อมเปิดแล้ว ฉันก็รีบเดินออกทันทีแต่ดันหันไปมองร่างสูงที่ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์
“ชั้นที่ 25 ห้อง 2501”
“อะไรของคุณ”
“จำไว้สิ เผื่อเหงาจะได้ไปหาผม” โบกมือให้ฉันด้วยหน้าตากวนประสาท
“โรคจิตหรือไง!”
อยากจะต่อยหน้าหล่อๆ ให้พังกันไปข้าง เห็นฉันเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน ถึงได้มาเสนออะไรที่มันอุบาทว์ๆ ขนาดนี้ เมื่อมาถึงห้องฉันก็ตรงเข้าห้องน้ำเปิดน้ำอุ่นและเทสบู่กลิ่นธรรมชาติตีฟองให้ฟู จากนั้นก็ดับไฟในห้องน้ำจุดเทียนหอมที่ตั้งไว้เกือบสิบอัน ลงไปแช่ตัวเอาผ้าขนหนูพันเป็นหมอนหนุน ทอดสายตามองวิวกระจกด้านข้าง ที่เวลาเริ่มล่วงลับไปตามกาลเวลา
“คนบ้า ไม่รู้จักฉันได้ยังไง”
- Writer
