มาเด็กๆเดียวคุณพ่อจะสอน!!

คุณพ่อครับ 6

"น้องกรีนค้าบวันนี้เเบล็คต้องไปเรียนน้า"

เเบล็คตะโกนให้เด็กน้อยที่อาบน้ำอยู่ในห้องน้ำได้ยิน

เด็กน้อยที่ได้ยินถึงกลับวิ่งออกมาหาทันที

"เเบล็คปายหนาย"

"ไปเรียนค้าบน้องกรีนอาบเสร็จยังเอ่ยเเบล็คจะได้อาบต่อเร็ว"

"ม่ายให้ปายย" เด็กน้อยวิ่งเข้ามากระโดดเกาะเข้าที่ขาของเเบล็คเเน่นเเละช้อนตามองเบะปากน้อยๆ

"5555..คิดว่าเเบล็คจะทิ้งกรีนไว้คนเดียวหรอ ไปเรียนกลับเเบล็คด้วยเลยดีมะ"

"จิงหยอ"

"จิงสี้ ไปเลยอาบน้ำฟอกสบู่ให้สอาดครับเดียวเเบล็ค อาบต่อ" วันนี้เเบล็คมีเรียนบ่ายตอนเเรกเขาก็กะว่าจะให้เด็กน้อยอยู่ที่บ้านเเต่มาคิดๆ ดูเเล้วเด็กน้อยน่าเป็นห่วงเอาไปด้วยดีกว่า เอาไปโชว์ตัวให้ไอ้เป่าดูสักหน่อย เพื่อเพื่อนจะติดกับดักความน่ารักเด็กน้อยเลี้ยงข้าวพวกเขาสองคน

หลังจากเด็กน้อยอาบน้ำเสร็จเเบล็คก็เเต่งตัวให้เด็กน้อยจนหล่อ

ส่วนเขาก็เข้าไปอาบน้ำต่อ ใช้เวลาไม่นานก็อาบน้ำเสร็จใส่เสื้อผ้าชุดนักศึกษา ออกเดินทางไปมหาลัยทันที

"กรีนหิวรึยังครับ"

"หิวเเย้ว"

"ป่ะเดียวเเบล็คพาไปกินสุกกี้ร้านประจำเเบล็คเลย"

"ปายๆๆๆ "

ทั้งสองคนขับรถมาถึงร้านสุกกี้ขาประจำของเขา ทั้งสองกินข้าวกันอย่างมีความสุขอิ่มท้อง

.

เเบล็คขับรถมาที่คณะของตัวเองเเละจอดรถที่ลานจอดรถตามปกติ เขาอุ้มเด็กน้อยเดินเข้ามาในคณะ ทุกคนต่างก็จับจ้องมาที่พวกเขาเเบล็คทำตัวไม่ถูกได้เเต่ก้มหน้าเดินเเละอุ้มเด็กน้อยไปด้วย

"เเบล็ค....กรีนไม่ชอบเยย"

"ไม่ชอบอะไรครับ"

"คนนั้น..คนนั้นด้วยมองเเบล็ค" เด็กน้อยทำหน้ามุ่ยยูปากอย่างน่ารักคนที่อยู่เเถวนั้นก็โดนตกไปเป็นที่เรียบร้อยกับความน่ารักของเด็กน้อยที่คนน่ารักๆ อย่างเเบล็คอุ้มอยู่

"งั้นเรารีบไปกันดีกว่า เดียวเเบล็คพาขึ้นลิฟ"

"ขึ้นลิฟหยอ เสียวๆ งะ"

"555ช่ายย"

เเบล็คเดินไปขึ้นลิฟ กดไปชั้นที่ตัวเองต้องการ ตอนลิฟกำลังขึ้นเด็กน้อยเสียวท้องวูบๆ ก็มุดหน้าเข้าอกเเบล็คกรี้ดเบาๆ ระบายความเสียว

"555เสียวหรอครับ ติ่ง! ป่ะถึงเเล้ว ไปดูห้องศิลปะที่เเบล็คเรียนกัน"

ทั้งสองคนเดินมาถึงที่หน้าก้องศิลปของคณะเเล้วเปิดประตูเข้าไปทันที

เเอ้ดด!

"ไอ้เเบล็คมาเเล้วหร...."

"ดีไอ้เป่า วันนี้กูพาลูกกูมาโชว์ตัว"

"..."

เเบล็คเดินเข้าไปนั่งข้างๆ กับคนที่กำลังอ้าปากค้างอึ้งอยู่

"กรีนครับสวัสดีพี่เป่าเขาก่อนเร็ว"

"จาหวัดดีงับ"

"มึงไปขโมยลูกใครมาไอ้เเบล็ค "

"กูไม่ได้ขโมยเนอะกรีนเนอะเเบล็คไม่ได้ขโมยกรีนมาใช่ไหม"

"ช่าย.."

"ชื่อกรีนหรอ..ไอ้เด็กน้อยน่ารักสะไม่มี หึ"

"ไม่คุยด้วยหรอกเเบร่" กรีนเเลบลิ้นปิ้นตาใส่เป่าเป่าที่เห็นเด็กมันกวนก็อยากจะทุบสักทีสองที

"เดียวต่อยเลยเห้ย"

เพี้ยะ!!

"ไอ้เป่าทำดีๆ น้องยังเด็กอยู่เดียวเถอะมึงจะโดนกูเนี่ยทุบ"

"ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ตัวเล็กเอ่ย"

"เเบร่ กรีนไม่ฝากหรอก"

"55555"เเบล็คหัวเราะร่าเมื่อเห็นเด็กน้อยกวนประสาทเป่าเพื่อนของเขา

.

.

ทั้งวันจนถึงเย็นกรีนนั่งเรียนกับเเบล็คอยู่บนตักตลอด เพื่อนๆ ที่เรียนด้วยกันก็ต่างเข้ามาถามนู้นถามนี้กันใหญ่ เขาที่ขี้เกียจตอบก็ได้เเต่ตอบปัดๆ เเต่งเรื่องนู้นนี่นั้นไป

"เห้ยไอ้เด็กน้อย" เป่าสกิดเด็กน้อยที่นั่งกินขนมอยู่บนตักเเบล็ค เด็กน้อยที่ได้ยินคนเรียกก็หันไปมองทำหน้าทำตาเหมื่อน ไม่ชอบใจ

"เดียวเถอะๆ ทำหน้าทำตา ...ไม่คิดจะลงมาจากตักไอ้เเบล็คมันเลยไง เดียวขามันขาดหรอก"

"จริงหยอ! " เด็กน้อยตาโตตกใจขึ้นมาทันที รีบกระโดดลงไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆ

"5555เชื่อด้วยโว้ย"

"ไอ้เป่าก็ไปเเกฃ้งน้องวุ้ย หึๆ "

"มานั่งตักพี่นี่ให้ไอ้เเบล็คมันรักษาขาก่อนถ้านั่งนานกส่านี้ขาเเบล็คขาดนะเว้ย"

"อื้มๆ " เด็กน้อยพนักหน้าเข้าใจเเละกระโดดขึ้นตักเป้าทันที

"เเหม่มึงอยากกอดเด็กก็บอกมาเถอะ เอ็นดูสิท้า"

"มึงเงียบไปเลยถ้ากูขอมันจะมานั่งไหมละ "

"เออๆ เเบล็คเบื่อไหมครับ ถ้าเบื่อเล่นกับพี่เป่าได้น้าาพี่เป่าใจดีเผื่อเขาเลี้ยงขนมด้วย"

เด็กน้อยเงยหน้ามองคนพี่ที่มองตัวเองก่อนอยู่เเล้ว...พลางยิ้มให้จนคนพี่เเทบล้ม

"น่าหมั้นไส้ว่ะ"

"อย่าทำลูกกูเเรงนะเว้ยเดียวกูถีบ"

"เออกูไม่ทำร้ายเด็กโดยเฉพาะไอ้ตัวที่นั่งตักกูอยู่เนี่ย"

"ปี้เป่ากรีนกินหนมงะ"

"โห้อะไรวะขอขนมสะเเล้ว"

"ป่ะๆ เดียวพาไปเลี้ยงหนม..ไอ้เเบล็คอีกกี่นาทีหมดชั่วโมงวะ"

"5นาที"

"เครกูพาน้องไปเลี้ยงหนมด่อนอาจารย์คงไม่สอนไรเพิ่มเห็นนั่งจิ้มโทรศัพท์อยู่"

"ดูเเลลูกกูดีๆ ละมึง"

หลังจากนั้นเป่าก็พากรีนไปซื้อหนมที่ร้านค้าที่โรงอาหาร

"กินไรดีเลือกเลย" เป่าอุ้มเด็กน้อยมาวางอยู่หน้าร้านขนมเเละมห้เลือกขนมตามใจชอบ

เด็กน้อยก็หยิบใหญ่ๆ จนเต็มไม้เต็ม เป่าจึงเข้าไปช่วยถือ

"กินเยอะจังหวะ...ไอ้เเบล็คจะเลี้ยงไหวหรอเนี่ยจนพอดี"

"อาใย.." เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมาคมวดคิ้วมส่เป่าทันทีเมื่อได้ยินคนพี่เอ่ยถึงเเบล็ค ถึงจะไม่รู้ความหมายเเต่เด็กน้อยไม่อยากให้ใครมานินทาเเบล็ค

"ป่าวคร้าบๆ คุณหนูเชิญ..เลือกขนมเลยคร้าบบ" เป่ายิ้มสู้เด็กน้อย พลางคิดว่าไอ้เด็กนี่มันร้ายเเถมยังฉลาดเกินเด็กอีกด้วย

หลังจากเลือกขนมเสร็จทั้งสองก็หอบหิ้วถุงขนมมานั่งอยู่ที่โต้ะใต้ร่มไม้ของคณะรอเเบล็ค

.

..

.

"ไอ้เเบล็คกูอยู่นี่" เป่าตะโกนเรียกเพื่อนที่ลงมาจากตึกที่กำลังมองหาพวกเขาอยู่

"โห้มึงซื้อทำไมเยอะเเยะเนี่ย"

"กูรวยจบ"

"เหอะ..กรีนครับ" เด็กน้อยที่นั่งอยู่บนตักเป่ากินขนมอย่างอร่อยโดยไม่สนใจใครเลยทั้งนั้น เสียงเเบล็คที่เรียกก็ไม่สามารถเรียกความสนใจเด็กน้อยออกจากขนมได้

"ลืมมึงไปเเล้วมั้ง5555" เป่าพูดขึ้นเมื่อเห็นเด็กน้อยกินเเต่ขนมไม่สนใจพ่อเลี้ยงสุดน่ารักของตัวเอง

"กรีนนน้องกรีนนไม่คิดถึงเเบล็คหรอ" เเบล็คเเกฃ้งทำน้ำเสียงเศร้าพูดให้เด็กน้อยได้ยิน ซึ่งมันได้ผลเด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมามองเขา เเล้วรีบวิ่งลงจากตักมาหาทันที

"โอ๋ๆ เเบล็คโอ๋ๆ น้าา" มือน้อยๆ ตบที่หลังเบาๆ เป็นการปลอบคนพี่ให้หายเศร้า

"กรีนขอโต้ด"

"กรีนไม่สนใจเเบล็คเลย..อึก" เเบล็คเเกล้งซบหน้าของตัวเองที่เเขนเเละทำเสียงเหมื่อนจะร้องไห้

"เเบล็ค..อึก...อึก"

"เห้ยๆ ไอ้เเบล็คเลิกเเกล้งได้เเล้วมันจะร้องตามเเล้วหนะ"

"อุ้ย...เเบล็คไม่ได้ร้องๆ โอ๋ๆ ...อย่าร้องๆ "

เเบล็ครีบอุ้มเด็กน้อยขึ้นมานั่งคร่อมตักเเล้วกอดปลอบทันที

"กรีนจะไม่กินหนมเเย้ว"

"กินได้ครับๆ เเบล็คเเกล้งเล่นเฉยๆ 5555โอ้ยขี้เเงจัง"

"เเบล็คเเกล้งนิสัยมะดี"

"ก็กรีนน่ารักไง ยิ่งเเกล้งเขาว่ายิ่งรัก"

"จิงหยอ"

"จิงค้าบ" ทั้งสองคนคุยกันอย่างหวานหยดย้อยโลกทั้งใบมีอยู่กันเเค่สองคน จนลืมคนคนนึงที่นั่งมองอยู่อย่างเซ็งๆ ให้ตายเถอะกูมาเป็น ก.ข.ค สินะ -..-