มาเด็กๆเดียวคุณพ่อจะสอน!!

คุณพ่อครับ 1

ตื้ด.....ตือ...ดื้อ....ตื้อ...ตือ....ดื้ออออ~~~~

เสียงนาฬิกาปลุก บนหัวเตียงดังขึ้นปลุกให้คนที่นอนอยู่ ตื่นขึ้นมา วันนี้เเบล็คมีคลาสเรียนเช้าเขาจึงตั้งนาฬิกาปลุกไว้

"อื้ออออออเห้ออ" เเบล็คบิดขี้เกียจอยู่บนที่นอนสักพักก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับหยิบผ้าขนหนูที่เเขวนอยู่ที่ตู้เสื้อผ้าเดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำ วันนี้เขาอาบช้าๆ สบายๆ เพราะตั้งนาฬิกาปลุกไว้ก่อนเวลา30นาที เขาจึงไม่รีบนอนเเล่น้ำสัก20นาที เเต่งตัวอีก10 ก็จบ

หลังจากอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จเขาก็ ออกจากบ้านขี่รถมอไซค์สุดเท่ของเขาออกจากบ้านทันที ตัวเขาอยู่บ้านคนเดียวเพราะพ่อเเม่นั้นเสียไปเเล้ว เขาจึงต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดด้วยตัวเองเขาเป็นนักวาดรูปรับจ้าง เงินที่ได้มาก็ถือว่าดี เลยทีเดียว ตอนนี้เขาเรียนอยุ่คณะนิเทศศิลป์ เกี่ยวกับการออกเเบบโลโก้เเละผลิตภัณท์ต่างๆ

เเบล็คขับรถมาถึงมหาลัยก็จอดรถไว้ที่ลานขอดรถเเละเดินขึ้นตึกไปที่ห้องวาดรูปที่อาจาร์นัดหมาย

เเกร๊ก

เเบล็คเปิดประตูเข้ามา ตอนนี้ยังไม่มีใครเข้ามาเพราะเขามาเช้ากว่าคนอื่น

เเบบ็คต้องโต๊ะของตัวเองเเละของเพื่อนไว้เพื่อจะได้นั่งใกลเๆ กัน

เเกร้

เสียงประตูเปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับไอ้เป่า หนุ่มหล่อมาดเเมนสุดฮิตตัวเตงในคณะ

"ไอ้เเบล็คมาเช้าอีกเเล้วนะมึงอะ"

"อืมเเล้วไงอะ มานั่งนี่" เเบล็คพูดพร้อมกับเอามือตบไปที่ที่นั่งข้างๆ

เป่าเป็นเพื่อนที่เขาสนิทด้วยเพียงคนเดียวในคณะ คนอื่นก็คุยบางประปราย

"เห้ออมึงกินข้าวมายังเเบล็ค"

"ยังว่ะกูลืมเลย"

"กูซื้อโจ๊กมาฝากเพราะกูเดาเอาไว้ล่วงหน้าเเล้วว่ามึงต้องลืม" เป้าพูดพร้อมกับจับหัวเพื่อนตัวเองโยกไปมา

"อย่ายุ่งดิเอาโจ๊กมา กูไม่จ่ายนะ" เเบล็คปัดมือเป่าออกเเละคว้าหมับไปที่กระเป๋าเป้ของเป่าทันที

เขาเเกะถุงโจ๊กกินโดยไม่สนใจคนข้างข้างอีก

เเบล็คที่นั่งกินก็รู้สึกอึดอัดขึ้นมาเหมื่อนมีคนจ้องมองเขาเเบบขนหัวลุกมาก

"มึงมองกูทำไม"

"ทำไมกูมองมึงไม่ได้ไง"

"กูกินข้าวอยู่ มึงมองงี้กูก็อึดอัดดิ เเล้วมึงไม่กินข้าวหรอ"

"กูกินมาเเล้ว อีกอย่างกูเเค่เห็นมึงกินอิ่มกูก็สุขใจ"

"เป็นบ้านะมึงเนี่ย" เเบล็คว่าจบก็ก้มหน้าก้มตากินโจ๊กตามเดิม ทั้งสองคนนั่งไปสักพัก เพื่อนๆ หลายคนก็เริ่มถยอยเข้ามาเรื่อยๆ จนถึงเวลาเรียนอาจารย์ก็มาสอนเกี่ยวกับการออกเเบบผลิตภัณฑ์

เเละให้ลองวาดรูปในเวลาที่กำหนดให้สื่อความหมายตามโจทย์ให้ได้มากที่สุด

หลังจากจบคลาสเรียนอาจารณ์ก็สั่งงานเพิ่มเป็นงานชิ้นใหญ่คือให้ไปรับงานวาดออกเเบบมห้กับผลิตภัณย์อะไรก็ได้เเล้วนำมาส่ง

"เห้อออ.....มึงกูจะมีใครมาจ้างก็วาดไหมเนีย" เป้าพูดขึ้นเพราะเขานั้นไม่มีประสบการณ์การออกเเบบก็โบ่ๆ เบ้ๆ ไปตามน้ำผลงานไม่ได้ดีเด่นเหมื่อนคนข้างๆ

"ไม่รู้สิ" เเบล็คตอบกลับไปพร้อมกับเก็บอุปกรณ์วาดรูปเจ้ากระเป๋า

"เเม่งเเบล็คมึงต้องช่วยกูนะะะะ"

"กูจะช่วยอะไรมึงได้ห้ะ"

"ก็มึงรับงานเเทนกูไง "

"คือยังไงวะ"

"ก็มึงรับงานมาสองงาน อีกงานก็ใช่ชื่อมึงอีกชื่อก็เอาของกูไปน้าาาเเบล็ค"

"ไม่" เมื่อเเบล็คได้ยินเเผนการของเพื่อนตัวเองเขารีบปฏิเสธทันที เขาอยากให้ไอ้เพื่อนตัวเเซบทำงานเองบ่างเข้าช่วยมาเยอะเเล้ว

"โห้จำไว้" เป่าทำเเก้มพองลม ที่คิดว่าตัวเองน่ารัก ทุกคนลองคิดดูสิผู้ชายหล่อๆ เเมนๆ ตัวใหญ่ขนาดมันทำท่าทางน่ารักมันจะน่ารักไหมครับ

"ไม่อยากจำ ไปหาไรกินกัน เที่ยงละ"

"เออๆ "

ทั้งสองคนเดินลงมาที่โรงอาหารของคณะเเต่ก็ต้องหยุดชะงักที่จะเดินเข้าไปทันที เพราะตอนนี้คนนั้นเเน่นเเละเต็มโรงอาหารไปหมด

"มึงไปกินข้างนอกไหม"

"ข้างนอกมันเเพงอะ"

"เดี่ยวกูเลี้ยงเอาป่ะกูรวย"

"เออไอ้คนรวยมึงเลี้ยงเเล้วมึงจะกินอะไรอะ"

"กูตามใจมึงเลยอยากกินไร"

"อืมมมสุกกี้ไหมร้านbk"

"ตามนั้นมึงจะไปกับกูเเล้วค่อยกับมาเอารถหรือจะไปเอง"

"เดียวกูไปเองเจอกันที่ร้านเลยเคนะ" หลังจากนั้นทั้งสองคนก็เดินเเยกกันไปที่รถของใครของมันเเละขับออกไป

.

.

พอมาถึงหน้าร้านทั้งสองก็มาพร้อมกันพอดี

"ไปมึงเลือกที่นั่งเลยอยากนั่งไหน"เป่าพูดบอกกับเเบล็ค

"งั้นตรงริมนู้นที่มีน้ำพุข้างๆ เย็นดี"

"ป่ะ" ทั้งสองคนเดินเข้ามา ทุกคนที่อยู่ในร้านต่างก็หันมามองคนทั้งสองไม่วางตา ทำให้เเบล็ครู้สึกเกรงๆ เเละประหม่า

"มึงเป็นอะไรกลัวหรอ กูชอบให้คนมองกูเยอะๆ เพราะมันบ่งบอกว่ากูหฃ่อเเละดูดีเเค่ไหน555"

"เรื่องของมึงเถอะไปนั่งเเหละ" เเบล็คเดินเร็วนำเป้าไปที่โต๊ะ เเล้วนั่งลงจดสั่งสุกกี้ทะเลที่ตัวเองชอบ เเละสั่งให้ไอ้คนที่กำลังเดินอวดความหล่อนั้นอยู่ด้วย

"มึงๆ น่ารักเนอะสองคนนี้เป็นเเฟนกันป่าววะอีกคนก็น่ารักอีกคนก็หล่อชิบ" เด็กสาวโต๊ะข้างๆ พูดขึ้น เเบล็คได้เเต่คิดในใจว่าพูดดังขนาดนี้ กระซิบเเล้วหรอนั่น

"พี่ครับรับออเดอร์ครับ" เเบล็คเรียกพนักงานมารับออเดอร์ที่ตัวเองสั่งเป็นจังหวะเดียวกันเป้าเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามพ อดี

"สั่งให้กูเเล้วหรอน่ารักที่สู๊ดๆๆๆ " เป่าพูดพร้อมกับยืนมือมาหยิกเเก้มเเบล็คอย่างเเรงหนึ่งที คนที่โดนบีบก็ร้องเจ็บเเละตีไปที่มือเป่าหนึ่งทีเเบบใส่เเรงไม่ยั้ง

.

.

.

ทั้งสองคนนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองไปพลางๆ จนอาหารที่สั่งมาเสริฟ

ทั้งสองคนจัดเเจงหยิบตะเกียบกับช้อนให้กัน เสร็จศัพท์ เเละลงมือกินกันทันทีโดยไม่มีใครพูดอะไร

.

"อ่าาาา..อิ่มวะ" เเบล็คลูบพุงป่องๆ ของตัวเองพร้อมกับพูดขึ้น

"หึตัวกลมเชียวนะมึงเดียวกูจับเเดกเเม่ง"

"เชี้ยเป็นหมาไงเป็นซอมบี้มั้ง"

เเบล็คทำท่าทางกลัวตัวหดตัวรีบไปหลับโต๊ะเเละด่ากับไป

โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่พูดนั้นกำลังเเดกตัวเองอยู่เเบบไหน

"เเล้วจะกลับเลยไหมมึงอะกลับบ้านดีๆ นะ" เเบล็คถามเป่าเขาถามไปงั้นเเหละเพื่อเป็นพิธี เขาเลี้ยงข้าวทั้งทีทำเป็นห่วงใยสักหน่อยเอาใจเพื่อครั้งหน้าเลี้ยงอีก

"ปกติมึงไม่ถามกูเเบบนี้ มึงกลัวกูไม่เลี้ยงข้าวอีกอะดิทำมาเป็นถามปกติไล่กูไปตาย"

"เออน่าจะกลับยังเดียวมึงโดนศัตรูที่ออจฉาความหล่อมึงทุบเอา"

"ป่ะกลับก็กลับ"

ทั้งสองคนลุกออกจากโต๊ะเเฃ้วเเยกท่งกันตรงหน้าร้าน

.