กลับมาล่า (รัก) NC18++

ฆ่าคนแรก

" ฮือ.....ฮือ.....ฮือ แม่ช่วยฝนด้วยฝนทนต่อไปไม่ไหวแล้ว" เด็กสาววัย19ปีที่หนีเอาชีวิตรอดมาหาแม่ที่บ้านนอก ด้วยความบอบช้ำของหัวใจและร่างกาย เธอโดนผู้ชายหลายคนกระทำชำเราเธอเยื้องสัตว์ เธอเล่าเรื่องทุกอย่างให้ กระทิน ผู้เป็นแม่นักฆ่ารับจ้างเก่าด้วยความที่เธอรักไอ้ผู้ชายเลวเจ้าสัว มานพ เลยทำให้ชีวิตของเธอพลิกผันและคนที่มารับกรรมคือลูกสาวของเธอ กระทินเมื่อได้ฟังลูกสาวพูดแบบนั้นเธอก็กัดกรามแน่นกอดลูกสาวทั้งน้ำตา

" ไม่เป็นไรลูกไม่เป็นไรแม่อยู่นี้แล้ว แม่จะปกป้องลูกเอง อึก อึก อึก กระซิก กระซิก" กระทินกอดลูกสาวไว้แนบอกร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกจุกอกและสงสารลูกสาวของตัวเอง ภายในใจก็โทษตัวเองที่ปล่อยให้ลูกสาวต้องเผชิญเรื่องเลวร้ายเพียงลำพัง

ตื้ด....ตื้ด....ตื้ด

" สวัสดีคะท่านนี้รูน่าเอง " ชื่อจริงของกระทินเธอชื่อว่ารูน่า แต่ด้วยความที่เธอออกจาก

องกรค์แล้วรูน่าก็เลยต้องสร้างตัวตนใหม่ขึ้นมา เมื่อท่านที่เธอเรียกรับสายเธอก็เล่าจุดจำนงของเธอให้ท่านฟัง ก่อนจะกดวางสาย

ประเทศอเมริกา

" นาตาลี แม่ของเธอขอความช่วยเหลือจากเธอมา " จากนั้นท่านที่กระทินเรียกก็เล่ารายละเอียดให้ฟ้าน้องสาวฝาแฝดที่กระทินส่งเธอให้มาอยู่ที่องค์กรที่เรียกว่า นักฆ่ารับจ้าง ฆ่าคนตามใบสั่ง ฟ้าเธอมาอยู่ที่นี้ตั้งแต่อายุ10ขวบเมื่อพ่อกับแม่เลิกกัน กระทินกลัวว่าลูกสาวจะมีชีวิตแบบตัวเองโดนผู้ชายหลอกจนชีวิตของเธอพังยับเยิน กระทินเลยส่งฟ้าลูกสาวของเธอมาอยู่กับท่านที่อเมริกา

" เธอคิดว่าไง " ท่านเมื่อเล่าเรื่องราวที่เขาได้ฟังมาจากรูน่าลูกน้องมือดีของเขา ให้ฟ้าหญิงสาววัย18ย่าง19ปีฟัง ฟ้าเมื่อได้ยินเรื่องเลวร้ายของพี่สาวเธอก็กำมือแน่น ด้วยความรู้สึกโกรธแค้น พ่อ และแม่เลี้ยงของพี่สาวที่มาทำกับพี่สาวของเธออย่างไม่ใช่คน

" I TAKE THIS JOB . LIVE WITH ME LET ME DEAL WITH IT THANK YOU " ฟ้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง สายตาของเธอก็เช่นเดียวกัน และนั้นก็ทำให้เจ้านายของเธอมองเธอพร้อมกับยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ และก็รู้สึกไว้อาลัยให้กับ คนที่ทำให้เครืองจักรสังหาร อย่างฟ้าต้องออกโรงเอง

สนามบินสุวรรณภูมิ

" แม่หนูมาถึงแล้ว แม่กับพี่ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหนูเอง " ฟ้าที่มาในชุดสบายแต่งตัวน่ารักใสๆสวมแว่นสายตาเพื่อปิดบังสายตาดุดันของเธอไว้ กระทินที่รู้ว่าลูกสาวของตนมาเยียบที่แผ่นดินไทย เธอก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากแต่ก็อดเสียใจทุกครั้งที่มองมาเห็นลูกสาวอีกคนที่นั่งเมอลอยร้องไห้อย่างกับคนเสียสติ

" ดูแลตัวเองดีๆนะลูก ถ้าต้องการอะไรหนูโทรหาแม่ได้24ชั่วโมงเลยนะลูก รักลูกจ๊ะ" กระทินบอกรักลูกสาวก่อนจะกดวางสาย ฟ้าที่บอกรักแม่เรียบร้อยเธอก็เดินลากกระเป๋ามาขึ้นรถแท๊กซี่เพื่อไปยังโรงแรมที่เธอจองไว้เพื่อเป็นที่กลบดาน

บรื้น....บรื้น..บรื้น...

" น้าคะไม่ได้ไปทางนี้นะคะ " ฟ้าที่เห็นแท๊กซี่ขับออกนอกเส้นทางเธอก็เอ้ยทักออกมา แท๊กซี่ที่เห็นว่าหญิงสาวที่ยังดูเด็กและก็สวยมาก ไอ้หื่นกามคนนี้ก็เลยนึกอยากข่มขื่นเธอขึ้นมา แต่มันจะรู้หรือไม่ว่าตัวเองกำลังเล่นกับ

พระยายมบาล ฟ้าเธอมองเห็นสายตาของคนขับแท๊กซี่ที่มองเธอมาจากกระจกมองหลัง เธอรู้ได้ทันทีว่าเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเธอตอนนี้คืออะไร ฟ้าก้มหลบสายตาพร้อมกับแสยะยิ้มออกมาอย่างรู้สึกพอใจ ที่อย่างน้อยเธอก็ได้จัดการให้คนเลวมันน้อยลง ก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นแล้วพูดเสียงออกมาอย่างกับเด็กสาวบริสุทธิ์ เมื่อรถแท๊กซี่วิ่งเข้ามายังตึกร้าง

บรื้น....บรื้น....บรื้น เอี๊ยด..

" พี่อย่าทำอะไรหนูเลย หนูกลัวแล้วพี่อยากได้อะไรก็บอกกันดีๆสิคะไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย " ฟ้าพูดออกมาเหมือนกับว่าเธอหวาดกลัวไอ้เลวนี้จริง ไอ้แท๊กซี่หื่นเมื่อเห็นท่าทางสั่นกลัวเป็นลูกนกของหญิงสาว มันก็รู้สึกหยามใจและตื่นเต้น มันหย่างสามขุมเข้าหาเธอแต่ก่อนที่มือของมันจะโดนตัวเธอ มันก็โดนไม้ลูกชิ้นที่มันกินแล้วลืมเอาไว้หรือตกเอาไว้ไม่รู้ ฟ้าเธอทิ่มไม้ลูกชิ้นเข้าที่คอหอยของไอ้เลวนั้นอย่างแรงจนไม้ลูกชื้นเสียบเข้าไปที่หลอดลมทะลุผ่านเส้นเลือด ไขมัน เข้าไปไอ้หื่นชะตาขาดเมื่อโดนแบบนั้นมันก็ตกใจก่อนจะเด็งตัวออกมา แล้วเดินเซซ้ายเซขวาไม่นานร่างของมันก็คอยๆล้มลงจมกองเลือดอย่างกับหมา ฟ้าเธอมองร่างที่หมดลมหายใจของไอ้เลวนั้นด้วยสายตาเรียบนิ่งก่อนจะขับรถแท๊กซี่ออกมาจอดไว้ข้างทางแล้วเรียกแท๊กซี่คันใหม่ เพื่อไปยังโรงแรม

" หึหึหึ มาวันแรกก็บรรเทิงเลย 555555 แบบนี้สิถึงจะมันหน่อย หึหึหึ" ฟ้าเธอขำคนเดียวออกมาอย่างชอบใจ เมื่อรู้ว่าความมันรออยู่เบื้องหน้า จากนั้นเธอก็โบกแท๊กซี่มาจอดไว้ข้างทางก่อนจะเดินลากกระเป๋าไปหาแท๊กซี่คันใหม่ และก็หวังว่าไม่เป็นเหมือนคันแรก

ตื้ด....ตื้ด....ตื้ด

" สวัสดีคะคุณแม่.....หนูกำลังกลับนะคะ "

ฟ้าโทรไปหาแม่เลี้ยงเพื่อเป็นการบอกเธอว่า เหยื่อของเธอกำลังไปแล้ว อังคณาเมื่อได้ยินยัยลูกเลี้ยงตัวดีที่ไม่กลับบ้านเป็นอาทิตย์ เธอก็รู้สึกปี๊ดแตกทันทีที่ได้ยินเสียงของลูกเลี้ยง

( นี่แกไปตายที่ไหนมารู้ไหมว่าแกทำให้ลูกค้าด่าฉันจนหูชา แกรู้ไหมว่าฉันต้องค*****นให้ลูกค้าไปกี่ล้าน กี่อยู่ทค่ไหนรีบกลับมาเลยนะ) แม่เลี้ยงอังคณาพูดเสียงตวาดลั้นผ่านโทรศัพท์มา เมื่อฟ้าได้ยินอีสารเลวนี้พูดเธอรู้ได้ทันทีว่าอีสารเลวนี้มันชั่วช้าแค่ไหน ฟ้ากัดกรามแน่นก่อนจะกดวางสายไป คนขับแท๊กซี่ที่มองผ่านกระจกหลังก็ต้องตกใจเมื่อสายตาของเด็กสาวที่อยู่ภายใต้แว่นสายตานั้นน่ากลัวอย่างกับมีซาตานอยู่ในนั้น