“มาทำไม?" เสียงพี่อลันถามฉัน
“แล้วมาไม่ได้หรอคะ?" ฉันหันกลับไปถามพี่
อลัน
“ตอบพี่มาก่อนลิน"
“ก็อยากมาดูพี่อลันทำงานไงคะ"
อลันที่ได้ยินอย่างนั้นก็ทำหน้าตาเบื่อหน่าย
“ว่างมากหรอลิน"
“ค่ะ ลินว่างม๊วกกกกกเลยค่ะ"
ฉันพูดออกไปอย่างประชด
“อย่าประชดสิลิน พี่ไม่มีเวลามาสนใจลินอะไรขนาดนั้นหรอกนะ พี่มีงานที่ต้องทำพี่ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องไร้สาระหรอกนะ"
“..." ฉันได้ยินคำพูดของพี่อลันก็ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองดูเป็นคนที่แย่มากๆเลย ทำให้เค้า
เหนื่อยใจทั้งๆที่เค้าก็เหนื่อยกายมามากพอแล้ว
“เฮ้อ พี่ขอโทษ....ที่พูดแบบนั้นออกไปพี่ไม่ได้จะว่าอะไรลิน พี่แค่เหนื่อย พี่อยากให้ลินรู้ว่าการทำงานมันเหนื่อยขนาดไหนแล้วยังต้องมาเหนื่อยกับเรื่องไร้..... เรื่องไม่ดีน่ะ"
พี่อลันพูดแก้ตัวก่อนจะยิ้มให้ฉันอย่างไม่ได้เต็มใจ
“ถ้าลินทำอะไรให้ไม่ดีลินก็ขอโทษด้วยนะคะ แต่ที่ลินทำแบบนั้นเพราะลินอยากให้พี่อลันสนใจลินเหมือนเมื่อก่อนบ้าง ลินคงแย่มากๆเลยใช่มั้ยคะ"
“..."
“ถ้าลินทำตัวแย่ก็ขอโทษด้วยนะคะ งั้นต่อไปนี้ลินจะหาเงินด้วยตัวเอง"
“ไม่ต้อง!!!" พี่อลันพูดออกมาอย่างไม่พอใจ ทำเอาฉันรู้สึกไม่ชอบใจสุดๆ อันนี้ก็ไม่ได้อันนั้นก็ไม่ได้ ลินดาจะเครซี่!!
“ทำไมล่ะคะ"
“พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะเลี้ยงลิน"
“ไม่ต้องเลี้ยงหรอกคะ ลินโตแล้วลินจะไปหาเงินเอง"
“พี่บอกไม่ต้องไงลิน!!"
ฉันมองพี่อลันอย่างไม่เข้าใจ ทำไมเค้าต้องห้ามฉัน เรื่องที่ฉันจะทำงานด้วย ฉันไม่ได้เป็นลูกคุณหนูหรอกนะที่จะไม่ทำงานทำการ ฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนนึงที่มีแฟนรวยก็เท่านั้นเอง ไม่ได้จะเกาะแฟนกินด้วยซ้ำ มีแต่พี่อลันที่ไม่ให้ฉันทำงานเลย ฉันเคยถามว่าทำไมไม่ให้ทำงานพี่อลันก็บอกกับฉัน แค่แฟนคนเดียวพี่เลี้ยงได้ โอ๊ยอีลินจะเครซี่กับคำนี้
“โอเคค่ะ งั้นลินกลับก่อนนะคะ"
ฉันพูดจบก็เดินออกมา แล้วโทรหาเพื่อนทั้งสองคน
บทสนทนาทางโทรศัพท์
'ว่าไงอีชะนี' เสียงของเก้งในกลุ่มพูด
'ว่างป่ะ'
'ไม่ว่างค่ะทำงาน'
'มึงทำงานตอนกลางคืนนะคะ ไม่ใช่ตอนเช้าๆแบบนี้ค่า'
'โทษค่า กูรับงานนางแบบด้วยเนอะ'
'โอ๊ย แม่งมีแต่เรื่อง'
'เดี๋ยวๆ มีแต่เรื่อง? เรื่องไรว่ะ'
'เรื่องเดิมๆนั้นแหละ ไม่ว่างใช่ป่ะ งั้นแค่นี้นะ'
'เดี๋ยว....'
ฉันรีบกดวางสายก่อนที่ยัยซันดี้จะทักถามฉันเยอะไปกว่านี้
กริ๊ง กริ๊ง
มีเสียงโทรศัพท์มาฉันเลยยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อก่อนจะกดรับสาย
'ค่ะแม่'
'อยู่บ้านรึเปล่าลูก'
'ไม่ค่ะ หนูอยู่ข้างนอก'
'ไปเที่ยวอีกแล้วหรอน้องลิน'
'ป่าวค่ะมาหาพี่อลันค่ะ'
ฉันบอกแม่ไปอย่างตรงๆเพราะแม่ฉันรู้เรื่องที่ฉันและพี่อลันคบกันแล้ว แต่ก่อนนะฉันชอบออกไปเที่ยวอยู่บ่อยๆ แม่เลยคิดว่าฉันยังออกไปเที่ยวอยู่แบบเดิมเลยถามออกมาอย่างนั้น
'อย่าไปกวนพี่เค้านะลูก'
'ค่าลินไม่ได้ดื้อตลอดสักหน่อยนะคะแม่'
'เรานี่แหละตัวดื้อตลอดเลย'
'ฮ่า ๆ แล้วนี่ไอแสบไปเรียนแล้วหรอแม่'
ไอแสบที่ฉันหมายถึงคือน้องชายต่างพ่อฉันเอง ชื่อ โนอา อายุ 12 ปี โนอาสนิทกับฉันมากๆ ฉันเล่นกับโนอามาตั้งแต่โนอาเด็กๆ จนพอฉันมีแฟนแล้วย้ายมาอยู่กับพี่อลัน ฉันก็ไม่ได้ไปหาคนที่บ้านอีกเลย
'น้องไปเรียนตั้งแต่7โมงแล้ว'
'อ๋อ แล้วแม่กินอะไรรึยัง'
'ยังเลย แล้วลูกล่ะกินข้าวรึยัง'
'ยังจ้ะ'
'อย่าลืมไปหากินด้วยนะลูก'
'ค่ะแม่ก็อย่าลืมหากินเหมือนกันนะคะ'
'จ้ะแค่นี้ก่อนนะแม่ไปทำธุระกับลุงก่อน'
ลุงที่แม่หมายถึงคงเป็นพ่อของโนอา
'จ้ะ'
ฉันพูดจบแม่ก็วางสาย หลังจากนั้นฉันก็เดินทางกลับไปที่คอนโด
คอนโด k
ฉันกลับมาคอนโดก็หลับไปได้ ชั่วโมงกว่าจนตอนนี้มันเริ่มดึกแล้วพี่อลันก็ยังไม่กลับมาฉันเลยโทรไปหาเค้า แต่เค้าก็ไม่รับสายแถมปิดเครื่องหนีอีก
แกร๊ก เสียงเปิดประตู
เสียงประตูเปิดฉันจึงหันไปมองก็พบว่าเป็นพี่
อลันที่เดินเข้ามาโดยไม่พูดอะไร ก่อนจะเดินไปที่ห้องนอน
ฉันมองพี่อลันอย่างไม่เข้าใจ ปกติเค้าไม่เคยเป็นแบบนี้เลยสักนิด ตอนแรกๆยังดีๆอยู่เลยตกดึกมาเป็นอะไรอีกแล้วเนี่ย
“เฮ้อ~" ฉันถอดหายใจไปหนึ่งครั้งก่อนจะเดินตามพี่อลันไป
แต่พอเข้ามาในห้องฉันก็ไม่เห็นใครก่อนจะเกินไปที่ห้องน้ำในห้องนอน พอเดินไปก็ได้ยินเสียงน้ำ ทำให้ฉันได้รู้ว่าพี่อลันอาบน้ำอยู่
8 นาทีผ่านไป
แกร๊ก
ลินดาที่กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่พอได้ยินเสียงเปิดประตูเธอก็เงยหน้ามามองคนที่เปิดประตูออกมา มองได้ไม่นานก็ก้มเล่นโทรศัพท์ต่อ
เวลาผ่านไปไม่นานอลันก็แต่งตัวเสร็จแล้วเดินไปหยิบน้ำหอมก่อนจะฉีด ทำให้หญิงสาวที่ก้มเล่นโทรศัพท์อยู่เงยหน้าขึ้นมาเพราะได้กลิ่นน้ำหอมที่อลันฉีด อลันฉีดเสร็จก็เดินไปเอาสูทก็จะเดินออกไป แต่ก็ต้องชะงักเพราะเสียงจากหญิงสาว
“จะไปไหนหรอคะ" ลินดาถามอลันที่แต่งตัวหล่อเหลา
“ไปทำงาน"
“ชุดแบบนี้?"
“อือ"