แฟนที่ไม่ดี

ตอนที่ 8 ไอหน้าหล่อ

ฉันหันหลังไปมองตรงที่ยัยซันดี้ชี้ไป พอหันไปฉันก็ถึงกับอึ้งเลย ใช่ ใช่พี่อลันจริงๆด้วยแต่ฉันไม่ค่อยตกใจหรอกนะเพราะฉันรู้อยู่แล้วว่าเค้าจะมาเที่ยว มีแต่เค้ามากกว่าที่ต้องตกใจฉัน

เพราะฉันมาโดยไม่ขออนุญาตเค้าเลยสักนิด แต่เค้าดูไม่ตกใจฉันเลยสักนิด สงสัยจะชินแล้วแหละมั้ง ฉันมองแค่แปปๆก็หันกลับมายกแก้วดื่มต่อก่อนอีซันดี้จะพูด

“เป็นไงใช่ป่ะ"

“อือ" ฉันตอบยัยซันดี้แค่สั้นๆ

“แล้วแบบนี้ผัวมึงจะไม่ว่ามึงหรอ?"

“ไม่รู้ดิ แต่คงไม่หรอกพี่อลันเขาน่าจะรู้นิสัยกูดี"

“นิสัยแรดๆอ่ะนะ?"

“อันนั้นนิสัยมึงเองรึป่าวคะ" ฉันสวนยัยซันดี้กลับเลยทันทีที่รู้ว่ามันหลอกด่า

“ก็ใช่! แล้วพี่เค้าจะไม่ว่ามึงหรอ"

“นี่! ถ้าเค้าจะว่าเค้าคงเข้ามาว่ากูนานละถูกป่ะ?"

“เออๆ นี่มันก็ดึกมากละกูขอตัวกลับก่อนนะ"

“เออๆๆ กลับดีๆล่ะ"

“อือ บ๊ายยย" ซันดี้พูดพร้อมโบกมือร่ำลา ส่วนลินดาก็โบกมือร่ำลาเช่นกัน ส่วนเธอก็จะกลับแล้วเหมือนกันเพราะที่โต๊ะมีแค่เธอคนเดียว

ฉันลุกขึ้นจากที่นั่งและกำลังจะเดินออกไปแต่ก็มีผู้ชายนึงคนเข้ามาหาฉัน แต่ฉันก็ทำเป็นไม่เห็นและกำลังจะเดินออกไปแต่ผู้ชายคนนั้นก็ยังมาบังทางเดินฉัน ฉันเลยเงยหน้าไปมองและพูดกับเค้าดีๆ

“บังทำบ้าอะไรวะ! คนจะกลับบังอยู่ดีได้ รำคาญ!" นี่แหละคำพูดดีๆของฉัน เวลาเมาก็พูดดีได้เท่านี้แหละ (ไรท์:ดีแบบใดลูก)

“ไปต่อกับฉันมั้ย"

โอ้โหไอโรคจิต หน้าตาก็ดีแต่ทำตัวแบบนี้ แย่มาก

“ไม่!!" ฉันพูดเสร็จก็หาช่องว่างก่อนจะเดินออกมาแต่ไอโรคจิต! นั่นก็จับแขนฉัน ฉันเลยหันไปมองอย่างเอาเรื่อง

“พูดให้มันเพราะๆหน่อยสิสาวน้อย"

สาวน้อยบ้านแกสิย่ะ

“ฉันจะพูดดีก็เฉพาะคนที่มันดีกับฉันเท่านั้น"

“แล้วฉันไม่ดีตรงไหน"

“ตรงมารยาทไง!" ฉันบอกกับไอหน้าหล่อนี่ ที่ทำท่าทางเย็นชาใส่ฉันตลอดเวลาที่คุย

“..."

หึ แค่นี้ถึงกับไม่ไม่ไปเลยล่ะสิไอหน้าหล่อ แต่เอ๊ะ นี่ฉันด่ามันยังไงให้เหมือนกับชมมันเนี่ย

แต่ก็ชั่งมันเถอะ

“ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย งั้นฉันไปละนะ บ๊ายจ้า" ลินดาพูดจบก็เดินออกไปอย่างเซๆ โดยที่ผู้ชายคนนั้นไม่ได้รั้งอะไรเธออีก ส่วนอลันที่เห็นทุกอย่างก็ยังไม่ยอมเอามายุ่งเพราะเค้าคิดว่าคนอย่างลินดาทำอะไรด้วยตัวเองได้อยู่แล้ว เค้าเลยไม่เข้ามายุ่ง แต่เมื่อเห็นว่าลินดาจะกลับแล้วเค้าเลยจะกลับเหมือนเดิม เค้าบอกกับภูริก่อนจะเดินออกมาจากร้านและเดิน

ตามลินดาที่กำลังเดินไปที่รถ

“อ๊ะ " ฉันที่กำลังเดินอยู่ดีๆก็มีคนมาดึงแขนฉัน

สงสัยไอหน้าหล่อนั้นจะไม่เลิกตามจริงๆ

“นี่!!" ฉันกำลังจะต่อว่าคนที่ดึงแขนฉันแต่แล้วก็ต้องถึงกับอึ้ง เพราะคนๆนั้นไม่ใช่ไอหน้าหล่อแค่กลับเป็น

“พี่อลัน" ฉันเรียกชื่อนั้นอย่างเบา เราทั้งสองคนมองหน้ากันเหมือนโดนสะกดจิตเลยแฮะ

“มาเที่ยวสนุกมั้ยครับคุณลูกลินดา"

คำพูดคำจาประชดกันชัดๆ

“สนุกค่ะ และก็สนุกม๊วกกกกกเลยค่ะคุณอลัน"

เอาสิประชดมาประชดกลับไม่โกง

“หึ คนที่ดื้อนี่ควรลงโทษยังไงดีครับคุณลินดา"

“ใครหรอคะที่ดื้อฉันไม่เห็นจะมีสักคน!" ฉันพูดจบก็รีบเดินไปที่รถ โดยที่มีพี่อลันตามมาด้านหลัง

พร้อมมาถึงรถแล้วฉันก็รีบเปิดประตูขึ้นโดยที่มีพี่อลันเหมือนดิม

“เอ๊ะ พี่ไม่กลับรถตัวเองรึไงคะ"

“ไม่"

“ทำไมล่ะคะ แล้วใคร อุ๊ปส์" ฉันยังไม่ทันที่จะพูดจบพี่อลันก็เข้ามาจุ๊บที่ปากของฉัน และจากจุ๊บมันก็ค่อยเปลี่ยนเป็นจูบและก็ค่อยเป็นจูบก็หนักหน่วง เราทั้งสองจูบกันอยู่นานจนฉันรู้สึกเริ่มหายใจไม่ออก จึงดันให้พี่อลันออกแต่เหมือนดันออกก็ยิ่งจูบหนักกว่าเดิม จนเราเริ่มหันหน้าหนีเค้าจึงเลิก ก่อนจะมองมาที่ฉัน

“ทำไม"

ฉันมองพี่อลันอย่างงง จู่ๆก็พูดออกมาว่า ทำไม

“คะ? ทำไมอะไรคะ"

“ทำไมถึงไม่ยอมให้พี่จูบเรา"

ห๊ะ เอาอะไรมาไม่ยอมจูบกันจนฉันหายใจจะไม่ออกอยู่แล้วมาบอกฉันไม่ยอมอะไรของเค้ากัน

“ไม่ยอมตรงไหนคะ?"

“ก็เราดันพี่ออก"

อ๋อ แบบนี้นี่เอง

“ป่าวนะคะ คือลินหายใจไม่ออกเลยดันพี่ออก"

“อ๋อ งั้นแสดงว่าลินไม่เกลียดจูบของพี่ไม่ใช่"

ห๊ะ มาคำถามแปลกๆอีกละ

“ค่ะ ลินจะเกลียดทำไมละคะ ยังไงเราก็เคยจูบกันมาแล้ว"

อลันที่ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มออกมา ก่อนจะเอามือไปลูบๆที่หน้าขา ขาวๆของลินดา

“ลินรู้สึกยังไง"

“คะ?"

“..."

“ก็เฉยๆนะคะ"

อลันที่ได้ยินอย่างนั้นก็ขยับเข้าไปใกล้ๆลินดา

“รู้สึกแค่นี้จริงๆหรอคะ"

ลินดาได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกวูบวาบยังไงๆ

“เอ่อ ลินรู้สึกวูบวาบด้วยค่ะ"

“หึ" อลันหัวเราะในลำคอก่อนจะขยับไปงับหูของลินดา เพื่อให้เธอรู้สึกซ่านเสียว จนเธอรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ เค้าก็รู้สึกภูมิใจที่ได้แกล้งเธอ

“กลับกันเถอะคะ"

“ค่ะ" ลินดาพูดจบก็สตาร์ทรถและขับออกไป โดยระหว่างทางก็มีอลันที่ค่อยกลั่นแกล้ง