เมียเด็ก

EPISODE 4 :: อ่อยเหยื่อ

[แทน :: PART]

หลายนาทีผ่านไปตอนนี้คนตัวเล็กตรงหน้าเหลือเเค่เสื้อเชิ้ตพนักงานสีขาวกับอันเดอร์ที่โต๊ะบังอยู่เเค่นั้น เพราะกางเกงร่วงไปที่พื้นเรียบร้อย

ตัดภาพมาที่เฮียเเทนยังอยู่ครบชุดครับผม ฮึ!

จะว่าไปเล่นอะไรแบบนี้มันก็เสียวดีเหมือนกัน ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบอะไรที่มันจืดๆ สักเท่าไหร่ ถ้าเปรียบเป็นแกงจืดผมก็คงชอบแกงจืดที่รสจัดจ้านน่ะครับ

ของแปลกสิดี

ผมชอบเด็กนี่เพราะมีความพยายามดี รู้ทั้งรู้ว่าคนเเบบเเทนคุณไม่ยอมให้ใครโกงได้ง่ายๆ ก็ยังพร้อมจะยอมเล่นเกมเสี่ยงๆ เเบบนี้ไปกับผม เเถมยังไม่ยอมรับเงินเบิกล่วงหน้าจากผมอีกด้วยเเบบนี้น่ะไม่ให้ไอ้เเทนสนใจได้ไงไหวล่ะครับ

อ้อ แล้วอย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าเบื้องหลังเด็กนี่ลำบากขนาดไหน อยู่หอพักของมหาวิทยาลัยก็จริงแต่ค่าใช้จ่ายของเจ้าตัวก็ไม่ใช่น้อยๆ

"สเตย์"ผมกดเสียงต่ำพลางหยิบไวน์ขึ้นมาจิบเบาๆ

"อะไรเนี่ยลุงโกงพีชใช่มั๊ย ตุกติกงั้นเหรอ! "

"พี่ยังไม่ได้โกงเลยนะครับ ถ้าโกงก็ต้องโทษเครื่องเเล้วล่ะ"

"พีชเรียก!!! "

ผมไหวไหล่ใส่คนตัวเล็กที่หัวร้อนอยู่ เด็กบ้าอะไรวะผิวนี่ใสกิ๊กมาเชียว ปากก็น่าขย่ำฉิบหาย รู้มั๊ยว่าไอ้เเทนคนนี้ต้องข่มความปวดหนึบไว้นานเเค่ไหน เเม่งเเข็งตั้งเเต่กระชากผ้ากันเปื้อนออกเเล้ว เเทนคุณอยากได้เด็กคนนี้

ผมจะเอา!

"9 7 4 เท่ากับ 20 พอดีเป๊ะๆ "ผมว่าพลางหงายไพ่ทั้งสามใบ

"นะ..นี่ลุง O_o"

คนตรงหน้าพูดเสียงกระตุกเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง แต่ผมนี่ต้องจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์เพราะเอาแต่เรียกผมว่าลุงอยู่นั่นแหละครับ บอกให้เรียก ผัว หรือ พี่ แค่นั้นพอก็ไม่ฟัง จริงๆ เลยเด็กคนนี้

"ถอดสิครับรออะไร"

"ไอ้ลุงหื่นลุงโกงพีชใช่มั๊ย! ..อยากตายเหรอไง! "

“หื้ม ?” ผมอ้าปากค้างจู่ๆ ไอ้เด็กนี่ก็ขึ้นมานั่งบนโต๊ะมือกระชากเน็กไทด์ผมจนปรายจมูกเเทบจะเเตะกัน เด็กนี้ลืมอะไรไปหรือเปล่าว่าตัวเองใส่เเค่อันเดอร์เเวร์ด้านล่างเเล้วดูเหมือนว่าผมจะเห็นเต็มตาซะด้วยสิ

หว้าาา แย่จังเลยเน้อะ~

"พี่ไม่ได้โกงซะหน่อยครับ พีชต่างหากที่เล่นไม่เก่งเอง เธอไปได้แล้ว"ผมหันไปบอกลูกจ้างสาวสวยให้ออกไปก่อน วันนี้น่าจะมีเด็กให้ปราบอยู่เหมือนกัน

คนที่เล่นเกมกับแทนคุณไม่มีทางชนะได้หรอกครับ ไม่มีทาง

หมับ!

ผมคว้าข้อเท้าเล็กๆ ที่ตะก่ายขึ้นมาบนโต๊ะก่อนจะออกเเรงลากให้เข้ามาประชิดตัว จนร่างเล็กกระเเทกเข้ากับอกผมเต็มๆ

อย่าให้รุกหนักเดี๋ยวหนูจะรับเฮียไม่ไหว

"ละ..ลุง..ปล่อยพีชนะ! อย่ามาลุ่มล่ามนะโว้ย! "คนตัวเล็กงุดหน้าลงจนคางชิดกับอก หน้าเริ่มขึ้นสีนิดๆ

“ฮึ” ผมยกยิ้มขึ้นมุมปากอย่างมีเเผนร้ายก่อนจะโถมตัวขึ้นไปคร่อมคนตัวเล็กให้นอนราบไปอยู่ใต้ร่างผม มือของผมจัดการรวบมือเล็กให้ขึ้นไปให้เหนือหัวด้วยมือเเค่ข้างเดียว

เพราะอีกข้างเอาไว้เล้าโลมไงล่ะครับ

"พี่ชนะพีชเเล้วต่อไปคือสิ่งที่พี่จะขอ.."ผมว่าพลางโน้มใบหน้าลงไปใกล้ๆ ใบหน้าขาวเนียบของคนตัวเล็กที่เบือนหน้าหนีผมอย่างเขินอาย

"ขออะไร! ..ถ้าขอทำอย่างนั้นพีชคงให้ไม่ได้..พะ..พีชยังไม่พร้อมเเล้วก็ให้ไม่ได้ด้วย! "

"พี่ก็ยังไม่ได้บอกเลยนี่ครับว่าจะขอเเบบนั้นน่ะ..พี่เเค่ขอให้พีช.."

"....."

"คบกับพี่เถอะนะ"ผมว่าออกไปทำเอาคนใต้ร่างเงียบไม่ยอมพูดกับผมเเม้เเต่สายตาก็ไม่ยอมสบกับผมด้วยเลยสักนิด มันจะเป็นไปได้หรือไงครับที่เขาจะไม่สนใจผมเลย พี่แทนฮอตนะเฟ้ย!

"ว่าไงล่ะพีช..พี่จริงจังนะ"ผมถามย้ำอีกครั้งและจะต้อนจนกว่าจะจนมุมให้คนอย่างเเทนคุณ

"พีช..เอ่อ..คะ..คือ"

จ๊วบ~

ผมไม่รอให้คนตรงหน้าพูดประโยคนั้นจบ ริมฝีปากของผมก็กดจูบลงไปที่ริมฝีปากนุ่มนิ่มราวเจลลี่เเรงๆ คนตัวเล็กได้เเต่เผยอปากเบิกตาโพลงเหมือนจะตกใจทำอะไรไม่ถูก ตัวแข็งเหมือนโดนแช่เย็น

ปกติจะไม่รุกหนักขนาดนี้นะเนี่ยนี่ไม่ยอมพี่เองนะครับ

"ลุง! ..มาจูบพีชทำไม ไอ้บ้ากาม! "คนตัวเล็กพูดเเล้วกำหมัดน้อยๆ ทุบมาที่อกผมรัวๆ

"ตกลงเราคบกันเเล้วนะครับ เป็นของพี่เเทนเเล้วห้ามนอกใจล่ะ"ผมบอกเเล้วจรดริมฝีปากจูบลงไปที่ปรายจมูกคนตัวเล็กเบาๆ

และอีกครั้งที่ผมผละออกเเล้วจ้องสายตาหวานของคนตัวเล็กตรงหน้า ผมไม่เคยหลงเด็กขนาดนี้เลยนะเนี่ย ไม่รู้เมื่อไหร่ที่ชอบ แค่อยากได้มาครอบครอง ยิ่งเห็นไอ้เด็กพวกนั้นมันแสดงความเป็นเจ้าของพีชอีก ผมยิ่งไม่ชอบ

ทำไมถึงชอบทำให้คนเเก่ใจเต้นเเรง

"มันก็เเค่เกมทำไมลุงต้องจริงจังด้วยล่ะเล่าปล่อยพีช"

"ใครบอกว่าพี่เล่นๆ พี่ไม่จริงจัง พี่เเทนน่ะจริงจังที่สุดในชีวิตเเล้วล่ะครับ"

"เเต่พีชก็เเค่.."

"ถ้าปฏิเสธพี่จะปล้ำตรงนี้เเหละ"ผมพูดเสียงจริงจัง บอกตามตรงถ้าผมเผลอทำอะไรลงไปมากกว่านี้ลูกพีชจะต้องเกลียดผมเเน่ ลูกพีชเป็นเด็กที่ผมรู้จักดี

เพราะงั้นผมก็จะอ่อยเเรงจนกว่าจะยอมผมเองเเหละครับ

ลูกพีชไม่ใช่คนที่ยอมอะไรง่ายๆ ผมอยากเข้าไปอยู่ในใจเด็กคนนี้ให้ได้สักวัน ผมอยากรักษาเเผลใจที่คนตัวเล็กกำลังเป็นอยู่ ถึงเเม้ผมจะยังไม่รู้ว่าลูกพีชมีปมอะไรกันเเน่

เเต่ผมก็หวังเเค่สักวันลูกพีชจะเห็นผมในสายตาบ้าง ไม่ใช่เรียกว่าลุง คำก็ลุงสองคำก็ลุง! ลุงบ้าอะไรเอวสปริงดีเว่อร์ขนาดนี้กันวะ -*-

"โอเคๆ ..คบก็คบบอกเเล้วก็ปล่อยพีชได้เเล้ว"

ผมยอมผละออกจากคนตัวเล็กอย่างรู้สึกเสียดายวันนี้ไอ้เเทนต้องสำเร็จความใคร่เองโดยที่ไม่ได้เเดกเด็กคนนี้ใช่มั๊ยวะ โลกสวยด้วยมือเราก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่หว่า!

ไม่เป็นไรไอ้เเทนรอได้ TT

ถึงเเม้จ่ะต้องปวดหนึบขนาดนี้ก็เถอะวะ ผมอยากได้ความรักจากลูกพีชไม่ใช่เเค่ความใคร่ของตัวเอง และผมก็อยากให้เขามอบความรักให้ผมจริงๆ ไม่ใช่แค่หลงใหลในเงินทอง

"สรุปเงินก็ไม่ได้ยังต้องมาเปลืองตัวให้ลุงอีก โว้ย! ไปทำงานเเล้วนะลุงบ้ากาม! "

"เดี๋ยวสิ"ผมรั้งข้อมือคนตัวเล็กเอาไว้เบาๆ

"มีอะไรอีกล่ะลุง"

ทันทีที่คนตัวเล็กหันหน้ามาผมก็จัดการฉกฉวยริมฝีปากนุ่มนิ่มนั่นอีกครั้ง ครั้งเดียวสำหรับผมมันไม่เคยพอจริงๆ

"ลุง O_o"

"ยังไงก็ช่วยพิจารณาคนเเบบพี่ไว้ด้วยนะครับคนดี.."

"....."

"คืนนี้ราตรีสวัสดิ์นะครับ..ฝันถึงพี่เเทนด้วยล่ะ"ผมพูดกับคนตัวเล็กเสียงเเหบพล่า

ขนาดอ่อยเเรงเบอร์นี้ยังไม่ยอมใจอ่อนอีกใจเเข็งจริงๆ เลยเด็กอะไรวะ น่าจับทำเมียฉิบหายเลย

"พีชไปทำงานเเล้วนะลุง..อ้อ! ..ฝันดีเช่นกันฮะ"คนตัวเล็กดูร้อนรนรีบเเต่งตัวเเล้วเดินตัวลีบๆ ออกไปเฉยเลย

น่ารักเป็นบ้าเลยเว้ย!

ขนาดรู้จักมานานยังน่ารักไม่เปลี่ยนแล้วถ้าได้เข้าใกล้มากกว่านี้ ผมได้เป็นโรคหัวใจแน่

ผมรู้จักกับลูกพีชมานานเเล้วล่ะ รู้จักก่อนที่เด็กนั่นจะรู้จักผมอีก สะดุดตาตั้งเเต่เเรกเจอ ผมผ่านผู้คนมาเยอะทำงานร่วมกับผู้คนมาก็เยอะ

ยังไม่เคยเจอใครโดนใจขนาดนี้มาก่อน

ที่จริงเรื่องค่าเทอมมันไม่ได้เป็นอะไรที่ลำบากสำหรับผมเลย ผมอยากจะช่วยเขาให้มากกว่านี้ด้วยซ้ำ คนที่กตัญญูหาเลี้ยงตัวเองได้ เป็นเด็กดีเขาก็สมควรได้รับสิ่งเหล่านี้ตอบแทน

"ฮัลโหลฟ้า..ฉันมีเรื่องรบกวนหน่อย"ผมโทรสายต่อไปยังพนักงานที่ทำงานสายเดียวกับลูกพีชทันที

(ค่ะ มีอะไรว่ามาเลยค่ะ)

"ช่วยดูเเลลูกพีชหน่อยอย่าให้ผู้ชายคนไหนมาเเตะเนื้อต้องตัว ถ้ารู้รายงานฉันด่วน"

(ได้เลยค่ะ อย่าบอกนะว่าหลงเด็กล่ะสิ ฮ่ะๆ ๆ ๆ พี่เเทนคนหลงเด็กใช่มั๊ยล่ะคะ)

ผมไม่ใช่คนขี้หึง ขี้หวงอะไรมากนักหรอกครับ เพียงเเค่ของที่เป็นของๆ ผมใครก็อย่าหวังจะได้เข้ามาเเตะต้องเด็ดขาด!

"นี่ๆ! กล้าขำฉันเหรอไงเดี๋ยวจะหักเงินเดือนให้หมด"

(ขอโทษค่า~)

"เรื่องค่าเทอมลูกพีชจัดการด้วยล่ะ..เหมือนเดิม"

(โอเคค่ะบอส ฟ้าจัดการให้)

ผมวางหูจากสายเรียบร้อย สายลับจากพี่เเทนเองเเหละครับทีนี้ดูสิลูกพีชจะหนีไปไหนได้อีก จะวันนี้พรุ่งนี้หรือมะรืนนี้ลูกพีชก็ต้องเป็นของผมอยู่ดี เเล้วไอ้เด็กเวรบอสนั่นก็อย่าหวังจะได้เเตะของๆ ผมได้อีก!

แล้วนับจากนี้ผมได้ประกาศอย่างเป็นทางการแล้วว่าจะเอาลูกพีชมาเป็นของผมให้ได้ เพราะงั้นล่ะก็...

"เตรียมใจไว้เลย"