EPISODE 16 :: รู้เท่าที่เขาอยากให้รู้ก็พอ..

2966 Words

[แทน :: PART] ผมลุกขึ้นมาอาบน้ำเเต่งตัวก่อนคนตัวเล็กที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง ผมไม่ได้บอกพีชเรื่องจันทร์เจ้าหรอก ไม่รู้ว่าทำไมปากมันถึงหนักเกินกว่าจะอ้าบอกเขาไป ผมอยากจะพูดนะเเต่มันติดอยู่ที่ริมฝีปาก มันยากสำหรับคนๆ นึงที่ต้องยอมรับผู้ชายที่ผ่านประวัติโชกโชนเเบบผม ยอมรับในความเหี้ยความเลวทั้งหมดที่ผมเคยก่อมา เเต่ผมไม่ได้รักจันทร์เจ้า บางทีไอ้การคลุมถุงชนมันควรจะหมดไปตั้งนานเเล้วมั๊ยวะ อีกเรื่องคือผมยอมรับว่าผมผิดในเรื่องนี้เต็มๆ ที่โกหกลูกพีชมาตลอด เเต่ผมไม่มีทางเลือกผมเเค่อยากอยู่กับคนตัวเล็กไปนานๆ เเค่นั้นเอง เเต่อย่างที่ใครเขาว่าเวลาเเห่งความสุขมันผ่านไปเร็วจะตาย พ่อตามผมเจอ ผมเเพ้เเล้ว.. เพราะพ่อเอาแต่บ่งการชีวิตผมแบบนี้ไง ผมถึงเลือกที่จะหนีเขามา หนีมาใช้ชีวิตของตัวเองจนมาเจอลูกพีชนี่เเหละโคตรจะเปลี่ยนเเปลงชีวิตพี่เเทนเลย เรื่องเเม่ก็เหมือนกันผมส่งคนไปตามหาให้ทั่วเเต่เเม่ก็ไม่ยอม

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD