เสียงกีบม้ากระทบพื้นดังรัวเร็ว เช่นเดียวกับลมหายใจร้อนรุ่มของอวี่ถงที่พรั่งพรูไปด้วยความกระวนกระวาย เพียงเพราะกลัวว่าสิ่งที่คิดจะเป็นความจริง ทว่าไปถึงความหวังที่เหลือเพียงน้อยนิดก็พังทลายลง เมื่อภาพตรงหน้ากลายเป็นความจริงที่นางหวาดกลัว
ภาพของดินถล่มที่ไหลทับบ้านเรือนที่ตั้งอยู่ตีนเขาจนราบคาบ เหลือเพียงซากปรักหักพังไว้ดูต่างหน้า แม้แต่บ้านหลังน้อยของนางที่เฝ้ารักษาและเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่บิดามารดาหลงเหลือเอาไว้ ก็ยังฝังกลบเอาไว้ใต้โคลนตม ไม่เหลือสิ่งใดให้เหนี่ยวรั้งเอาไว้อีกแล้ว
“ไม่จริง... อึก!” ร่างเล็กทรุดลงทันทีที่เท้าแตะพื้น ยามนี้ไร้เรี่ยวแรงกระทั่งจะทำใจ
“ถงเอ๋อร์!” ส้าวเฉียนรีบเข้ามาดูแลปลอบโยนทันทีที่เห็นนางทรุดลง ขณะเดียวกันก็มองสภาพของหมู่บ้านสกุลอวี่ตรงหน้าอย่างปวดใจ เพราะหมู่บ้านแห่งนี้เป็นบ้านเกิดที่อวี่ถงหวงแหน ถึงขั้นควักเงินตัวเองลงทุนเปิดโรงเตี๊ยมเพื่อให้ชาวบ้านให้ต
