2.Bölüm:Sadakat ve Sorumluluk
600 Words
Konağa dönerken aklımda sürekli Rojda vardı. Onunla yaşadığımız kısa an. Ancak karıma, Sultan’a sadakatsizlik yapamazdım. Sultan bana gençliğini ve sadakatini vermişti. Şimdi Rojda’dan etkilendim diye ona karşı sorumsuzca davranamazdım.
Konağa vardığımızda, Sultan ve ben birlikte avludan içeri girdik. Annem Berfin, bizi avluda karşıladı. Gözlerinde belirgin bir sertlik vardı.
“Hoş geldiniz, Azat,” dedi. Sözleri samimi bir şekilde olmaktan uzaktı.
Sultan’ın yüzü aniden soldu, gözlerinde yaşlar belirdi ama ağlamamak için kendini zor tuttu.
Annem Berfin, sert bir ifadeyle devam etti.
“Azat, karının kısır olduğunu kabullenmen gerek. Bu aileye bir evlat lazım. Senin yeniden evlenmen gerek.”
Bu sözler, ruhumu daha da baskı altına aldı. Sultan’ın yüzü aniden soldu. Gözlerinde yaşlar belirdi ama kendini tutmaya çalışıyordu. Sultan’a dönerek,
“Anne,” dedim, “bu konuyu daha önce konuşmuştuk. Sultan’ı bırakmamı bekleme benden.”
Sultan, gözyaşlarını tutamayıp içeri koştu. Onun bu hali yüreğimi burktu. Sultan’ı bu durumda görmek zorunda kalmak, gerçekten içimi acıttı. Annemin sert sözleri ise içimi daha da kararttı. Sultan’ın ardından gitmek istedim ama annemin sözleri beni durdurdu.
Annem, yumuşak bir sesle,
“Azat, senin iyiliğini istiyorum. Bu aile, bu soy devam etmeli,” dedi.
“Anne,” dedim, derin bir nefes alarak, “Sultan benim eşim. Onunla evlendim ve bu evlilik bir bağ demek. Bu bağı koparamam.”
Annem bir an sustu. Gözlerimin içine baktı. Belki de anlamasını bekliyordum. Ama onun yerine, yine o sert sesiyle,
“Bir evlat olmadan bu bağ tamamlanamaz,” dedi ve içeri döndü.
Orada kalakaldım. Konağın duvarları bile bu ağır konuşmaların yükünü taşıyor gibiydi. Sultan’ın ardından gidip onu teselli etmeliydim. İçimdeki yükü hafifletmek için onun yanında olmalıydım.
Avludan çıkıp içeri girdim ve Sultan’ı bulmak için hızla ilerledim. İçeri adım atarken, konağın sessizliğinde her şeyin ne kadar ağır ve karmaşık olduğunu daha iyi kavradım. Sultan’ı bulduğumda, onu kendi odasında yalnız başına, göğsünde derin derin nefes alırken buldum. Yüzündeki endişe ve üzüntü, yüreğimi daha da burkuyordu.
“Burada mıydın?” diye sordum, sesi titreyen bir şekilde.
Sultan, başını kaldırarak bana baktı. Gözlerinde, hala ağlamış olmanın izleri vardı.
“Evet, buradayım,” dedi, sesi kısık ve yorgundu. “Annenin söyledikleri gerçekten çok ağır. Seninle bu şekilde konuşması beni çok üzdü.”
Yanına yaklaşarak elini nazikçe tuttum.
“Sultan, annenin sözleri seni üzmekten başka bir işe yaramaz. Seninle bu evliliği paylaşmak benim için her şeyden önemli. Ailemin baskısına rağmen, senin yanındayım.”
Sultan gözlerini kapatarak derin bir nefes aldı.
“Azat, ben sadece sana yük olmaktan korkuyorum. Kısır olduğum için belki de bu ailenin beklentilerini karşılayamayacağım. Bu düşünceler beni tüketiyor.”
“Bunu düşünmene gerek yok,” dedim. “Ben seninle birlikteyim ve bu evlilik bir bağ demek. Annemin söyledikleri sadece baskı ve tehditten ibaret. Biz bu durumu birlikte aşacağız.”
Sultan’ın yüzündeki endişe azalmış gibi görünüyordu ama hala derin bir üzüntü vardı. Elini sıkıca tuttum ve ona bakarak,
“Sana söz veriyorum,” dedim, “bu zorluğun üstesinden birlikte geleceğiz. Ailemizin baskısına rağmen, biz güçlü olacağız. Senin yanındayım ve sana destek olacağım.”
Sultan, gözlerini açarak yavaşça gülümsedi.
“Teşekkür ederim, Azat. Senin desteğin benim için çok önemli.”
Birlikte oturduk ve konuşarak zaman geçirdik. Sultan’ın gözlerindeki endişe yavaş yavaş azaldı. Onunla bu zorluğun üstesinden gelebilmek için güçlü ve kararlı olmak zorundaydık. İçimizdeki sevgiyi ve bağlılığı güçlendirmek, ailemizin baskısına rağmen, bu zorluğun üstesinden gelmemize yardımcı olacaktı.
Bu akşam, konağın karanlık duvarları arasında yaşanan bu gerilimli anlar, bize daha da yakınlaştırdı. Sultan’ın yanında olmak ve onunla bu yükü paylaşmak, üzüntümü biraz olsun hafifletti. Ancak, bu zorlukların sadece başlangıç olduğunu biliyordum. Ailemin beklentileri ve baskıları, ileride daha da karmaşık hale gelebilirdi.
Yatağıma uzandığımda, günün yorgunluğunu ve yaşananları düşündüm. Sultan’la birlikte bu zorluğun üstesinden gelmek için güçlü olmamız gerekiyordu…
- Writer
