“คุณเป็นผู้ชายที่ร้ายกาจมาก” เธอไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาต่อว่าต่อขานเขาดีนอกจากคำนี้
“ฉันร้ายได้กว่าที่เธอคิดอีก”
“ฉันไม่อยากคิดเพราะคุณไม่ได้แค่ร้าย แต่คุณชั่วช้าสารเลว”
“ด่าจบหรือยัง” เขาบีบคางสวยให้เธอหุบปาก เธอสะบัดหน้าหนี
“ทำไมคุณต้องตามตอแยฉันด้วย”
“มันสนุกดี” เขาหัวเราะหึหึในลำคอ
“สนุกนักรึไงที่คอยปั่นหัวคนอื่นเล่น”
“สนุกมาก โดยเฉพาะการที่ฉันได้ปั่นหัวเธอ คุณหนูเล็กของบ้านอภิวัชรโยธิน”
“ปล่อยฉันสักที”
“ขอจูบหวานๆ ก่อน ถึงจะปล่อย”
“ไม่”
“ถ้าเธอขัดใจฉัน ฉันจะทำให้หุ้นในบริษัทพ่อของเธอปั่นป่วนดีไหม”
“คุณจะทำอะไร”
“ปั่นหุ้นเล่นดีไหม ฉันว่าพ่อเธอคงแทบคลั่ง” เขามักมีไม้เด็ดมาพูดให้เธอหัวหมุนแทบบ้า
“คุณอย่าทำอะไรแบบนั้นนะคะ”
“งั้นก็จูบฉันหวานๆ เร็วๆ สิ” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปใกล้ นราวดีเบี่ยงหลบ เม้มปากแน่น
“ไม่จูบก็ได้ งั้นฉันหาอะไรทำแก้เครียดดีกว่า”
“เดี๋ยวก่อน” เธอมองริ
