คุณหมอ...อย่าใจร้าย

แรงหึง (เงียบๆ) 1.1 NC

01.55 น.

ความมืดสลัวภายในบ้านไม่ได้เป็นอุปสรรคในการก้าวเดิน เขาเดินฝ่าความมืดโดยไม่คิดจะเปิดไฟ ก้าวฉับๆ ขึ้นไปยังชั้นบน กฤตย์มาหยุดยืนหน้าห้องๆ หนึ่งที่ไม่ใช่ห้องนอนของตน เขาไม่เคาะประตูขออนุญาตเจ้าของห้อง ราวกับว่าคุ้นชินกับการทำเช่นนี้ มือใหญ่จับลูกบิดประตู หมุนแล้วดันประตูเข้าไปด้านใน ก่อนก้าวเดินเข้าไปในห้อง

สายตาคมเข้มมองไปยังร่างน้ำฟ้าที่นอนหลับอยู่บนเตียง เธอคงนอนหลับสนิทจนไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูแล้วไม่รู้ว่า ใครกำลังเดินเข้ามาในห้อง กฤตย์ถอดเสื้อผ้าออกจากตัวหมดทุกชิ้น ก้าวเดินไปเอนกายนอนซ้อนทับร่างสาวที่นอนตะแคงกอดหมอนข้าง

ปลายจมูกโด่งของหมอกฤตย์กดลงไปตรงข้างลำคอสาว เขาซุกไซ้หาความหอมจากกลิ่นกายสาวไปเรื่อยๆ จากข้างลำคอไล่ตามบ่าและหัวไหล่ที่ถูกกัดเบาๆ คล้ายกับว่า กำลังปลุกสาวขี้เซาให้ตื่น แต่ไม่ใช่ว่าปากเขาจะปลุกเธอเพียงอย่างเดียว ฝ่ามือใหญ่ล้วงเข้าไปในชายกระโปรงชุดนอน ลูบไล้เรียวขาวสวยขึ้นสูงเรื่อยๆ จนมาถึงโคนขาและสัมผัสกับเนื้อนวลไร้สิ่งกีดขวาง

“อืม” คนกำลังนอนถูกปลุกด้วยความสิเน่หาทำเสียงในลำคอคล้ายรำคาญจากการถูกรบกวนการนอน แล้วเมื่อความเป็นอิสตรีถูกเขาเน้นหนักมากขึ้น และแรงดูดตรงหัวไหล่ น้ำฟ้าจึงรู้สึกตัว

“คุณหมอ” เธอเอ่ยชื่อเขา หันหน้ามามองชายหนุ่มที่ตนรักหมดหัวใจ

“นึกว่าเป็นใครล่ะ หรือนึกว่าเป็นไอ้มิกค์” น้ำเสียงติดห้วน ฟังดูแล้วเหมือนเขาไม่พอใจ

“เปล่าค่ะ ไม่ได้คิดว่าเป็นใคร เพราะคนที่เข้ามาในห้องนี้ตอนดึกๆ ก็เป็นคุณหมอคนเดียว”

“รู้ก็ดี” กฤตย์พูดขณะถอดชุดนอนของน้ำฟ้าออกจากตัว “ไอ้มิกค์ให้สร้อยข้อมือเธอใช่ไหม”

หมอหนุ่มจับร่างสาวให้นอนราบบนที่นอน ก่อนนำตัวเองขึ้นทาบทับ น้ำฟ้าจึงรู้ว่า เวลานี้ร่างกายของเขาไม่ต่างกับเธอ...ร่างไร้อาภรณ์

“ใช่ค่ะ พี่มิกค์ให้ฟ้าค่ะ ให้เป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้า พี่มิกค์บอกว่าวันนั้นมาไม่ได้เพราะติดงานสำคัญ พี่มิกค์ก็เลยให้วันนี้ค่ะ” น้ำฟ้าตอบตามความจริง

ในความมืดสลัวกฤตย์ซุกซ่อนความไม่พอใจไว้ในแววตาอย่างมิดชิด เขาไม่ชอบใจนักที่ชมัศชัยมีความสนิทสนมกับน้ำฟ้าเกินพอดี ซึ่งเขารู้ดีว่า เพื่อนรักคนนี้คิดอย่างไรกับน้ำฟ้า แต่ที่เขานิ่งเฉยตระหนักในใจดีว่า น้ำฟ้าไม่มีทางมอบความรักให้ชมัศชัย เพราะหัวใจของเธอมีเขาเต็มดวง

ไม่มีคำใดเอ่ยจากปากกฤตย์ เขาแนบปากลงบนกลีบปากสาว บดเคล้าปากอย่างมีน้ำหนัก ไม่อ่อนนุ่มเช่นครั้งก่อน ราวกับว่ากำลังจะลงโทษเธอที่ทำให้เขาหงุดหงิดใจ เขาไม่พูดแต่จะสื่อสารออกเป็นภาษากาย

น้ำฟ้าได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจของกฤตย์ เธอไม่รู้ว่า กฤตย์ดื่มเหล้าไปในปริมาณมากน้อยแค่ไหน แต่ที่รู้คือ ความกระด้างในการจูบ น้ำหนักของฝ่ามือที่บีบไปตามเนื้อตัวตน โดยเฉพาะกับดอกบัวคู่สวยแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ประหนึ่งกฤตย์กำลังระบายความรู้สึกผ่านทางเซ็กซ์ ซึ่งเธอเองก็ไม่ทราบว่า เขาไม่พอใจหรือโกรธเรื่องอันใด น้ำฟ้าไม่มีโอกาสถามเนื่องจากปากสาวยังถูกบดจูบไม่หยุดพัก แรงบดเคล้าเพิ่มความแรงมากขึ้นอีกด้วย ความเจ็บทำให้น้ำฟ้าทนไม่ไหว ดันหน้าเขาให้ออกห่าง

“คุณหมอเป็นอะไรคะ โกรธใครมาคะ” ถามโดยไม่รู้ตัวว่า ตัวเองนี่แหละคือตัวสาเหตุหลัก

“ไม่ค่อยมีอารมณ์ ทำให้หน่อยสิ” เขาไม่ตอบ พลิกกายลงนอนข้างน้ำฟ้า “เร็วสิ”

น้ำฟ้าไม่อยากให้กฤตย์หงุดหงิดจึงรีบขยับตัวมานั่งข้างเอวใหญ่ รีบปรนนิบัติตามที่เขาต้องการ มือเรียวสวยจับความเป็นบุรุษเพศที่เวลานี้ยังไม่เติบโตเต็มที่ เธอจึงต้องทำให้อวัยวะที่มือกอบกุมอยู่ให้โตเต็มวัยสานต่อศึกสวาท ซึ่งแน่นอนว่า เธอทำได้อย่างดีเยี่ยม เรียกเสียงครางต่ำลอดผ่านปากหนาได้รูป กายชายตอนนี้แน่นคับปากเธอ

“อืม...ดีจัง” เสียงเต็มไปด้วยความพอใจ ใบหน้ากฤตย์เคลิบเคลิ้มกับการลงลิ้นและครองครอบแก่นกายใหญ่ของตนด้วยปากของเธอ “เธอใช้ลิ้นเก่งกว่าอีตัวบางคนที่ฉันเคยนอนด้วย ไม่เสียแรงที่สอนมาดี”

ไม่รู้ว่าเป็นคำชมหรือค่อนขอด แต่ที่แน่ๆ คนฟังอยู่ไม่รู้สึกเหมือนเขานำเข็มทิ่มหัวใจ น้ำฟ้าเจ็บแปลบขึ้นมาทันใด แต่ก็ไม่หยุดสร้างความสำราญให้กฤตย์ เพราะเกรงว่า ความหงุดหงิดที่น่าจางหายอาจหวนเข้ามาในความรู้สึกเขาอีกครั้ง เธอรักกฤตย์มาก เธอต้องการให้เขามีความสุข โดยเฉพาะยามอยู่บนเตียงกับตน

น้ำฟ้ากลืนความเจ็บช้ำให้มุดตัวอยู่ในก้นบึ้งจิตใจ เธอใช้ปากอันคล่องแคล่วขยับครอบครองกายชายอย่างเป็นจังหวะ ในขณะที่มือก็ขยับตามปากไปด้วย ส่งท้ายด้วยลิ้นไล้เลียตั้งแต่ปลายจรดโคน แล้วตวัดขึ้นสู่หัว จากนั้นก็ใช้ปากดูดหัวเห็ดแรงๆ จนแก้มสาวตอบ

“อา...ดี” กฤตย์ไม่ได้ให้น้ำฟ้าสร้างความกระสันซ่านให้ตนฝ่ายเดียว มือใหญ่ประคองดอกอุบล ขยับมือบีบและใช้ปลายนิ้วหมุนยอดถันทั้งซ้ายขวา ก่อนเลื่อนมือไปยังใจกลางร่างสาว วางนิ้วตรงเกสรน้อย สะกิดเบาๆ ทว่าบี้แรงๆ น้ำฟ้าตัวสั่นจากความเสียวที่วิ่งพล่านในกาย แต่เธอก็ยังไม่ละปากจากสิ่งที่อ้าอม ยังคงหยอกเย้ากับอวัยวะไร้กระดูกของเขาต่อไป

แล้วเหมือนความอดทนของกฤตย์เกือบสิ้นสุดลง เขาต้องดันหน้าเธอให้ออกห่างของรักของหวงก่อนที่จะปล่อยความใคร่ใส่ปากเธอ กฤตย์ดันร่างสาวให้นอนลงบนที่นอน และลงมือทำให้เธอเสียวสะท้านกายบ้าง เพื่อจะได้เตรียมความพร้อมให้สาวเจ้าสำหรับเกมกามขั้นตอนสุดท้าย

ทรวงอกสาวขนาดพอดีมือถูกกฤตย์แทะเล็มด้วยปากและลิ้น ส่วนมือยังคงป้วนเปี้ยนอยู่บนของสงวนสาว นวดเคล้นและคลึง ไม่เพียงแค่นั้นนิ้วมือเขาช่างแสนร้าย วางลงตรงเม็ดละมุดอวดตัวสะกิดเร่งร้อนประสานงานกับปากอ้าอมยอดถัน โดยมีลิ้นคอยปาดเลีย

“อา...คุณหมอ...อา” เสียงครางรัญจวนระบายออกมาไม่ขาดสาย ราวกับน้ำในลำธารที่ไหลระเรื่อยอย่างไร้จุดสิ้นสุด ความรักที่มีให้กฤตย์จนหมดหัวใจ นำพาความคิดของเธอให้หลุดออกจากหัว เธอทำตามใจตัวเอง พลีกายให้เขาเชยชมโดยง่าย ยอมเป็นนางบำเรออย่างไม่มีข้อแม้ ขอเพียงเธอได้ไออุ่นจากกายเขา ได้สัมผัสแตะต้องซุกซบกับอกแข็งแรงของเขาเป็นพอ ราวกับว่าน้ำฟ้ากำลังให้กฤตย์เติมเต็มในความรู้สึกที่ขาดหาย ทว่าความปรารถนาของเธอเหมือนห่างออกไป ความรู้สึกของเธอไม่เคยถูกเติมเข้ามาสักนิดเดียว ตรงกันข้ามกลับทำให้ช่องว่างห่างออกไป ห่างออกไปและห่างออกไป แต่ก็หวังว่าสักวันหนึ่ง ระยะห่างจะย่นมาชิดกัน จนหล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียว

เมื่อน้ำฟ้าพร้อมสำหรับเกมสวาท กฤตย์ขยับตัวเตรียมพร้อมฝังกายใหญ่เข้าสู่รวงผึ้งฉ่ำเสน่หา น้ำฟ้าละความเขินอายตามประสาของวัวเคยขาม้าเคยขี่ เธอแยกเรียวขารอท่า ทว่าครั้งนี้แรงประสานกายไม่ได้นุ่มนวล เขาดันเข้ามาสุดแรงจนเธอจุกแน่นในช่วงท้อง และแรงกำลังขับเคลื่อนดุดัน รุนแรง อัดกระแทกแบบเข้าสุดออกสุด