“พู่เป็นเพื่อนสนิทของเกรซ” ภาคินทร์อึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง ไม่คิดว่าโลกมันจะกลม และเข้าใจในทันทีว่า เหตุใดภาวิตมานั่งอมทุกข์อัดบุหรี่เข้าปอดเช่นนี้ หากเป็นเขาก็คงกลุ้มไม่ต่างกัน ดันไปมีความสัมพันธ์ทางกายกับเพื่อนรักผู้หญิงที่ตนหมายปอง “เมื่อคืนผมเจอยศที่งาน เราสองคนเลยดวลเหล้ากัน แล้วเหล้าที่เราดื่มคือบีห้าสิบสอง ผมดื่มไปเจ็ดแก้วยอมรับว่าเมาครองสติไม่อยู่ หลับคาโต๊ะ พู่ที่ผมพาไปด้วยเลยพาผมไปส่งที่คอนโด ตอนนั้นผมไม่รู้ตัวจริงๆ นะพี่ธาม คิดว่าพู่เป็นเกรซ มันก็เลยลงเอยแบบนั้น ผมมารู้ตัวตอนสาย แล้วที่ผมทุกข์มากคือ เมื่อคืนไม่รู้ว่าผมจับพู่ปล้ำหรือเปล่า ผมกลุ้มมากเลยพี่ธาม ไม่รู้ว่าจะทำยังไง”
ภาวิตบอกรายละเอียดเพิ่มเติมให้พี่ชายฟัง เขาจำช่วงเวลาที่ตื่นจากการหลับใหลด้วยฤทธิ์เมาได้ดี ภาวิตลุกขึ้นนั่งบนเตียง สะบัดศีรษะสามสี่ครั้งราวกับว่าเรียกสติให้กลับมา ระหว่างนั้นเขาเห็นสภาพตัวเอง ความตกใจเกิดขึ้น
