หลายวันแล้วที่คำพองพาลูก ๆ ไปรับจ้างตัดปอ และทุกวันผู้ชายที่ชื่อสนก็จะมาตัดปออยู่ข้าง ๆ เธอ และเขาก็ชอบมามัดปอให้เธอโดยที่เธอไม่ต้องร้องขอ คำแก้วเองเข้าใจว่าเขาคงสงสารเธอที่ขาเจ็บ แต่ไม่รู้ว่ามันสมเหตุสมผลพอที่เขาจะมาช่วยเธอหรือไม่ วันนี้แผลเธอเริ่มดีขึ้นมากแล้ว จึงเดินเหินได้สะดวกขึ้น แต่พี่ชายคนนั้นก็ยังมีกะจิตกะใจมาช่วยเธอมัดปอเช่นเดิม
“ขอบคุณนะคะที่มาช่วย แต่ฉันทำเองก็ได้ค่ะ” ตัดปอมาหลายวันเธอก็เริ่มชำนาญแล้วทั้งมัดทั้งตัดเธอทำได้เป็นอย่างดี
สนธยาไม่ว่าอะไรและไม่สนใจคำพูดนั้นมือก็ไม่หยุดทำด้วย
เมื่อเขาไม่ยอมเชื่อฟังคำแก้วจึงเดินผละไปที่ต้นไม้ที่ครอบครัวนั่งพักตอนกลางวัน หยิบผลไม้ที่นำมาจากบ้านมาด้วยสามสี่ลูก บางวันคำแก้วแอบเดินออกจากบ้านในช่วงเช้ามืดเพื่อเอาผลไม้ออกมาจากมิติแล้วกลับมาในตอนสายพร้อมทั้งผลไม้หลายชนิด เธอบอกพ่อกับแม่ว่าเธอไปเก็บมาจากป่า ทุกคนไม่ได้ปักใจเชื่อนักแต่ก็ยอมอ
