ด้านพรีนถึงแฟนคลับของสี่หนุ่มจะเยอะมาก ฉันคิดว่าแทคิณคงไม่เห็นฉัน แต่ใครจะคิดเราก็สบตาฉัน ฉันระบายยิ้มให้กับร่างสูงในชุดสูทสีขาว วันนี้แทคิณของฉันหล่อมาก ถึงจะเป็นบุคคลพิเศษมากกว่าแฟนคลับคนอื่นแต่ก็ทนมองความหล่อเหลาใบหน้าเทพบุตรของแทคิณไม่ไหว มือเรียวถึงกับล้วงสมาร์ตโฟนออกจากกระเป๋าและเก็บภาพหล่อๆ บรรยายที่เต็มไปด้วยเสียงกรี๊ด รอยยิ้มของคนในงาน
“อิจ...ค่ะ ก็ถ่ายภาพหลัวไปเลยสิ สาวๆ ที่กรี๊ดอยู่นั้นจะรู้ไหม เมียตัวจริงของคนที่พวกเธอกรี๊ดอยู่นั้น ก็อยู่ในงานนี้ด้วย” ลิลลี่ที่เอ่ยมาเช่นนั้น ฉันถึงกับเอามือไปปิดปากนาง
“คนอื่นได้ยินขึ้นมาจะยุ่งไปกันใหญ่” ฉันว่าให้ยัยลิลลี่ แค่ผู้จัดการร่างยักษ์ของเขาคนเดียวฉันก็หัวจะปวดมากแล้ว
“ยะแม่คนหลงหลัว” ลิลลี่ว่าให้พรีนด้วยท่าทีหมั่นไส้ยัยพรีนนางไม่เป็นแฟนคลับก็เป็นเมียไปเลยสิ ขนาดฉันเคยตามเป็นแฟนคลับแทคิณมาเมื่อ 2 ปีที่ก่อน ยังสู้แต้มบุญยัยพรีนไม
