ตอนที่ 18 รู้สึกเพียงฝ่ายเดียว

1812 Words

ด้านพรีนหลังจากที่ร่างบางเดินมาเข้าห้องน้ำนั้น !! ฟู่ !! ร่างบางยืนเป่าปากที่หน้ากระจก อึดอัดชิบหาย แทคิณนะแทคิณมือเขานี่จะเลื้อยไปไหน ไม่อยากจะคิดถ้าฉันยังนั่งต่อแบบนั้นจะเกิดอะไรขึ้น เขาไม่กลัวจะเกิดเรื่องเลยหรือไง ไอดอลอะไรของนายนั้นไม่เห็นจะระวังตัวเหมือนกับศิลปินคนอื่นๆ เลย ถึงเขาไม่กลัวเป็นข่าว แต่ฉันก็กลัวนะ กลัวว่าฉันนี่แหละจะหลุด ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือเมื่อเห็นว่าใกล้ขึ้นเรียนแล้วนั้น แต่ขณะที่เดินออกมาจากห้องน้ำหญิงนั้น !! ตึก !! สายตาของฉันกับปะทะเข้ากับร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำหญิง แต่นั้นฉันเลิกสนใจเขา “ไม่ทักกันหน่อยเถอะ” เสียงเข้มที่เอ่ยขึ้นมานั้น ทำเอาพรีนถึงกับเหล่ตาหันหน้าหันหลัง “ฉันเหรอ” เธอถามเขา งงงวยเล็กน้อย หึ...! ก่อนหน้านี้ก็เห็นว่าเขาไม่คิดจะถามฉัน เรื่องอะไรจะคุยด้วยละ ฝันไปเถอะ “พรีน” แทคิณเอ่ยเสียงเข้มขึ้นอีกครั้ง แต่นั่นทำเอาร่างบางที่กำลังสาวเท้าเดินนั้นถึงกับหันมาสบตากับเขา ดีหน่อยที่ช่วงนี้ใกล้สอบนักศึกษาที่อยู่บริเวณนี้ค่อนข้างบางตา “ก็ไม่คิดว่าคนดังอย่างนายจะคุยกับฉัน” เธอเอ่ยกับเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ท่าทีหยิ่งไม่รู้สึกรู้สาอะไรของพรีน ทว่ากับทำเอาแทคิณหงุดหงิดและหัวเสียสุดๆ “มีไร” เธอหันมาเอ่ยกับเขา “เรามีเรื่องต้องคุยกัน” แทคิณไม่พูดเปล่า แต่ในจังหวะที่ไม่มีนักศึกษาเดินผ่านมานั้น เขาจำได้ว่าข้างห้องน้ำมีห้องเก็บของ !! หมับ !! มือหนาจับเข้าที่เรียวแขนเล็ก “มานี่” แทคิณเอ่ยจบ เขาก็กระชากแขนคนตัวเล็กเข้าในห้องเก็บของ พรีนที่ถูกแทคิณฉุดเข้าที่ลับตาคนนั้น ตากลมถึงกับเบิกกว้างด้วยสีหน้าตกใจ !! ตึก !! หัวใจดวงเล็กถึงกับสั่นเต้นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะ “แทคิณ นายจะทำอะไร” พรีนถอยหลังแผ่นหลังชนเข้ากับผนังห้อง “ทำไม กลัวเหรอ ในห้องด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ เราจะทำอะไรกันดีน๊า” แทคิณไม่พูดเปล่า ใบหน้าอันหล่อเหลาโน้มเข้าหาคนตัวเล็ก มือหนาทั้งสองข้างจับกดเข้าผนังห้อง ทว่าใบหน้าของพวกเขาทั้งสองนั้นแทบจะชิดกัน ฉันอยู่ในท่าที่อันตรายมาก มันอันตรายต่อหัวใจดวงน้อยๆ ของฉันเหลือเกิน “ป่าวไม่ได้กลัว” พรีนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นไหว สั่นทุกครั้งที่ใกล้ชิดเขา “ไม่กลัวก็ดี จะได้ง่ายหน่อย” คนตัวโตแสยะยิ้มที่มุมปาก พร้อมกับยื่นริมฝีปากหนาแตะที่ปากอวบอิ่มอมพู แค่แตะเข้ายังไม่แทรกลิ้นเข้ามา ฉันรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขา “เราไม่ได้สนิทกัน นายทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ” พรีนเอ่ยเสียงแข็งถึงฉันจะมีใจให้เขาก็เถอะ แต่นั้นทำเอาแทคิณที่ย้ายจากปากของพรีน ไซร้ซอกคอคนตัวเล็กนั้นถึงกับชะงัก “ทั้งดูดทั้งเลียขนาดนี้แล้ว เรายังไม่สนิทกันอีกเหรอ” พอพรีนเอ่ยมาเช่นนั้น ทำเอาคนที่อยาก ไซร้อยากงับ อยากจูบ ถึงกับหมดอารมณ์ แทคิณถึงกับได้สติเหมือนว่าตอนนี้เขากำลังบังคับเธอ “หึ...อยากสนิทกันไหมล่ะ ถ้าอยากก็มาเป็นเมียฉันสิ” ไอดอลหยิ่งคนดังที่ไม่เคยคิดจะเอาชีวิตความโสดไปผูกติดกับใคร ทว่าปากเขากับพูดออกไปอยากเป็นผัวเธอซะงั้น “แทคิณ นายพูดไรออกมา บ้าไปแล้วเหรอ” พรีนย้ำเตือนสนิทเขา ที่นี่มหาลัยเขาไม่เมาแน่นอน แต่นั้นก็ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างแทคิณจะกล้าพูดคำนี้ออกจากปากของเขา “คืนนี้คอนโดฉันยังว่าง” เขารู้สึกหัวเสียกับพรีน อย่างบอกไม่รู้ ท่าทีและหน้าตาหยิ่งๆ ของเธอใช่ว่าจะไม่ทันคน แต่ดูซื่อยังไงชอบกล “แต่ช่างเถอะ” เขาเอ่ยตัดบท แต่ก่อนที่จะเดินออกจากห้อง ริมฝีปากหนากับกดเข้าที่ปากของฉันไปหนึ่งที “คิดถึง” แทคิณเอ่ยจบร่างสูงก็เอาเเมสสีดำขึ้นมาสวมและเดินออกจากห้องเก็บของราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ท่าทีคำพูดของแทคิณทำเอาพรีนถึงกับถึงกับช็อกนิ่งค้างไป !! แปะ !! พรีนยกมือขึ้นมาตบที่แก้มตัวเองเบาๆ เจ็บ นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม “แทคิณนี่นะ คิดถึงฉัน” แทคิณที่เดินออกไปแล้วนั้น พรีนได้แต่ถามตัวเอง เมื่อรู้ว่าฉันไม่ได้คิดไปคนเดียว อย่างน้อยๆ เขาก็รู้สึกเหมือนกับฉัน จากที่อกหักมาหลายเดือน ใจถึงกับเต้นตุบตับขึ้นมา ก็ใจฟูอยู่นะ เขาพูดจริงหรือหลอกให้ฉันใจฟูเล่นๆ กันแน่ แต่นั้นก็เถอะ ใบหน้าสวยถึงกับระบายยิ้มออกมา ด้านพรีนหลังจากที่แทคิณออกไปแล้วนั้น เธอทิ้งระยะห่างและกลับมาที่โต๊ะที่ แทคิณและโรมนั้นไปกันแล้ว พรีน กวาดสายตาไปโดยรอบโรงอาหาร “แก มองหาใครเหรอ” ท่าทีของพรีนที่เหล่ซ้ายขวาทำเอานานิลถึงกับขมวดคิ้วถาม “ป่าว โรมไปแล้วหรือ” “อืม...” “เป็นไรมากป่ะ ยิ้มหน้าบานเชียว” นานิลที่เห็นท่าทีอาการแปลกๆ ของพรีนถึงกับเอ่ยมา “ป่าวนิ ฉันก็ปกติดี” พรีนเอ่ยจบ จากนั้นทั้งสองสาวก็กลับตึกคณะวิศวะเพราะนี้ก็ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้ว หลายชั่วโมงต่อมา @S2_Club ด้านพรีนร่างบางในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำ เดินตรวจความเรียบร้อยภายในผับ เนื่องจากวันนี้เฮียภูมิไปต่างประเทศเลยต้องฝากร้านไว้กับฉัน แต่วันนี้ฉันไม่ได้มาคนเดียวหรอกนะ มียัยลิลลี่ที่มาด้วย ขณะที่ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ ของร้าน วันนี้รู้สึกลูกค้าเยอะและหน้าตาเป็นพิเศษ ซึ่งปกติบรรยากาศลูกค้าแน่นร้านแบบนี้จะคืนวันศุกร์ วันเสาร์มากกว่า “Omg ปังมากแก ลูกค้าร้านเฮียแน่นไม่ไหว ปีใหม่นี้แกต้องขอโบนัสจุกๆ เฮียภูมิมาเปย์ฉันแล้วนะ” ยัยลี่ไม่พูดเปล่า ร่างบางในชุดเดรสเกาะอกสีดำหันมาเอ่ยกับฉัน ขณะที่มือถือแก้วไวน์ “มึงจะเอาไรดีล่ะ กุชชี่ ดิออร์ ชาเเนล หลุย” ที่พรีนเอ่ยเช่นนั้น เพราะยัยลี่นางอยากเปลี่ยนกระเป๋าใหม่ และนางคงหวังโบนัสจากเฮียที่ฉันและยัยลิลลี่เฝ้าร้านให้ “ไม่ติดย่ะ ขอแค่เฮียเปย์มา ฉันเอาหมดแหละ” ลิลลี่เอ่ยจบก็ยกแก้วไวน์ในมือขึ้นมาจิบ กวาดสายตามองไปสายตามองไปยังลูกค้าภายในร้าน และขณะที่มองไปยังชั้นสองฝั่งซ้ายนั้น สายตากับสะดุดเข้ากับร่างสูงเสื้อยืดสีขาวสวมด้วยกางเกงยีนส์สีซีด “คุ้นมาก อิพรีน กูไม่แน่ใจว่าใช่คนที่มึงกำลังสนใจหรือเปล่า” ด้านพรีน พอลิลลี่ว่ามาเช่นนั้น สายตากับสะดุดกับร่างสูงของแทคิณที่เดินเข้าไปในห้อง VIP พร้อมกับหญิงสาวในชุดเดรสสีแดง เธอจำหน้าผู้หญิงคนนั้นได้เคยเจอที่คอนโดของเขาในคืนนั้น แต่ที่หนักไปกว่านั้นวันนี้เขามาด้วยกัน “แทคิณ” เธอเอ่ยชื่อเขามา ต่อให้เขาใส่หมวดปิด เเมสมาฉันก็จำเขาได้ “ใช่ไหมมึง แสดงว่ากูไม่ได้ตาฝาด ล่ะไหนบอกมึงจูบกับเขา ไหงวันนี้ควงแม่เจ้าชุดแดงมาด้วยได้ล่ะ” ลิลลี่เอ่ยพร้อมกับหันมองหน้าพรีน ด้านพรีนที่เห็นแทคิณควงสาวสวยมาถึงที่ตนนั้น ใบหน้าสวยหวาน ถึงกับชะงักซีดเผือกลงอย่างเห็นได้ชัด รู้สึกแปลบๆ จุกหน่วงที่อกอย่างบอกไม่ถูก และไหนเมื่อช่วงบ่ายบอกคิดถึงฉัน ทำไมเขาถึงกล้าควงกันมาร้านฉันแบบนี้ มือเรียวที่ถือแก้วไวน์นั้นถึงกับสั่นไปหมด แค่เขาควงกันเธอยังจุกขนาดนี้ ฉันรู้สึกร้อนที่ขอบตาขึ้นมาพราวๆ อยากจะร้องไห้ที่ตรงนี้แต่ติดที่ยัยลิลลี่อยู่ด้วย มือเรียวอีกข้างถึงกับกำแน่นด้วยท่าทีโกรธจัด “อิพรีน มึง” ลิลลี่ที่เห็นอาการของพรีน ถึงกับทำหน้าไม่ถูก “มึง...” “พรีน” ลิลลี่ที่เห็นเพื่อนสนิทน้ำตาคลอเบ้า แทคิณโอบคอสาวชุดแดงเดินเข้าไปในห้อง “กู...กูชอบเขา” ฉันรู้สึกกับเขามากกว่าคำว่าเพื่อนร่วมสถาบัน พรีนเอ่ยจบร่างบางก็ยกมือขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาที่ตอนนี้กลั้นไม่ไหว ไหลอาบแก้มทั้งสองข้างอย่างไม่รู้ตัว มันไหลออกมาให้ขายขี้หน้า พรีน กลับเข้ามาสงบสติอารมณ์ที่ห้องของตน ฉันไปรักแทคิณตั้งแต่ตอนไหน รักมากซะด้วยสิ พรีนได้แต่เฝ้าถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า !! ก๊อกๆ !! ด้านลิลลี่ที่เห็นพรีนร้องไห้ถึงกับทนไม่ไหว ปล่อยไว้คนเดียวแบบนี้คงไม่ดีแน่ !! แกร๊ก !! ไม่ถึงห้านาทีลิลลี่ที่ตามเข้ามาในห้องนั้น “มึงรักเขา” “รู้สึกแบบนั้นแค่กูคนเดียว แทคิณคงไม่” เธอบอกลิลลี่ “พวกมึงนัวกันมาซะขนาดนั้น กูว่าเขาก็ต้องหวั่นไหวกับมึงบ้างแหละ ไม่งั้นพวกมึงก็คงไม่จูบกัน” ลิลลี่เอ่ยอย่างที่เธอคิด “เขาแค่เมา” เธอแก้ต่าง “มึงน่ะคิดไปเองป่าว สายตาแทคิณมองมึงแต่ละทีธรรมดาที่ไหน ไม่เชื่อลองดูไหมล่ะ แต่เดิมพันครั้งนี้มีให้มึงแค่ 2 อย่างให้มึงเลือกแค่ 2 อย่างนะ ปังกับพัง ” ลิลลี่เองก็อยากรู้เหมือนกันว่า แทคิณจะรู้สึกยังไงกับเพื่อนของเธอ “ตกลง” เสียงหวานเอ่ยอย่างไม่ลังเล ท่าทีของพรีน ทำเอาลิลลี่ถึงกับชะงักไป ดูท่าแล้วเพื่อนฉันมันคงชอบเขาจริงแหละ เอาว่ะไหนๆ ก็ช่วยมันแล้วก็คงช่วยมันแล้ว ต่อให้เรือล่มในหนอง ลำห้วย บึง ฉันก็จะพาอิพรีนว่ายน้ำข้ามฝั่งเอง ลิลลี่ได้แต่คิด

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more