The Billionaire's Maid

Seven

"I didn't. I'm just too busy lately." Paiwas nitong sagot.

"Really? Bachit hindi ka makatingin sa akin ng deretso?" Hindi siya manhid o tanga. Alam niyang nagsisinungaling ito. "Look me in the eye and tell me you aren't."

"I'm not." Mabilis nitong sagot na hindi naman nakatingin sa kanya.

"Millard?"

Hindi ito nagsalita. Inihiga lang siya nito sa kama at pinilit alisin ang kamay niya na nakapulupot sa leeg nito pero hindi niya ito binitiwan. Pakiramdam niya kapag binitiwan niya ito ng mga sandaling iyon kailan man ay hindi na niya ito mahahawakan.

Natatakot siya sa mga pag iwas nito sa kanya nitong mga nagdaang araw at pakiramdam niya unti-unti na itong lumalayo sa kanya. Isang araw pa at baka tuluyan na niya itong hindi maabot. It scared her big time. She was too attach to him that it's make her feel terrified and scared.

"I'm scared."

"Alexandrea?"

"Make love to me and I believe you." Natigilan ito at sunod-sunod na napalunok at napatitig sa kanya.

"Your drunk, I-"

She didn't think twice. Siya na ang unang humalik dito. Akala niya tatanggi pa ito at itutulak siya pero paglapat palang ng labi niya sa labi nito, ito na mismo ang humalik sa kanya at mahigpit na mahigpit siyang niyakap. As if his life depend on her.

That night Millard make love to her differently than before. He make her feel special, as if she's the most beautiful woman in the world. He make her feel love and worship her whole being.

She can't lie nor deny it anymore.

Yes, she admitted it. She love Millard. She love him as a woman not because his her bestfriend. She love him as a man. Hindi na niya kaya pang lukuhin at dayain ang kanyang sarili. Hind niya alam kung kailan, saan, bakit at paano. Basta namalayan na lang niya ang sarili na umiibig na pala siya sa kaibigan.

Hindi siya umaasa o naghahangad ng katugon mula kay Millard. Sapat na sa kanya kung ano lang ang kaya nitong ibigay sa kanya. Basta alam niya sa sarili niya na mahal niya ito. Tugunan man nito ang nararamdaman niya o hindi.

"I love you." She sleepily murmured unconciously.

*******

MILLARD POV

GULAT At hindi siya makapaniwalang napatitig kay Alexandrea.

Did he heard it right? Did she said 'I love you?'

Wala sa sarili siyang napangiti at niyakap ng mahigpit ang nahihimbing na si Alexandrea sa mga braso niya.

Yes, he'd been ignoring and avoiding Alexandrea lately. He did try his very best but he can't completely avoid her. Her simply presence gave a big impact to him. Just seeing and hearing her voice can melt his frozen heart.

Avoiding and ignoring her was a total tortured for him. He can't sleep without her, can't focus and he can't think straight. All he can think is her.

He can't bear knowing that she's mad at him. He realize it when she ignore him and just turn her back on him.

Just the thought that Alexandrea hate him make him uneasy and it's scared the hell out of him.

He try to avoid Alexandrea not because Abegail said so but because he wanted too. Sinubukan niya itong iwasan dahil alam niya sa sarili niya na unti-unti na siyang nahuhulog sa dalaga. Masyado lang siyang bilib sa sarili niya kaya hindi niya iyon kayang aminin at tanggapin. Buo kasi ang paniniwala niya na si Abegail lang ang mahal niya at natatanging babae para sa kanya pero hindi niya kayang tiisin si Alexandrea. Nang umalis ito kanina hindi na siya nakapag focus sa trabaho. Walang ibang pumapasok sa isip niya kung hindi si Alexandrea. He feel concious and anxious every passing minute at nang mag alas dyes na ng gabi at wala parin ang dalaga nagmamadali na siyang umalis ng Condo at walang pagdadalawang isip niyang tinawagan si Abegail pero hindi daw nito alam kung nasaan ang dalaga. He just make Abegail angrier than she already was. Tinawagan din niya si Reid pero out of town ito kaya pumunta siya sa Hotel na pinapasukan ng dalaga pero wala ito doon.

He's so frustrated when he can't still find her. Ilang beses na niya itong sinubukang tawagan pero hindi ito sumasagot. Sa sobrang desperadong makita si Alexandrea tinawagan niya si Axel Hans at ipina track niya kung nasaan ang dalaga. Wala pang Alexpung minuto nakita agad ni Axel Hans ang kinaruruonan ni Alexandrea. Nasa bar ito ni Rafael.

Puno ng pagsuyo niyang tinitigan si Alexandrea at magaan itong kinintalan ng halik sa labi.

"I love you too."

*******

ALEXANDREA POV

"TAMTAM." Naglalambing siyang niyakap ni Millard mula sa likod.

"Hey?" Nagulat siya sa biglang pagyakap sa kanya ni Millard. Nasa harap siya ng lababo at abala sa paghuhugas ng mga gulay na lulutuin niya para sa late lunch nila ni Millard. Mag-aalas dos na ng hapun siya nagising. Hindi na siya nakapasok sa trabaho. Siguradong malalagot siya sa CEO but she's to happy to mind it.

Napakaganda ng gising niya dahil nagising siya na nakakulong sa mga braso ni Millard. His hugging her as if he was scared to let her go. Nahirapan nga siyang umalis sa tabi nito sa takot niya na magising ito.

"I was relieve you still here."

"Bakit? Saan naman ako pupunta?" Natatawa niyang sagot. "Kagigising ko nga lang hindi tuloy ako nakapasok sa trabaho, siguradong masasabon ako ni sir."

"Don't do that again."

"Huh? Alin?"

"Don't ever walk past me like I'm a stranger." Humigpit ang yakap nito sa kanya bago siya nito pinihit paharap dito.

"I'm sorry." Nakokonsensya siyang napakagat labi ng maalala ang nangyari kagabi. Hindi naman niya ito gustong talikuran pero naiinis lang talaga siya kaya nagawa niya iyon.

"Alexandrea?" Hinawakan nito ang baba niya. "Look at me."

She hesitantly look derectly into his eyes. "Can I be honest with you?"

"Suit yourself baby."

"I'm scared."

"Of me?"

Mabilis at sunod-sunod siyang umiling-iling. "No. I- i started to get scared. You suddenly distance yourself from me. It confuse me Millard. I was asking myself if I do something wrong but I can't think of anything. I know deep inside me, I started to get greedy and selfish. I'm expecting so much from you, but I know I should not. No, I can't." She shook her head and smile bitterly. "I don't want to leave when the time comes and I don't want you to leave me too. For now, I guess."

He didn't say anything. He just stared at her.

"Your wasting my time." Pabiro niya itong itinulak sa dibdib at matamis itong nginitian bago siya humarap sa lababo. "What do you want to eat?" Bahagya siyang natigilan ng humigpit ang hawak nito sa baywang niya. He didn't let her go.

"Anything will do." Bulong nito sa may puno ng tainga niya. He hold her so tightly. Halos wala na ngang hangin ang dumadaan sa pagitan nila sa sobrang dikit ng likod niya sa katawan nito.