ปัทมณฑ์เงยหน้าขึ้นมองสบตาคมอย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก เธอกลัวเขานั่นเรื่องจริง แต่ฝรั่งตัวใหญ่ตรงหน้าก็ไม่ได้ทำอะไรให้เธอหวาดกลัวมากมาย เขาพูดเรียบๆ ด้วยภาษาไทยที่ชัดทุกถ้อยคำ เธอเพิ่งจะสำเหนียกถึงมันเมื่อมีสติมากพออย่างเวลานี้
“ถ้าหนู เอ๊ย ลูกปัดตามใจคุณ คุณจะไม่ทำร้ายลูกปัดใช่ไหมคะ” สาวน้อยกลั้นใจถามออกไป พยายามบังคับใจที่ตื่นเต้นของตัวเองเอาไว้อย่างยิ่งยวด
ไรอันยิ้ม หรี่ตาลงหลุบบังประกายตาตนเองเอาไว้เสียครึ่งหนึ่ง
“ใช่ เธอจะไม่เจ็บปวด ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายร่างกายของเธอ อ๊ะๆ อย่าเพิ่งยิ้ม แต่เรื่องแบบเมื่อกี้จะเกิดขึ้นอีกแน่นอนเพราะฉันตั้งใจเอาตัวเธอมาด้วยเหตุผลนั้น”
ปัทมณฑ์หุบยิ้มฉับ สายตากลับมามองชายหนุ่มด้วยความระแวดระวังอีกครั้ง
ไรอันจับปลายคางมนเชยขึ้น ไล้นิ้วกับริมฝีปากล่างนุ่มนิ่มของสาวน้อยเบาๆ ร่างบางสั่นขึ้นมาเล็กน้อย
“แต่เมื่อเธอพร้อม ฉันถึงจะทำแบบนั้นดีไหม” เสียงห้าวทุ้มบอ
