เด็กชายพันศึกหน้าร้อน เพราะปกติเขาก็ไม่ใช่คนที่หวงของเล่น แล้วยิ่งในวัยแปดขวบแบบนี้ เขาโตแล้ว
“แล้วพ่อเธอไม่สอนเหรอว่า มุดรั้วมาบ้านคนอื่นมันผิด แถมยังมาขอดูบ้านคนอื่นมันเสียมารยาท”
“สอน แต่เค้าเหงานี่ พ่อก็ออกไปดูสวน อยู่คนเดียวในบ้านไม่มีเพื่อนเหงาจะตาย”
เสียงเด็กสาวว่า แต่ความอ้างว้างในน้ำเสียงนั่นกระแทกใจเด็กชายอย่างจัง เขามองเธออย่างกับไม่เคยเห็นก่อนจะถาม
“แล้วแม่เธอไปไหน”
“ไม่รู้ พ่อบอกว่าแม่ไปสวรรค์แล้ว อยู่บนโน้น มองมาที่เค้าตลอดเวลา กลางวันแม่ร้อนเลยหลบไปเอนหลัง พอตกกลางคืนแม่ก็เอาดาวออกมาตาก บนฟ้าเลยมีดาวเยอะแยะเพราะแม่เค้าอะขยัน พ่อบอกว่าแม่จะมองเราผ่านดวงดาวเวลาที่เราเห็นดาวกะพริบนั่นน่ะแม่ขยับตาให้ล่ะ พอเช้าแม่ก็เอาดาวไปเก็บ เราถึงไม่เห็นดาวตอนกลางวันไง”
“เพ้อเจ้อแล้วเธอ”
เด็กชายพันศึกเอานิ้วจิ้มหน้าผากโชติรสไปสองที เรื่องเล่าหลอกเด็กน่ะสิ เขาไม่เชื่อหรอกเพราะเขาน่ะโตแ
