โชติรสแค่ผงกหัวตอบรับ แต่พอหันมาจะปิดประตูรั้ว อีกฝ่ายกลับดันเอาไว้แล้วแทรกตัวเข้าไปข้างใน
“นี่จะเข้ามาทำไม กลับไปได้แล้ว”
“แล้วลุงภพนึกยังถึงได้ปล่อยให้ลูกสาวอยู่คนเดียว”
“อย่ามาว่าพ่อนะ ปกตินานๆ ครั้งหรอกพ่อถึงจะไม่อยู่บ้าน ส่วนคุณก็รีบออกไปได้แล้วบุกรุกบ้านคนอื่นในยามวิกาลแบบนี้มีความผิดไม่ใช่เหรอคะคุณตำรวจ”
น้ำเสียงยอกย้อนหาได้ระคายความรู้สึกของนายตำรวจแต่อย่างใดเพราะเขาเดินลิ่วๆ นำเธอเข้าไปในตัวบ้านด้วยซ้ำ
“กับฉันลุงภพไม่ว่าหรอก มีแต่จะขอบคุณเสียอีกที่ช่วยดูแลลูกสาวที่...ดูยังไงก็ยังเป็นเด็กไม่ยอมโตดูแลตัวเองไม่ได้แบบนี้” พันศึกพูดยิ้มๆ กวาดตาไปทั่วร่างบางอย่างถือวิสาสะ
สาวน้อยตาเขียวปัด “ฉันไม่ใช่เด็ก”
ชายหนุ่มจัดการเปิดไฟจนสว่างไปทั่วทั้งบ้าน ไม่สนใจอาการแง่งอนหน้างอง้ำ รีบไล่ให้ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
“เร็วๆ ด้วยล่ะ ฉันหิวแล้ว มาหาอะไรให้กินหน่อย” เขาสั่งไล่หลัง
โชติรสอยา
