ความจริงแล้วเครื่องปรับอากาศยังคงทำงานคงที่สม่ำเสมอไม่ถึงกับเย็นจัดจนเกินไป กำลังสบายมากกว่า แต่ปัทมณฑ์อยากหาทางเลี่ยงคนตัวโตมากกว่า
ไรอันยิ้มกริ่ม หลุบเปลือกตาลงมองริมฝีปากอิ่มที่เขารู้ดีว่ามันหวานขนาดไหน ซ่อนประกายตารู้ทันเอาไว้ภายใต้เปลือกตานี้
“งั้นพี่จะรับผิดชอบทำให้ลูกปัดอุ่นเองนะคะ”
“ฮื้อ”
สาวน้อยส่งเสียงท้วงได้แค่นั้น เรียวปากก็ถูกปิดด้วยจูบแสนหวาน แผงอกกว้างกระด้างเบียดบดลงมาคลึงไรขนอ่อนประปรายทำเอาทรวงสาวระคายปนสยิวซ่าน
“ไหนว่าจะไปทำงานไงคะ...”
ปัทมณฑ์รีบท้วงทันทีที่มีโอกาส แต่นั่นก็หลังจากที่จิตใจกระเจิดกระเจิงไปกับการคลุกเคล้าเข้าคลุกวงในของชายหนุ่ม ดวงตาคู่งามฉ่ำเยิ้ม หัวใจเต้นระรัว
“ขอพี่ชาร์จแบตอีกนิดก่อนคนดี บอกตามตรงนะว่าช่วงนี้ไม่อยากไปไหนเลยถ้าไม่จำเป็น” ชายหนุ่มพึมพำบอกอยู่กับยอดทรวงสาวขาวผุดผ่อง
กว่าที่ปัทมณฑ์จะได้หายใจหายคอสะดวกอีกครั้ง เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งช
