เมื่อมาถึงเห็นหน้าบูดบึ้งตาขุ่นขวางของผู้เป็นนายเพราะสาวน้อยหายตัวไป ทั้งสองจึงได้ช่วยกันออกตามหา
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ แค่นั้นเจ้านายจัดการได้”
“แต่ว่า...”
“เจ้านายไม่ชอบเล่นแบบหมาหมู่ครับคุณปัด เชื่อมือได้เลย พวกนั้นมันหาเรื่องตายมากกว่าที่มายุ่งกับคุณปัดแบบนี้ เอาไว้ผมรอไปห้ามก่อนที่เจ้านายจะทำพวกมันตายละกันนะครับ” ไมเคิลบอกกลั้วหัวเราะ
ปัทมณฑ์อยากร้องว่านัก หน้าสิ่วหน้าขวานยังจะมาพูดเล่นแบบนี้อีก แต่เมื่อเขาไม่ขยับ เธอเลยได้แต่นั่งมองมวยนัดหยุดโลกด้วยความเป็นห่วง ถ้าร่างกายไม่เจ็บจุกแบบนี้ก็คงดี เธอจะได้ช่วยเขาได้บ้าง
ไม่นานพวกอันธพาลพวกนั้นก็เริ่มร่วงลงกองบนพื้นทรายทีละคน เมื่อถูกประเคนหมัด เข่า ศอก ตลอดถึงเท้าแสนหนักหน่วงเข้าให้ และในตอนนี้เองที่ปัทมณฑ์เห็นคนสนิทของเขาขยับตัวรีบรุดไปยังเจ้านายที่กำลังกระแทกหมัดใส่หน้าคนที่เขาขย้ำคอเสื้อของมันเอาไว้แน่น จากที่มองไกลๆ หน้านั้นอาบ
