2 อยากได้ต้องได้

1217 Words

(ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณรามิล พอดีน้องอันดาไม่ตกลงรับงานค่ะ) “ไม่เป็นไรครับ” (เดี๋ยวแซมมี่ส่งเด็กเกรดเอคนใหม่ไปแทนนะคะ รับรองเลยว่าไม่ทำให้คุณรามิลผิดหวังแน่นอนค่ะ) “ผมสนใจคนนี้” (เอ่อ…น่าจะยากนะคะ เพราะไม่ใช่เด็กในสังกัดแซมมี่ น้องเขารับงานนี้เป็นงานเสริมน่ะค่ะ) “ถ้าดีลมาได้ ผมจ่ายให้สองเท่า” แซมมี่ชะงัก เรื่องเงินไม่เข้าใครออกใครอยู่แล้ว ยิ่งเป็นเงินจากรามิลยิ่งคิดแล้วคิดอีก คิดดีๆอีกสักรอบ ใครๆก็รู้ว่ารามิลรวยมาก ครอบครัวเป็นถึงมหาเศรษฐีแถมยังเป็นเจ้าของโรงพยาบาลชื่อดัง มีแต่ระดับดารา ไฮโซ และคนมีเงินเข้าไปใช้บริการ นอกจากนี้ยังมีธุรกิจมากมายนับไม่ถ้วน หากวันนี้ปฏิเสธลูกค้าระดับวีไอพีแบบรามิล รอบหน้าทางนั้นคงไม่มาใช้บริการอีกแน่นอน จะปล่อยลูกค้ากระเป๋าหนักแบบนี้ไปจริงหรือ “ไม่ต้องคืนนี้ก็ได้ ผมให้เวลาเจ้แซมมี่ดีลผู้หญิงคนนั้นมาให้ภายในวันเสาร์นี้ ถ้าดีลมาให้อีกครั้งได้…มากกว่าสองเท่าผมก็จ่ายให้เจ้ได้” (ดะ…ได้ค่ะคุณรามิล แซมมี่จะพยายามนะคะ) “หวังว่าผมจะได้รับข่าวดี” (รอฟังข่าวดีได้เลยค่ะ) “ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นชื่ออันดาเหรอ” (ค่ะ น้องเขาชื่ออันดา) “โอเค แค่นี้แหละ” เขากดวางสายจากแซมมี่ วางโทรศัพท์เครื่องหรูสีดำลงโต๊ะทำงานแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก ยิ่งยากยิ่งอยากได้ ไม่มีอะไรที่คนอย่างรามิลอยากได้แล้วไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นทำให้เขารู้สึกเสียเซลฟ์ และมันทำให้เขาอยากเอาชนะ อะไรที่ได้มายากๆมักน่าตื่นเต้นเสมอ คิดว่าคืนนั้นเป็นคืนสุดท้ายที่เขาจะจดจำผู้หญิงคนนั้น เธอไม่เหมือนผู้หญิงที่เคยเจอมา แม้ลีลาบนเตียงไม่ค่อยถูกปาก หากแต่ถูกจริตอย่างบอกไม่ถูก กลับมาลากผู้หญิงไทป์เดิมๆขึ้นเตียง ทว่ากลับรู้สึกไม่เวิร์กเหมือนเคย หวนนึกถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่เสมอ เธอไม่เก่งเรื่องบนเตียงแต่เก่งทำให้เขา ‘จดจำ’ ไม่ลืม ‘อีกรอบ’ ‘แสนนึง’ ‘กะเอารวยเลยเหรอ?’ ‘คุณได้เซ็กซ์ ฉันได้เงิน ไม่มีใครได้เปรียบหรือว่าเสียเปรียบ’ ใช่…เขาไม่เคยลืมคำพูดของเธอในคืนนั้น คำพูดและท่าทางแสนเย็นชาทำให้เขาต้องการเธอมาครอบครอง ชอบความเย่อหยิ่ง คำพูดที่ออกมาจากความคิดจริงๆ ปราศจากการปรุงแต่ง ไม่เหมือนผู้หญิงที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต คิดอะไรก็พูดออกมาเหมือนแมนๆคุยกัน “หึ เราจะได้เจอกันอีกไหมนะ… อันดา” ชักสนใจอยากได้มาเป็น ‘ของเล่นชิ้นโปรด’ แล้วสิ ••• “โอ้โห้ป้า รวยมาจากไหนเนี่ย ของกินดีๆเยอะแยะเต็มไปหมดเลย” พอเธอมาถึงบ้านแล้วเห็นของกินดีๆมากมายวางเต็มโต๊ะ ก็อดตื่นเต้นไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกที่บ้านของเธอมีของกินดีๆแบบนี้ ปกติซื้อข้าวแกงมากินกันคนละถุงก็อิ่มแล้ว วันนี้เซอร์ไพรส์มากที่เห็นของกินดีๆ ถ้าแม่เธอไม่ได้นอนป่วยที่โรงพยาบาล คงได้ร่วมโต๊ะอาหารด้วยกัน ไม่เป็นไร ค่อยเอาไปฝากแม่ก็ได้ “ป้ามีของขวัญมาให้” “ของขวัญอะไรคะ?” “นี่ไง ของขวัญวันเกิดย้อนหลังของอันดา” เธอมองของขวัญที่ป้าเอามาให้ตาลุกวาว ถุงชาแนล! “ปะ…ป้า..” “ป้าให้ รางวัลที่อันดาทำงานหนักมาโดยตลอด ทำเพื่อคนอื่นมาเยอะแล้ว เป็นผู้รับกลับไปบ้างนะ” “ขอบคุณป้ามากๆเลยนะ” เธอยิ้มระรื้นทั้งน้ำตา ก่อนจะสวมกอดคนเป็นป้า “อะไรกันเนี่ยสองป้าหลาน อารมณ์ไหนมายืนกอดกัน” ‘อัยย์’ น้องชายที่เพิ่งกลับมาจากโรงเรียนเอ่ยถามสองป้าหลาน ทั้งสองผละออกจากกัน ‘กุล’ คนเป็นป้าเช็ดน้ำตาออกให้อันดา ก่อนจะเดินไปหยิบบางอย่างมาแล้วยื่นให้อัยย์ “อะไรอะป้า” “ของอัยย์” “ให้เนื่องในโอกาสอะไร” “ป้าเห็นอัยย์ใช้โทรศัพท์เครื่องเก่ามานานแล้ว เลยซื้อเครื่องใหม่มาให้” อัยย์เปิดดูโทรศัพท์ที่ป้าตัวเองซื้อมาให้ ดวงตาหลานชายเบิกกว้างเมื่อเห็นโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุด “ให้อัยย์จริงอะป้า!” “จริงสิ” “ขอบคุณครับป้า” คราวนี้อัยย์สวมกอดป้าตัวเองบ้าง อันดายืนมองแล้วยิ้มส่ายหน้าไปมา “ว่าแต่ป้าไปรวยมาจากไหนเนี่ย” “เถอะน่า อย่างน้อยพวกเราก็จะไม่ลำบากเหมือนที่ผ่านมาแล้ว ไปๆทั้งสองคน เอาของขึ้นไปเก็บแล้วลงมากินข้าว ป้าทำของอร่อยไว้เพียบเลย” อันดาและอัยย์เดินตามกันขึ้นไปชั้นสองของบ้าน กุลมองหลานๆแล้วยิ้มด้วยความเอ็นดู ก่อนจะหันไปจัดเตรียมอาหารเย็นต่อรอหลานทั้งสองคน กล่องชาแนลถูกหยิบออกมาวางไว้บนเตียง อันดาเริ่มแกะออกเพื่อดูว่าข้างในเป็นอะไร หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำพอรู้ว่าข้างในเป็นกระเป๋าใบหรูสีดำยอดฮิต “สวยจัง…” ครืด ครืด หันไปมองโทรศัพท์ที่ส่งเสียงแผดร้อง ก่อนจะหยิบมากดรับสาย “ว่าไงคะพี่แซมมี่” (น้องอันดาไม่เปลี่ยนใจรับงานที่พี่พูดไปเมื่อวานจริงๆเหรอ) “อันดาบอกพี่แซมมี่ไปแล้ว รับงานนี้ไม่ได้จริงๆค่ะ” (ลองคิดทบทวนดีๆอีกสักครั้งได้ไหม) “เมื่อวานพี่แซมมี่บอกว่าไม่อยากบังคับอันดา แต่ตอนนี้เหมือนพี่แซมมี่กำลังบีบบังคับอันดาอยู่นะคะ” (คุณรามิลสนใจอันดามาก พี่น่ะเสนอเด็กเกรดเอไปให้ก็ไม่เอา พูดแบบเห็นแก่ตัวเลยนะ พี่เองก็ไม่อยากเสียลูกค้าระดับวีไอพีแบบคุณรามิลไปเหมือนกัน) “…” (พวกเราอยู่ได้เพราะคุณรามิล เขาคอยช่วยหาลูกค้าใหม่ๆกระเป๋าหนักๆมาให้ตลอด อันดาเก็บไปคิดอีกรอบได้ไหม ถือซะว่าเห็นแก่ที่พี่เคยช่วยเรานะ) เธอถอนหายใจ พี่แซมมี่ใช้ไม้นี้กับเธออีกแล้ว ไม่ได้อยากมองว่าเป็นการทวงบุญคุณ เวลาร้อนเงินเธอมักมาขอให้พี่แซมมี่ช่วยหางานให้เสมอ บางทีพี่แซมมี่ป้อนงานให้เธอแทนที่จะเป็นเด็กเกรดเอในสังกัดด้วยซ้ำ ปกติเธอรับแค่นั่งดื่มเป็นเพื่อน คืนนั้นกับรามิล เป็นครั้งแรกที่เธอยอมทำมากกว่าการนั่งดื่ม เพราะเงินเธอจึงยอมนอนกับเขา “อันดาจะเก็บไปคิดดูนะคะ” (พี่ขอคำตอบวันมะรืนได้ไหม) “ได้ค่ะพี่แซมมี่” เธอวางสายจากพี่แซมมี่ เริ่มคิดหนักอีกแล้ว… หรือเธอควรตกลงรับงานนี้ให้จบๆ แล้วตกลงกับเขาด้วยตัวเอง ไม่อยากเจอเขาอีกแล้ว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more