ในเมื่อมีเงื่อนไขการลาเธอก็ต้องทำตามนั้น ประดับดาวพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สีเทา เดินออกจากบ้านด้วยสีหน้าเซ็งเล็กน้อย เพราะทริปพักผ่อนหย่อนใจมีผู้ชายที่ทำให้ตัวเองอกหักติดสอยห้อยตามไปด้วย
เธอลากกระเป๋ามาถึงโรงจอดรถ เห็นความหล่อของเจ้านายหนุ่มก็อดใจเต้นรัวไม่ได้ คนอะไรหล่อได้ทุกองศา มองมุมซ้ายก็ดี มองมุมขวาก็โดน แล้วแบบนี้จะตัดใจได้อย่างไร
“ตัดใจก็คือตัดใจ อย่าหวั่นไหวไอ้ดาว” คนเป็นลูกน้องส่ายหน้าเบาๆ เพื่อเรียกสติให้กลับคืนมา หลังจากเคลิ้มกับความหล่อของเจ้านายไปชั่วขณะ ไม่ได้เด็ดขาด เธอตัดใจแล้วต้องมูฟออนไปข้างหน้าเท่านั้น
“เป็นอะไรคุณ เห็นยืนส่ายหน้าขมวดคิ้ว”
“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ พร้อมแล้วใช่ไหม งั้นไปกันเถอะ”
“เราต้องไปรับเพื่อนของคุณที่บ้านก่อนไหม”
“ไม่ต้องค่ะ ตาหวานไปสนามบินเอง”
“อืม ผมให้น้าจิตไปส่ง คุณไม่ได้ลืมอะไรใช่ไหม”
“ขอคิดแป๊บ อืมมม คิดว่าไม่ลืม ไปค่ะ”
“เดี๋ยวผมลากกระ
