Ep5 คนโกหก

1514 Words

“ผมขอกอดอีกแป๊ปนะครับ” “นายจะบ้าเหรอเดี๋ยวมีคนมาเห็น ออกไปพี่หนัก” “ไม่ต้องกลัวหรอก เห็นแล้ว” เสียงทุ้มของเก่งดังขึ้น ทำให้ร่างที่นอนอยู่บนเตียงเด้งตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ “คุณพ่อ คุณแม่ ขะ เข้า มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” เสียงตกใจ ดวงตากลมเบิกกว้าง “มานานแล้ว” มิลล์มองหน้าลูกสาวแล้วหันมองหน้าหลานชายลูกของเสือที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ ท่าทางไม่ได้รู้สึกถึงความตึงเครียดของสถานการณ์ ตอนนี้สักนิด “คือ มะ เมื่อคืนไทเกอร์ไม่สบายค่ะ มิ้นท์เลยเช็ดตัวให้” พูดติดขัด เหงื่อซึมออกมาเป็นเม็ดๆ “พ่อกับแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร สักหน่อย” คำตอบยิ่งทำให้ธออึ้งหนัก มองหน้าพ่อกับแม่สลับกันไปมา เพราะปกติทั้งเก่งและมิลล์ห่วงลูกสาวยิ่งกว่าอะไร ห่วงชนิดที่ไม่มีใครกล้าจีบ แม้แต่ตอนเด็กๆก็ไม่มีเพื่อนผู้ชายสักคนก็ว่าได้ “พ่อกับแม่ไม่ว่าเหรอคะ?” คิ้วเล็กย่นเข้าหากันด้วยความสงสัย ก่อนจะหันไปมองหน้าเด็กหนุ่มที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ “ก็อายุ20แล้วนี้ โตแล้ว สุขสันต์วันเกิดจ้ะคนสวยของแม่” เค้กก้อนใหญ่ถูกยกเข้ามาในห้องนอน พร้อมเทียนจุดสว่างมาว่างตรงหน้าสาวน้อย เธอจำวันเกิดตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำเพราะมั่วแต่ยุ่งกับการเรียน เทียนวันเกิดถูกลมเป่าให้ดับ ขนมเค้กก้อนใหญ่ถูกยกออกไปจากห้องนอนของหญิงสาว ของขวัญหลายกล่องถูกนำเข้ามาวางไว้ในห้อง เพราะเป็นคนไม่ชอบความวุ่นวาย เธอเลยไม่เคยจัดงานวันเกิดเลยตั้งแต่เรียนมหาลัย แม้ว่าพ่อกับแม่จะอยากจัดให้มากแค่ไหนก็ตาม “พี่มิ้นท์ อันนี้ของบิ๊กครับ” เด็กชายตัวสูงเดินเข้ามาพร้อมกล่องของขวัญขนาดเล็กยื่นให้พี่สาว เธอรับมันมาด้วยความดีใจ มองหหน้าเจ้าของกล่องเล็กด้วยความเอ็นดู “น้องชายพี่น่ารักตลอดเลย ปีนี้พี่จะได้อะไรน้า” “พี่มิ้นท์ต้องเปิดตอนที่บิ๊กไม่อยู่สิครับ บิ๊กเขิน” เด็กชายผิวขาวมองหน้าคนเป็นพี่ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ก่อนที่เขาจะวิ่งออกไปจากห้องนอน “ของคุณตากับคุณยาย เป็นเงินในบัญชีเห็ฯบอกว่าโอนให้แล้ว อย่าลืมโทรไปขอบคุณด้วยล่ะ พ่อกับแม่มีประชุมแต่เช้าต้องไปแล้ว ออกไปไหนก็พาไทเกอร์ไปด้วยน้องอุตส่าห์มาเซอร์ไพรวันเกิด” พูดจบมิลล์กับเก่งก็เดินออกไปปล่อยให้สาวน้อยวัย20หมาดๆนั่งทำหน้ามุ้ยอยู่บนเตียง “พี่มิ้นท์ ผมก็มีของขวัญให้พี่นะครับ” “นอกจากตุ๊กตา นายจะให้อะไรได้อีก” “ก็ผมไง ของขวัญของพี่ อิมแพคจากสิงคโปร์เลยนะ” ยิ้มกว้าง “ออกไปได้แล้ว พี่จะอาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวออกไปติวไม่ทันส่วนนายก็อยู่บ้านนี้แหละ” คนตัวเล็กลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ หลังทำธุระส่วนตัวเสร็จเธอก็กลับออกมาพร้อมชุดที่พร้อมออกไปข้างนอก “ผมไปด้วย น้ามิลล์บอกแล้วว่าให้พาผมไปกับพี่” “ไม่ได้ พี่ไปติว” “ไปติว หรือไปกับไอ้คนเมื่อคืนกันแน่” เสียงไม่พอใจ “พี่จะไปไหน กับใครมันก็เรื่องของพี่ ไทเกอร์ไม่เกี่ยว” “แต่พี่เป็นแฟนผมนะ” แม้เด็กหนุ่มจะพยายามพูดยังไง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจเสียงของเขาเลยสักนิด หลังแต่งตัวเสร็จร่างเล็กก็เดินออกไปที่หน้าบ้าน ก่อนจะมีมอไซค์คันเดียวกันกับเมื่อคืนมาจอดรับพาเธอออกไป การกระทำของเธออยู่ในสายตาของเด็กหนุ่มที่ยืนมองอยู่หน้าประตู กำปั้นใหญ่บีบแน่น เสียงกรามหนาขบกันดังกร๊อดๆ สายตาที่เขามองตามหลังเธอกับผู้ชายคนนั้น มันมีบางอย่างแฝงอยู่เป็นนัย “นาย ไม่ต้องห่วงหรอกครับ คุณหนูเธอดูแลตัวเองได้” เสียงชายชุดดำที่ยืนอยู่หน้าประตูพูดขึ้น “พี่คิดว่าผมควรใจดี ปล่อยให้มันมาวุ่นวายกับพี่มิ้นท์ต่อหรือว่าควรจัดการให้จบๆไป แล้วถ้าจะจัดการ ผมควรเริ่มจากใครก่อนดี” ดวงตาคมหรี่มองตามท้ายรถมมอไซค์ที่ตอนนี้ไปไกลจนมองไม่เห็นแล้ว แต่เขาก็ยังจ้องมันอยู่ “ถ้านายรีบร้อน คุณหนูมิ้นท์อาจจะยิ่งตีตัวออกห่างนะครับ” “ผมไม่สน! เพราะถ้าช้ากว่านี้ผลลัพธ์มันก็คงไม่ต่างกันอยู่ดี” ใบหน้าคมเข้มบุคลิกเงียบขรึมทำให้ภาพลักษณ์เด็กหนุ่มก่อนหน้านี้ได้หายไปราวกับคนละคน ~หลังจากเธอออกไปกับไอ้ผู้ชายคนนั้น ผมก็ขับมอไซค์ของลูกน้องตามเธอออกมาติดๆ เรื่องอะไรจะปล่อยให้คนอื่นมาแย้งเธอไปทั้งๆที่ผมยังอยู่ตรงนี้ ร้านอาหารมีโต๊ะนั่งสบายบรรยากาศร่มรื่นเหมาะกับการติวหนังสือ แต่ความจริงภาพที่เห็นคือเธอกำลังนั่งคุยหัวเราะอยู่กับผู้ชายคนอื่น ทุกอย่างอยู่ในสายตาของเขาหลังนั่งดูอยู่นาน หนุ่มสาวทั้งสองพากันขับรถออกไปที่ห้างใหญ่ เท่าที่เขาเห็นยังไม่มีการติวหนังสือเหมือนที่เธออ้างสักนิด “ไหนบอกมาติวหนังสือ ติวกันที่โรงหนังสักหน่อยกคงไปต่อที่โรงแรม” เสียงเข้มพูดคนเดียวขณะที่ยืนมองคนทั้งสองยืนคุยกันอยู่หน้าโรงหนังของห้าง หลายชั่วโมงผ่านไปเขายังนั่งเฝ้าอยู่หน้าโรงหนังที่ทั้งคู่เขข้าไป แม้อยากจะเข้าไปพาเธอออกมาแต่ก็ต้องเก็บอารมณ์เอาไว้ก่อน จนกระทั่งผู้คนในโรงทยอยออกมา แต่คนทั้งคู่ก็ยังไม่กลับออกมาสักที เขาจึงตัดสินใจแอบขึ้นไปที่โซนของโรงฉายเพื่อตามหาเธอ และสิ่งที่คาใจก็ถูกไขให้คลายออก ภาพหญิงสาวที่เขานอนกอดเมื่อเช้า ตอนนี้เธอกำลับจูบกับชายอีกคนที่มุมทางเดิน แม้จะเป็นมุมอับสายตา แต่เขากลับเห็นมันได้ชัดทุกสัมผัสที่ริมฝีปากของเธอกับคนแปลกหน้า หมับ!! ตุ๊บ! พั๊วะ!! เสียงหมัดใหญ่ฟาดเข้าที่ใบหน้าคมเข้มของชายตัวโต ทั้งคู่ปรี่เข้าหากันโดยไม่มีคำพูดถามไถ่ไดๆก่อน ถึงแม้จะอายุอ่อนกว่า แต่รูปร่างก็ไม่ได้เล็กไปกว่ากัน “หยุดไทเกอร์ อย่า..ทำอะไรของนาย” เสียงเล็กร้องท้วง เธอจับแขนของเขาออกมาจากชายอีกคนที่กำลังถูกกดอยู่กับพื้น แววตาดุจ้องหน้าชายหนุ่มที่นอนหงายอยู่กับพื้น ดวตาแดงเหลือบมองใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังดึงแขนของเขาให้ออกไปจากชายอีกคน มือที่กำคอเสื้อค่อยๆคลายออกก่อนที่เขาจะยอมลุกขึ้นตามที่เธอต้องการ ปล่อยให้อริหัวใจได้มีโอกาสพักจากหมัดที่โหมเข้าใส่ก่อนหน้า “มึง!” พั๊วะ!! หมัดใหญ่ซัดเข้าที่ใบหน้าของเด็กหนุ่มจนร่างใหญ่เซถลาชนเข้ากับผนังทางเดิน ของเหลวสีแดงซึมออกมาที่มุมปาก สายตาเข้มชำเลืองมองพร้อมหง้ากหมัด แต่มือเล็กกลับจับแขนของเขาเอาไว้ปรามไม่ให้ทำ แววตาของเธอแสดงถึงความห่วงใยชายอีกคน ทำให้เด็กหนุ่มความรู้สึกปวดหนึบ จุกแน่นกลางอกอย่างที่ไม่คยรู้สึกมาก่อน อาการชาแผ่ขยายไปทั้งใบหน้า “พี่ห่วงมันมากกว่าเหรอ พี่มิ้นท์ หึๆ” เสียงเค้นขำในลำคอ ดวงตาแดงก่ำ เขาสะบัดแขนของเธอออกสุดแรงก่อนจะเดินกลับออกมาด้วยความโมโห แม้จะมีเสียงหวานร้องเรียกตามหลังมาติดๆเพราะความโกรธทำให้ทุกอย่างรอบตัวเงียบสนิท อารมณ์ที่กำลังเดือนพล่านของวัยหนุ่มเขาพยายามควบคุมมันไว้ไม่ให้ระเบิดออกมา มอไซค์คันใหญ่ถูกขับออกมาจากห้างด้วยความเร็ว ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็กลับมาถึงบ้านหลังใหญ่หลังจอดรถร่างชายตัวโตเดินเข้ามาด้วยท่าทางหงุดหงิด เขาไม่ได้คุยหรือมองหน้าใครสักคน ภายในห้องนอนเล็กเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวถูกยัดเข้าไปในกระเป๋าอย่างลวกๆ มืออีกข้างมีขวดแก้วสีทองอยู่ในมือ เด็กหนุ่มยกขวดกรอกของเหลวเข้าในปากครั้งแล้วครั้งเล่า ใบหน้าแดงเรื่อกรามหนาขบกันเสียงดัง ตึก! ตึก! ตึก!! เสียงฝีเท้ากำลังวิ่งเข้ามาในห้อง ร่างของหญิงสาวที่เขาคุ้นเคยปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more