ด้วยแสงสีสลัวๆ จากแสงไฟที่สาดมาจากเวทีขนาดย่อม แลเห็นนักร้องซึ่งเป็นชายหนุ่ม รูปร่างสูงโปร่ง ผมยาว มีรอยสักรูปเปลวไฟสีแดงอยู่ที่ต้นแขน กำลังร้องเพลงอยู่บนเวที
เรโกะนั่งดื่มกับเคนโด้ ฟังเพลงและพูดคุยกันไปพลาง เขาสั่งเหล้ามาอีกแก้ว ดื่มกับหล่อนและพูดคุยกันอย่างออกรสชาติ
“เฮ้… เคนโด้”
นักร้องที่เพิ่งร้องเพลงจบ ก้าวลงมาจากเวที เดินเข้ามาทักทายเคนโด้ ทำให้เรโกะรู้ว่าเขารู้จักกับเคนโด้
“เป็นไงบ้างริว… ลูกค้ายังเยอะเหมือนเดิมนะ”
เคนโด้กล่าว นักร้องคนนั้นชื่อ ‘ริว’
“ก็โอเค… แต่ไม่เยอะเท่ากับช่วงไฮซีซั่น”
ริวตอบ เขาเป็นเจ้าของผับ เปิดร้านอาหารกึ่งผับมานานจนเข้าใจธรรมชาติของนักท่องเที่ยว สังเกตว่าช่วงใบไม้ผลินักท่องเที่ยวแถบยุโรปและอเมริกาจะลดลง แต่นักท่องเที่ยวแถบเอเชียจะเพิ่มขึ้น
ใบหน้าสะสวยสะดุดตาของเรโกะ ทำให้ริวหันมามอง เคนโด้จึงรีบแนะนำหล่อน
“นี่เรโกะ”
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะ”
