สุดทางใจ End Of Mind

ตอนที่ 16 เธอจากไปโดยไม่ลา #2

ตอนที่ 16

เธอจากไปโดยไม่ลา #2

หนุ่มวัยรุ่นรู้สึกเอือมระอากับนิสัยการสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่นของคนตรงหน้าเป็นอย่างมาก แต่ถึงเขาจะไม่ชอบอย่างไร เขาก็ต้องพึ่งป้าแกอยู่ดี เพราะชานนท์คิดว่าป้าแกน่าจะรู้ว่าตอนนี้อารยาอยู่ที่ไหน

“ผมเป็นเพื่อนอายครับ แล้วมีช่องทางการติดต่ออายได้ไหมครับ”

“โอ๊ย! ไม่มีหรอกพ่อหนุ่ม เขาไปวันไหนป้ายังไม่รู้เลย ตอนเช้าเห็นแค่ป้ายรับคนเฝ้าบ้านติดไว้ที่หน้าบ้าน ป้าก็โทร. เข้าไปตามเบอร์ เป็นเสียงผู้ชายรับ และเขาก็จ้างป้าให้มาเฝ้าบ้านให้เขา ได้ค่าจ้างตั้งหมื่นหนึ่งแน่ะ แถมป้าไม่ต้องทำอะไรเลย เป็นใครใครจะไม่เอา พ่อหนุ่มว่ามั้ย” หญิงวัยกลางคนพร่ำให้ชานนท์ฟังไม่หยุด เหมือนแกเก็บกดที่ไม่ได้คุยอะไรกับใครมานาน

ชานนท์คิ้วขมวดเข้าหากันยุ่งเมื่อป้าเฝ้าบ้านพูดจบ เขารู้สึกว่ามันมีอะไรไม่ชอบมาพากลแปลก ๆ

“ถ้าเช่นนั้นผมขอเบอร์ของคนที่คุยกับป้าได้ไหมครับ” ชานนท์เอ่ยขอเบอร์เพื่อติดต่อกับเจ้าของบ้านในทันทีที่คิดได้

“โอ๊ยย! โทร. ไปก็ไม่ติดหรอกพ่อหนุ่ม ป้าโทร. ตั้งหลายรอบก็ไม่มีคนรับ รอแต่ว่าเขาจะโทร. มาเอง ดีนะที่เขาโอนค่าจ้างมาให้ป้าแล้ว ไม่เช่นงั้นป้าคงกังวลน่าดู เพราะไม่รู้ว่าจะตามเอาค่าจ้างได้อย่างไร แต่ถ้าพ่อหนุ่มจะลองโทร. ดู ก็เอาเบอร์ที่ป้ายนั้นได้เลย” เสียงหญิงวัยกลางคนพูดขึ้นพร้อมชี้มือไปยังป้ายไวนิลข้างรั้วบ้าน

“ขอบคุณครับ” ชานนท์กดเอาเบอร์ที่ป้าย และหันหลังเดินกลับ เพราะอยู่ไปก็คงไม่ได้เรื่องอะไร สู้เขาลองใช้วิธีโทร. หาเบอร์นี้ให้ติดน่าจะได้เรื่องมากกว่าถามป้าเฝ้าบ้าน

“อ้าว! พ่อหนุ่มจะไปแล้วเรอะ ยังคุยไม่จบเลย เห้ย! เด็กวัยรุ่นสมัยนี้ใจร้อนกันจริง” ป้าเฝ้าบ้านบ่นขึ้นหลังจากที่ชานนท์เดินจากไป ปล่อยให้แกยืนอยู่คนเดียว

ชานนท์เดินออกมาด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เขารู้สึกโหวงเหวงในหัวใจมันกังวลแปลกๆ ความคิดสับสนวุ่นวายไปหมด พร้อมกับคำถามมากมายที่ผุดขึ้นในหัวของเขา

อารยาทำอย่างนี้ไปทำไม

เธอทิ้งเขาไปโดยไม่บอกสักคำเลยอย่างนั้นเหรอ

ที่ผ่านมาสำหรับเขาและเธอมันคืออะไร

หรือว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลย คนที่รู้สึกและคิดไปเองทุกอย่างมันคือเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

ชานนท์ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสนในใจ เขาหาคำตอบให้กับเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้ไม่ได้เลย เขาไม่อยากจะเชื่อว่าอารยาจะทิ้งเขาไป เรื่องราวที่ผ่านมาของเขาและเธอมันคืออะไร หรือว่ามันไม่ได้มีความหมายสำหรับเธอเลยสักนิด

ตู๊ด (หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณา…) ติ๊ด

ตู๊ด (หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณา…) ติ๊ด

ร่างสูงยกมือถือของตัวเองขึ้นมากดโทร. หาอารยาอีกครั้ง หลังจากที่เขาพยายามโทร. หาเบอร์ที่ป้าเฝ้าบ้านให้มา ซึ่งทั้งสองเบอร์ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน

ชานนท์ภาวนาให้ทุกอย่างมันเป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิด แต่สิ่งที่เกิดขึ้นมันก็ตอกย้ำให้เขาตระหนักว่าทุกอย่างมันคือเรื่องจริง อารยาทิ้งเขาไปแล้วจริงๆ

ชานนท์ตระหนักแล้วว่าเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาระหว่างเขากับอารยา มีแค่เขาที่คิดไปเองฝ่ายเดียว

“ทำไมเธอใจดำขนาดนี้อารยา จะจากไปทำไมไม่ลากันสักคำ หรือว่านนท์ไม่ได้มีความหมายกับเธอเลยสักนิด เรื่องระหว่างเราทั้งหมดคงมีแต่นนท์สินะที่หลงรักไปฝ่ายเดียว” ชานนท์พูดถึงใครบางคนอีกครั้ง ก่อนจะปล่อยให้น้ำตาลูกผู้ชายไหลลงมา เมื่อเขาขึ้นมานั่งอยู่บนรถคนเดียวตามลำพัง

“ในเมื่อเธอเห็นความรักของฉันมันไร้ค่า ฉันก็ขอให้เธอโชคดี ชาตินี้ขออย่าให้ฉันได้เจอผู้หญิงใจดำอย่างเธออีกเลย” ร่างสูงเอ่ยขึ้นกับตัวเองอีกครั้งก่อนที่แววตาแห่งความเสียใจของเขาเมื่อสักครู่มันจะเปลี่ยนไปเป็นแข็งกระด้าง สรรพนามที่ใช้เปลี่ยนไป

“เพราะถ้าฉันเจอเธออีกครั้ง ฉันไม่มั่นใจว่าเธอจะรับความเจ็บปวดมันไหวเหมือนที่ฉันได้รับตอนนี้ไหม” ชานนท์เอ่ยขึ้นคนเดียว ดวงตาแดงก่ำ แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ

“เพราะเธอยังแค่ใจดำ แต่สำหรับฉัน ในวันนั้นมันคือคนที่ไม่มีหัวใจ” ชานนท์เอ่ยอาฆาตหญิงสาวที่ตอนนี้กลายเป็นอดีตคนรักไปแล้ว ก่อนที่เขาจะขับรถกลับคอนโดของเขาด้วยความแค้นที่ฝังอก

น้ำทิพย์โทร. หาเขาไม่หยุดตั้งแต่ออกจากสนามบาส แต่ชานนท์ไม่ยอมรับสาย ไม่เพียงไม่ยอมรับสาย แต่ชานนท์เลือกที่จะกดปิดเครื่องไปเลยด้วยซ้ำเพื่อตัดปัญหา อีกอย่างในเวลานี้เขาอยากอยู่คนเดียวมากที่สุด

หลังจากวันนั้น ชานนท์ไม่ยอมออกไปไหนเลย เขาเอาแต่กินเหล้าคนเดียวอยู่ที่ห้อง