รักสวาทแม่สาวน้อย

หาที่ลงNC

บทที่3

หาที่ลง NC

ผมเริ่มสนใจผู้หญิงคนนี้แล้วสิ เธอมีเสน่ห์ มีแรงดึงดูด ทำให้ผมอยากรู้จัก อยากเข้าใกล้ แต่เจ้าน้องชายตัวแสบของผมมันก็มีท่าทีจะชอบผู้หญิงคนนี้เหมือนกัน

กริ๊งงงง เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น เพราะริษาโทรมา

ผม: ครับที่รัก

ริษา: เตอร์คะ พรุ่งริษาจะออกไปงานเปิดตัวน้ำหอมของมาดาม แต่ริษายังไม่มีชุดเลยค่ะ

ผม: แล้วชุดที่สั่งตัดมาครั้งก่อนละครับ ยังไม่ได้ใส่เลยนิ

ริษา: โถ่...ที่รักขาาา ตอนนี้มันมีคอลเลคชั่นใหม่มาแล้วนะคะ อีกอย่างงานของมาดามเราจะแต่งตัวธรรมดาๆ ไม่ได้คุณก็รู้

ผม: งั้นเดี๋ยวผมให้คนพาไปดูชุดแล้วกัน

ริษา: ค่ะริษารักคุณที่สุดเลย

สิ้นเสียงจากการสนทนาผมได้แต่ถอนหายใจแล้วนึกถึงครั้งแรกที่ผมกับริษารู้จักกัน ตอนนั้นผมไปพักร้อนที่พัทยาริษาเธอเป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหารริมทะเล เธอเป็นผู้หญิงสวยมาก แต่เธอเรียนไม่จบเพราะต้องทำงานส่งที่บ้านของเธอ ผมให้ลูกน้องไปตามตัวเธอมาแล้วยื่นข้อเสนอให้มาทำงานกับผมพร้อมกับเงินงวดแรก5แสนบาท เธอตกลงรับทันที หลังจากนั้น1เดือนผมก็ขุกอยู่กับเธอในโรงแรม จนกลับไปอยู่อเมริกากับริษาเธอปรนนิบัติดูแลผมเป็นอย่างดี

อื้มมม.....แบบนั้นแหละที่รัก..อู้วว

เสียงครางของริษาทำให้ผมมีอารมณ์ยิ่งขึ้น ริษายกสะโพกให้แอ่นรับกับท่อนเอ็นของผม ผมรวมแรงทั้งหมดที่มีไปรวมกันที่เอว ก่อนกระแทกใส่ร่างบางตรงหน้าจนตัวลอย มือไม้จิกหมอนเสียงร้องครางกระเส่า

อ๊าาา ที่รัก.....

เราสองคนนอนหอบกันอยู่บนเตียง ผมเริ่มหลงรักริษาอย่างเต็มหัวใจ ทั้งลีลาบนเตียง การเอาใจของเธอมันทำให้ผมอยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว

แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป ผมต้องมาทำงานที่ไทยบ่อยขึ้น เพราะพ่อของผมท่านยกบริษัทให้ผมเป็นคนจัดการดูแล ส่วนริษายังหลงระเริงกับความสุขสบายที่ผมหามาให้ พักหลังเธอใช้เงินเก่งมาก มากจนผมต้องกำราบอยู่หลายครั้ง แต่ก็ใช่ว่าเธอจะยอม

วิน: ไอ้เตอร์มึงเป็นไงบ้างวะ

เพื่อนรักเดินเข้ามากอดกัน ทั้งคู่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็กจนโต วินเป็นเด็กกำพร้าหลังจากพ่อกับแม่ตาย เขาอายุเพียง10ขวบ เขาต้องอยู่กับป้าๆ น้าๆ แถมยังโดนญาติพี่น้องโกงสมบัติของพ่อแม่วินจนหมด บ้านก็โดนยึดจนเขาต้องไปอยู่วัด เตอร์เล่าเรื่องให้ป๊ากับม๊าฟัง จนท่านทั้งสองตัดสินใจรับวินมาเลี้ยงเหมือนลูกอีกคน วินเป็นทนายหนุ่มสุดหล่อ เขาตั้งใจเรียนเพื่อจะมาจัดการกับญาติๆ ตัวแสบ แต่ม๊าของวินขอให้จบกันด้วยดีวินเลยเข้ามาดูแลกฎหมายและสัญญาต่างๆในบริษัทแทน

เตอร์: สบายดีแล้วมึงล่ะ

วิน: ก็ดีว่ะ วันนี้เข้าร้านเปล่ามึงอ่ะ

เตอร์: ว่าจะเข้าไปดูอยู่เหมือนกัน

วิน: แล้วเรื่องเมียมึงล่ะ

เตอร์: ก็คงรอแต่งแหละกูว่าจะมาดูบ้านที่นี่ด้วย

วิน: ป๊ากับม๊าจะโอเคใช่ไหม

เตอร์ได้แต่ถอนหายใจ เพราะป๊ากับม๊าไม่ชอบริษาเลย แน่นอนเงินทุกบาททุกสตางค์ม๊าจะเป็นคนตรวจสอบอีกครั้ง ถึงได้รู้เห็นวงเงินบัตรเครดิต ธนาคารของเตอร์ หายไปแบบโดนสูบเลือดสูบเนื้อ

@บาร์ดื่มกิน

แซม: มึงไม่ต้องห่วงหรอกไอ้เตอร์ ร้านไม่มีปัญหาอะไรเงินกูก็โอนให้มึงทุกเดือน

เตอร์: ฝากด้วยนะมึง ช่วงนี้งานกูยุ่งฉิบหาย

แซน: เออพ่อนักธุรกิจใหญ่ ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูจะดูแลร้านมึงให้ดีที่สุด

เตอร์นั่งอยู่โซนVIPทอดสายตามองสาวสวยในร้าน ถ้าเค้าถูกใจใครมันไม่อยากเลยล่ะ เตอร์ลุกเดินไปหาสาวโต๊ะในสุดของร้าน ก่อนที่สาวๆ จะเขินอายต่อชายหนุ่มตรงหน้า

เตอร์: มาร้านนี้ประจำเหรอครับ

“ค่ะ..,ทำไมเหรอคะ”

เตอร์: งั้นวันนี้ผมไม่คิดเงินแล้วกัน

“นี่คุณเป็นเจ้าของร้านเหรอคะ”

เตอร์: ครับ แล้วคุณ ....

“กี้ค่ะ ฉันชื่อกี้....”

กี้รีบชิงพูดก่อนสายตาของทั้งคู่มันเสือหิวกระหายชัดๆ ประตูห้องพักในร้านถูกเปิดออกแล้วปิดอย่างแรง ทั้งคู่สวมกอดแล้วจูบปากกันอย่างดูดดื่ม

กี้: เตอร์คะ กี้เสียว

เตอร์ล้วงเข้าไปในเดรสตัวจิ๋ว ก่อนดึงกางเกงในลงมา

เตอร์: คุณมีนัดที่ไหนต่อหรือป่าว

กี้: เปล่าค่ะ ไม่มี อื้ออ

เตอร์: งั้นคืนนี้คุณอยู่กับผมนะ

เตอร์หยิบเช็คในลิ้นชักออกมาเขียนวงเงิน5หมื่นบาท ก่อนส่งให้กี้ กี้รีบหยิบแล้วยัดใส่กระเป๋าสะพายก่อนจับเตอร์นั่งบนโซฟา เธอบรรเลงใช้ปากจัดการกับเจ้าท่อนเอ็นอย่างกระหาย

เตอร์: ดีครับ.....อ่าา...แบบนั้นแหละ

กี้ขึ้นคร่อมแล้วโยกอย่างดุเดือด ทั้งคู่ถึงสวรรค์เสร็จภารกิจเกือบฟ้าสาง นานๆ จะหาที่ลงกับเงิน5หมื่นแต่ผู้หญิงแบบนี้เขาตีราคายังไงก็ไม่ถึง5หมื่น

คุณกี้ตื่นขึ้นมาเพราะแสงไฟในห้องถูกเปิด เธอพยายามร้องหาชายหนุ่มที่ร่วมรักกันอย่างดุเดือดแค่คิดก็เสียวไปหมด

กี้: อื้มม กี่โมงแล้วคะที่รัก

เตอร์: ใส่เสื้อผ้าแล้วกลับไปได้แล้ว

กี้: วันนี้ไปดูหนังกันไหมคะที่รัก

เตอร์: หน้าที่ของคุณหมดแล้วเชิญออกไปจากร้านผมได้แล้ว

เตอร์เปรยตามองด้วยสายตานิ่งเฉยต่างจากคนเมื่อคืนจนคุณกี้เริ่มไม่พอใจกับท่าทีของเตอร์ ที่กลายเป็นคนเย็นชาต่างจากเมื่อคืนเลย

กี้: ได้ฉันแล้วก็จะทิ้งกันง่ายๆ เหรอคะ

เตอร์: ผมจ่ายเงินให้คุณแล้วและคุณก็รับเงินผมไปแล้ว ออกไปซะ!!

คุณกี้โกรธแค้นปีเตอร์มากแต่เธอทำอะไรไม่ได้ จึงรีบแต่งตัวแล้วเดินออกไป ส่วนเตอร์ไม่สนใจแม้แต่จะหันไปมอง

กี้: มึงกับกูได้เห็นดีกันแน่//กี้หันกลับไปมองก่อนจะขึ้นรถแล้วรีบขับออกไป