รักสวาทแม่สาวน้อย

ห้องประชุม

รักสวาทแม่สาวน้อย

ชีวิตการทำงานของฉันบอกเลยว่าสุดยอดมาก นอกจากจะสายแล้วยังถูกจักรยานฉี่ยวบนทางเท้าทำให้เอกสารที่ฉันต้องอดหลับอดนอนทำมามันกระจายเต็มหน้าถนน เฮ้อ ให้มันได้อย่างนี้สิ

ประชุม

“รินจ๊ะ..วันนี้เตรียมเอกสารให้พี่หรือยัง

ริน: เอิ่ม....พี่นีคะ....คือ...

พี่นี: อย่าบอกว่างานไม่เสร็จ!! /พี่นีเสียงเข้มขึ้นจนพนักงานในออฟฟิศเริ่มมองมาทางฉัน

ริน: คือ...ริน..

พอดีคุณรินเกิดอุบัติเหตุเมื่อเช้า เอกสารที่เตรียมมาเลยปลิวเกลื่อนถนน บางส่วนก็ตกน้ำ ผมต้องขอโทษพี่นีด้วยนะครับที่ไม่ทันระวังปั่นจักรยานบนทางเท้าจนชนเข้ากับคุณริน

สิ้นเสียงเด็กหนุ่มที่ฉันไม่ค่อยคุ้นหน้าพี่นีก็เลิกคิ้วขึ้นเหมือนสงสัย เสียงซุบซิบของพนักงานเริ่มดังขึ้น "หนุ่มน้อยคนนี้เป็นใครกันนะ"

พี่นี: เอาล่ะงั้นพี่ให้เวลาอีก1ชม. ผู้บริหารจะเข้ามาแล้วรีบเตรียมงานให้เสร็จแล้วเอาเข้าไปให้พี่ที่ห้องประชุม

ริน: ค่ะพี่นี

"เดี๋ยวผมช่วยเองครับ"

หนุ่มน้อยรีบเอ่ยปากก่อนเดินลากเก้าอี้มานั่งทำงานข้างๆฉัน

ริน:เดี๋ยวก่อน น้องเป็นใครฝึกงานอยู่แผนกไหนทำไมไม่ไปทำงานของตัวเอง

"อ้อ...ผมลืมแนะนำตัวเลย ผมชื่อเคครับ"

ริน: เค?

เค: ครับ ผมมาฝึกงานที่นี่ได้5วันแล้ว

ริน: อ่อ...พอดีพี่ไปดูงานที่ต่างจังหวัดมาเลยไม่ได้เจอกัน

เค: ผมอยู่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ครับ แต่วันนี้มีประชุมเขาเลยให้ผมขึ้นมาช่วยงานข้างบน

ริน: งั้นเราถ่ายเอกสารให้พี่แล้วกัน เสร็จแล้วเอาเข้าแฟ้มนี้เป็นชุดๆ ไปนะ พี่จะหาบิลงบประมาณของปีที่แล้วก่อน

เค: ครับลูกพี่

ผ่านไปครึ่งชม.งานทุกอย่างเสร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี น้องเคถือว่าเป็นงานสอนนิดสอนหน่อยก็ทำออกมาได้ดี

ริน: พี่ขอบคุณเรามากๆ เลยนะที่มาช่วยงานพี่

เค: ไม่เป็นไรครับพี่ เรื่องนี้ผมผิดเองที่ไม่ระวังแถมมาปั่นจักรยานบนทางเท้าอีก ทำให้พี่ต้องเจ็บตัวไปด้วย

ริน: ไม่เป็นไรพี่โอเค เจ็บนิดหน่อยเดี๋ยวก็หาย

เค: แล้วพี่จะเข้าประชุมด้วยหรือป่าว

ริน: ต้องเข้าสิพี่ต้องคอยแจกเอกสารให้ผู้บริหาร

เค: งั้นพี่รีบไปเตรียมตัวเถอะครับ ผมมีงานต้องไปทำเดี๋ยวโดนบ่นหูชาอีกฮ่าๆๆ

ริน: จ่ะ..งั้นพี่ขอตัวนะ

เค: เอ่ออ...พี่รินครับวันนี้ผมขอเลี้ยงข้าวพี่ได้ไหมครับ

ริน: ได้สิ...เที่ยงเจอกันข้างล่างนะ

เค: ครับ //รอยยิ้มของพี่สาวน่ารักจัง

ณ ห้องประชุม

ทีมผู้บริหารเริ่มเดินทางมาถึง เอ๊ะ!! คนนี้ใครกันนะหล่อจัง ฉันนั่งมองผู้บริหาร คณะกรรมการที่ต่างเดินเข้ามาในห้อง หล่อละลายเป็นแบบนี้นี่เอง

พี่นี: คุณปีเตอร์ สวัสดีค่ะ /พี่นี่ยกมือไหว้ทำให้ฉันต้องรีบยกมือไหว้ตาม

ปีเตอร์: สวัสดีครับพี่นี สบายดีนะครับ

พึ่นี: สบายดีค่ะ รอบนี้กลับมานานไหมคะ รอบก่อนไม่ทันได้อยู่ฉลองงานเลี้ยงเลย

ปีเตอร์: หลายเดือนอยู่ครับ น่าจะอยู่จนกว่าออฟฟิศใหม่เสร็จ

ปีเตอร์:คุณ!

ริน: คะ /ฉันรีบเดินไปหาคุณปีเตอร์อย่างสุภาพเรียบร้อย

ปีเตอร์: ผมขอกาแฟไม่ใส่น้ำตาล

ริน: ได้ค่ะรอสักครู่นะคะ

ผมจ้องมองคุณรินเป็นระยะ เธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มาก มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ ทำเอาหัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ผมก็คงทำได้แค่มองเพราะผมเองกำลังจะแต่งงานในไม่ช้า

การประชุมดำเนินไปอย่างราบรื่น ผมมองดูเอกสารที่คุณรินแจกถือว่าเธอเป็นคนทำงานเรียบร้อยเลยล่ะ แบบนี้สิที่ผมต้องการ ผมอยากได้คนเก่งๆมาทำงานไม่ได้อยากได้คนที่ดีแต่เอาหน้า แต่งตัวอ่อยผู้ชายไปวันๆ ธุรกิจของผมต้องทำงานกับต่างประเทศ ความเรียบร้อย ความถูกต้อง ตรงต่อเวลาคือสิ่งที่พนักงานทุกคนต้องจำไว้

“ผลไตรมาสของเดือนที่แล้วผมถือว่ายังดีไม่พอนะครับ ยังไงให้พนักงานขายทำยอดให้ได้มากกว่านี้หน่อยก็ดี ส่วนเรื่องออฟฟิศใหม่ผมจะเปิดรับสมัครพนักงานใหม่คงต้องเลือกพนักงานที่นี่ไปอยู่ที่โน้นหน่อย ฝากพี่นีจัดการให้ผมด้วยนะครับ”

“ค่ะคุณปีเตอร์”

ฉันจดทุกอย่างที่เป็นประโยชน์ลงในสมุด จากนั้นก็ฟังการประชุมต่อคอยแจกเอกสานให้กับคณะผู้บริหาร สายตาก็มองคุณปีเตอร์ที่หล่อกระชากใจจนฉันไม่อยากละสายตาไปไหนเลย

เขาโสดไหมนะ มีใครหรือเปล่าแต่หล่อขนาดนี้คงไม่เหลือ เมื่อคุณปีเตอร์หันมาสบตาฉันทำเอาฉันรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว จะโดนด่าไหมฉันรีบก้มลงมองเอกสารในมือ

สาวน้อยแอบมองผมงั้นเหรอ ผมมองเธอกลับอย่างไม่ละสายตาเหมือนกัน เป็นไงล่ะทีนี้นั่งเป็นหินเลยไหมฮ่าๆๆ

“คุณปีเตอร์ครับ เซลล์ที่แจ้งของที่มีปัญหามาได้บอกยอดไหมครับ”

“อยู่ในหน้าถัดไปครับ พนักงานทำตารางแยกเอาไว้เพื่อความเข้าใจง่าย ผลสรุปอยู่ด้านล่าง”

น่ารัก ฉันยิ้มออกมาด้วยความดีใจเมื่อเห็นรอยยิ้มของคุณปีเตอร์ส่งมาให้ฉัน อีรินเขินจนบิดแล้วค่ะเจ้านาย อย่ามองแบบนี้ได้ไหมคะ งื้อออ ไม่ได้ๆฉันต้องตั้งสติ ห้ามใฝ่สูง ห้ามมอง ห้ามยิ้ม ห้ามเขิน นิ่งเข้าไว้อีริน

ฉันรีบทำสมาธิก่อนที่สติจะหลุด ตอนนี้ฉันรู้ตัวว่าท่านประธานทำลังมองมาที่ฉันอย่างไม่ละสายตา