Galaxy 16 : ดูแลไม่ห่าง [ 2/2 ]
ทุกวันนี้ฉันใจสั่นไม่เว้นแต่ล่ะวัน ไอ้ตัวต้นเหตุก็เอาแต่ขยันทำให้ฉันเป็นบ้า ถามจริงเถอะ.พี่จะให้ฉันพักบ้างไม่ได้เหรอ
“รอฉันนานไหม” กาแล็กซีเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ คนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียง
“มะ...ไม่นาน.”
ฉันตอบเสียงสั่นเพราะอยู่ ๆ ซีแลคก็เดินเข้ามาลูบหัวฉัน สายตาที่มองมาเหมือนผู้ใหญ่เอ็นดูเด็กมันทำให้ฉันยิ้มขึ้นมาบาง ๆ
“ไปกินข้าวกัน จะได้กินยา” กาแล็กซีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนกว่าทุกครั้ง
“อ่าา....” ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นไข้เพราะอุณหภูมิในร่างกายมันร้อนขึ้นมาจนแทบระเบิด ทำไมต้องทำเสียงอ่อนโยนขนาดนี้ด้วยนะ!! ฉันไม่ใช่เด็กนะเว้ยย ที่จะมาพูดหลอกล่อให้ลุกมากินข้าวกินยา
“อย่าดื้อกับฉันรู้ไหม”
รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฎบนใบหน้าที่เห็นปฏิกิริยาตอบรับของร่างบาง
ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไร ซีแลคก็อุ้มฉันขึ้นมาแนบอกแล้วกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูฉัน ไอ้บ้าเอ๊ยยย!! คอยดูน
