Galaxy 11 : ฟุ้งซ่าน
แหวะ!
ฉันโก้งคออ้วกแล้วทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างหมดแรงตลอดเวลาที่นั่งอยู่บนรถ ฉันภาวนาให้ตัวเองอยู่รอดปลอดภัย ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุ้มครองฉันนะ.
“ไหวไหมเรน” เคนถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงปนกลั้นขำ ถ้าต้องฝืนขนาดนั้นขำออกมาตรง ๆ เลยก็ได้ไหมเคน!!
“เรนโอเค”
ฉันรับทิชชูจากเคนมาเช็ดปากแล้วท่าทางโอเคให้เคนดู ส่วนตัวต้นเหตุที่ทำให้ฉันมีสภาพแบบนี้กับยืนนิ่งล้วงมือในกระเป๋ากาเกงมองฉันอย่างสบายใจ บอกเลยว่าโคตรแค้น!!
“สรุปจะบอกได้ยังว่าจะไปที่ไหน”
กาแล็กซีถามขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่ยังไม่ได้คำตอบจากเรน
“เรนจะไปไหนอีก”
ไซเคนถามน้องตัวเองอย่างสงสัย พึ่งกลับมาถึงบ้านแท้ ๆ ยังจะออกไปไหนอีก เดี๋ยวนี้ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ พึ่งอายุพ้น 18 มาแค่ปีเดียว ทำเหมือนตัวเองผ่านโลกมาเยอะ มีน้องแบบนี้มันน่าจับตีให้ก้นลายจริง ๆ ไหนก้านมะยมอยู่ไหน!
“กายมันชวนไปกินเหล้าที่คอนโด”
“ไม่อนุญา
