ทวงรักสามีแสนร้าย (ภาคิน:น้ำหนึ่ง)

ตอนที่ 1 คุณผู้หญิงตายไปแล้วนะคะ 1

"ขอบคุณนะเจ๊" เวฟร้อยสีเทาดำจอดลงหน้าบ้านสองชั้นเป็นปูนสีขาวหลังหนึ่ง ซึ่งหญิงสาวคุ้นเคยมันเป็นอย่างดี รีบบอกขอบคุณพี่สาวที่อาสามาส่งทันที

เจ๊นกเป็นสาวประเภทสองที่เธอเคารพนับถือเสมือนพี่สาวแท้ๆ ไม่ว่าจะเดือดเนื้อร้อนใจ หรืออยากได้ใครสักคนช่วยเธอนึกถึงเจ๊นกคนนี้เป็นคนแรก และหนุ่มร่างชายแต่ใจเป็นหญิงก็เต็มใจช่วยเป็นอย่างดี

"เออๆ ไม่เป็นไร ว่าแต่..แกมาดึกขนาดนี้ใครจะมาเปิดประตูให้ ดูท่าคนบ้านนี้นอนหมดกันแล้วมั้ง" ถามอย่างเป็นห่วงน้องสาว มองลอดช่องประตูรั้วเหล็กสูงท่วมหัวเข้าไปยังตัวบ้านซึ่งห่างจากตรงนี้สักสามสิบเมตรได้

ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่ม ช่วงหน้าหนาวแต่ละบ้านในละแวกนี้ต่างพากันเข้านอนหมดแล้ว บรรยากาศเงียบเชียบทำเอาเธอนึกกลัว ที่เห็นชอบออกมาเดินเพ่นพ่านคงจะมีแต่พวกวัยรุ่นเมายา

"เดี๋ยวลองเรียกดู ขอบใจเจ๊มากนะที่มาส่ง" ช่วงเวลาหนึ่งปีที่จากไปไม่เคยมีความสุข แต่เพราะมีเหตุผลจำเป็นถึงต้องไป

มาวันนี้แม่ผัวตาย ถึงเวลาของเธอกลับมาหาสามีสุดที่รัก เธอจะได้มีความสุขกับเขาสักที

ปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้มันมีมานานแสนนานจากที่เคยฟัง แต่ใครจะคิดล่ะว่าเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ต้องมาเป็นประสาทเพราะแม่ผัวทุกวี่ทุกวัน

ต่อหน้าลูกชายน้ำหนึ่งอย่างนั้น น้ำหนึ่งอย่างนี้ แต่พอลับหลังลูกชายท่านก็ด่าเธอเสียๆ หายๆ

ว่ามาเกาะลูกชายท่านกินบ้างล่ะ ว่าเธอเป็นผู้หญิงอย่างว่าที่มีผู้ชายเข้าหาเยอะ

อันแรกเธอเถียงขาดใจเพราะรักสามีด้วยใจ แต่อันหลังยอมรับว่ามีใครเข้าหาเธอเยอะมากเพราะเธอเป็นคนสวย หน้าตาดี ด้วยความที่เป็นแม่ค้าใครมาอุดหนุนก็ยินดีทั้งนั้น

คำพูดแทะโลมบ้าง สายตาโลมเลีย แต่ก็ไม่เคยเทใจให้ใครยกเว้นสามีตัวเอง

แม่ค้าขายข้าวเหนียวหมูปิ้งในตลาดสดสวยแซ่บมีหนุ่มๆ มาขายขนมจีบไม่เว้นแต่ละวัน ต้องพ่ายแพ้ให้กับลูกชายเถ้าแก่ร้านค้าวัสดุก่อสร้างในตัวอำเภอ

ใครเห็นจะไม่หลงรักเขากันล่ะ รูปหล่อซะขนาดนั้น เป็นคนนิ่งๆ แต่มีเสน่ห์มาก เขาเป็นคนแรกที่ไม่ได้เข้าหาเธอ แต่เป็นเธอต่างหากที่ไล่ตามเขาจนอีกฝ่ายจนมุม ยอมสยบแล้วยกขบวนขันหมากมาสู่ขอเธอกับพ่อแม่

ตั้งแต่นั้นมาใครต่างก็อิจฉาแม่ค้าข้าวเหนียวหมูปิ้ง วันดีคืนดีได้ลงเอยกับเศรษฐีติดหนึ่งในสิบของอำเภอ

ภาพที่คนภายนอกมองเข้ามา วาสนาอีน้ำหนึ่งมันจริงๆ ได้ผัวหล่อรวย

เธอไม่เถียง วาสนาเธอจริงๆ แต่นั่นมันเป็นแค่เปลือกนอก ก็บอกแล้วว่าเธอรักเขาที่ใจ

หากเป็นในละคร พระเอกนางเอกหลุมรักแล้วลงเอยแต่งงานกันมันคือจุดจบแฮปปี้เอ็นดิ้ง แต่สำหรับคู่เธอมันคือการเริ่มต้นเท่านั้น เมื่อแต่ละวันต้องมาคอยรับมือกับแม่ผัวประสาทจนจะเป็นประสาทเสียเอง

เธอพยายามปลอบใจตัวเองว่าท่านอายุเยอะแล้ว เยอะไม่เยอะก็เจ็ดสิบปีแล้วล่ะ ดูท่าหลงๆ ลืมๆ แต่ที่ไม่ลืมเห็นจะเป็นเรื่องกระแนะกระแหนลูกสะใภ้

'ฉันไม่อยากให้ลูกชายแต่งงานกับเธอ ฉันไม่อยากให้ภาคินมีเมีย ถ้าฉันอยากให้ลูกชายมีเมียจริงๆ ฉันหาได้ดีกว่านี้เป็นร้อยเท่า!'

อกข้างซ้ายของคนฟังเจ็บจี๊ด ทำไมไม่บอกตั้งแต่วันแรกที่เจอ แถมตอนไปสู่ขอยังทำหน้าตายิ้มระรื่น เธอก็คิดว่าเออ..แม่ผัวกูดีว่ะ!

บุญของอีน้ำหนึ่งได้ผัวหล่อรวย ทั้งแม่ผัวก็ดี สุดขนาดนี้ให้หาอีกสามชาติก็ไม่เจอ

แต่ก็นะ ถ้าท่านพูดแบบนั้นลูกชายคงหาว่าแม่ไม่ชอบด้วย ปล่อยให้เป็นไปตามคนหนุ่มสาวที่ต้องอยู่ด้วยกันเป็นฝ่ายเลือก ลับหลังเวลาลูกชายท่านออกไปทำงานค่อยมารบราฆ่าฟันกับเธอ

การรบราของท่านไม่ใช่การลงไม้ลงมือ แต่มักใช้คำพูดดูถูกถากถาง ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง พูดกรอกหูอยู่ทุกวันจนเธออึดอัดแล้วเป็นฝ่ายยอมถอยออกมาเอง