"ที่ ๆ พี่ตกหลุมรักน้อง"
“พี่ธาม!"
พูดจบธามก็ทรุดตัวนั่งลงคุกเข่าต่อหน้าพิมนดาจนเธอตกใจที่อยู่ ๆ เขาทำแบบนี้พร้อมกับเรียกชื่อเขาด้วยเสียงที่สั่นเครือแล้วธามก็พูดประโยคต่อมาด้วยสายตาที่อ้อนวอนและจริงจัง
"คบกับพี่นะคะ"
“พี่ธามลุกขึ้นค่ะอย่าทำแบบนี้”
พิมนดาโน้มตัวลงเพื่อที่ดึงตัวธามที่นั่งคุกเข่าอยู่พร้อมกับบอกเขาให้ลุกขึ้น
“ไม่ค่ะ”
“พี่ธามน้องบอกให้ลุกค่ะ ลุกสิ”
“พี่ไม่ลุกพี่จะนั่งคุกเข่าอยู่ตรงนี้จนกว่าน้องจะยอมคบกับพี่”
พิมนดาได้แต่ยืนส่ายหน้าไม่รู้จะทำยังไงกับร่างสูงที่นั่งคุกเข่าเล่นใหญ่อยู่ตรงหน้าดีเขาดื้อเกินกว่าที่เธอคิดเยอะเลย
“ถ้าพี่ไม่ยอมลุกก็ไม่ต้องมาคุยกับน้องอีกแล้วน้องก็จะไม่คบกับพี่ด้วย”
พิมนดาพูดกับธามอย่างโมโหแต่ภายใต้คำพูดที่เธอพูดออกไปประโยคหลังมันได้ตอบตกลงเขาไปแล้วอยู่ที่ว่าเขาจะเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดออกไปหรือไม่
“มะ…เมื่อกี้น้องพูดว่าไงนะ”
พิมนดาถึงกับยืนกรอ
