สถานะพี่น้อง

1180 Words
บทที่3 สถานะพี่น้อง ธันวาลงมาเล่นน้ำกับข้าวปั้น ทั้งสองวิ่งไล่กันในน้ำและว่ายน้ำแข่งกัน ข้าวปั้นเริ่มมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ เธอลืมเรื่องเครียดๆ ไปชั่วขณะ ธันวาเห็นเธอยิ้มได้เขาก็สบายใจเพราะเขาเห็นเธอทุกข์ใจมาหลายวันแล้ว “ธันวาคะคืนนี้นิ่มตกลงนอนกับคุณนะคะ^^” นิ่มเดินลงมาบอกข่าวดีให้ธันวาได้รับรู้ว่าคืนนี้เธอพร้อมจะเป็นของเขาตามที่เขาต้องการแต่เธอส่งสายตามองข้าวปั้นเพื่อดูปฏิกิริยาแต่ข้าวปั้นยิ้มตาหยีกลับมาเท่านั้น “จริงเหรอครับ ถ้างั้นเดี๋ยวผมพาคุณเอาของไปเก็บบนห้อง ข้าวปั้นเธอเล่นน้ำไปก่อนนะเดี๋ยวฉันมา” “ค่ะ” หลังจากนั้นร่วม3ชั่วโมงข้าวปั้นต้องนั่งรอจนเสื้อผ้าแห้งแล้วแห้งอีก กว่าธันวาจะลงมาเธอไม่มีคีย์การ์ดโทรไปหาเขาก็ไม่รับสาย ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกปวดหัวจึงรีบขอคีย์การ์ดจากชายหนุ่มก่อนจะขึ้นมานอนพัก เธอไม่ได้รู้สึกน้อยใจที่เขามีผู้หญิงมาด้วยแต่เธอแค่รอจนไม่สบายและอยากอาบน้ำนอนเท่านั้น วันต่อมา ธันวาเดินมาเคาะห้องพักของข้าวปั้นเธอจึงเดินมาเปิดด้วยสภาพอิดโรยเนื่องจากพิษไข้ เขาเองก็รู้สึกผิดที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เธอป่วยจึงขอเข้ามาดูแาการของเธอหน่อย “วันนี้หนูขอไม่ไปเที่ยวนะคะ หนูรู้สึกไม่สบายขอนอนพักดีกว่าค่ะ” “แล้วมียากินหรือยังเดี๋ยวฉันจะได้ซื้อมาให้” “ขอบคุณค่ะ หนูรบกวนซื้อยาแก้ไอให้หนูด้วยนะคะ” “อืมได้ เธอนอนพักเถอะ” ฉันปิดประตูได้ก็ทิ้งตัวลงนอนต่อไม่รู้เรื่องเลยจนอาจารย์เข้ามาดูอาการของฉันด้วยคีย์การ์ดสำรอง ฉันรู้สึกเกรงใจมากกว่าเดิมเพราะฉันเห็นสายตาของพี่นิ่มดูแปลกๆ ไป พี่นิ่มยืนกอดอกมองอาจารย์แกะยาเตรียมน้ำให้ฉันไหนจะวัดไข้ให้ฉันด้วย ฉันไม่ได้คิดอะไรอกุศลแบบนั้นเลยนะ “ดูธันวาห่วงลูกศิษย์คนนี้เป็นพิเศษนะคะ” “ข้าวปั้นก็เหมือนน้องสาวผมคนนึง อยู่บ้านเดียวกันไม่ต่างจากพี่น้องกันหรอกครับ” “งั้นเหรอคะ” นิ่มยกยิ้มเบาๆ ก่อนจะเดินหนีออกไปนั่งรอด้านนอก “อาจารย์หนูว่าอาจารย์ไปดูแลพี่นิ่มเถอะค่ะ วันนี้อาจารย์ตั้งใจจะพาพี่นิ่มไปเที่ยวไม่ใช่เหรออย่ามาเสียเวลาดูแลคนป่วยเลยค่ะหนูโตแล้วดูแลตัวเองได้” “เอางั้นเหรอ” ธันวามองสาวน้อยตรงหน้า เธอไม่ยอมสบตาเขา ครั้นจะซักไซ้ถามก็คงไม่ยอมตอบเธอปากแข็ง หัวดื้อเป็นที่สุด “ถ้างั้นฉันไปละ เธอก็พักผ่อนเยอะๆ มีอะไรก็โทรมา” “ค่ะ” ว่าจบธันวาก็เดินออกจากห้องเพื่อพาสาวสวยที่เป็นเหมือนของเล่นชิ้นใหม่ออกไปเที่ยวกว่าจะได้กลับก็มืดค่ำ เขาไม่ลืมที่จะแวะเวียนมาหาข้าวปั้นเพื่อดูอาการแต่พอเห็นว่าไข้เธอลดแล้วเขาก็เบาใจและปล่อยให้เธอได้พักผ่อน ถึงวันเดินทางกลับสาวสวยอย่างนิ่มต้องแยกกลับกันคนละคันเพราะนิ่มมีงานต่อต้องไปอีกจังหวัด เธอเป็นMCของค่ายรถยนต์ยี่ห้อดัง ทั้งสองนั่งรถกลับมาด้วยกันระหว่างทางข้าวปั้นก็หลับๆ ตื่นๆ กว่าจะถึงบ้านก็ตูดชาไปเลย “ถึงสักที” ข้าวปั้นบิดขี้เกียจจนคนข้างๆ หันมามอง เขาสิต้องบ่นเพราะเขาเป็นคนขับรถข้ามน้ำข้ามทะเลมาตั้งหลายชั่วโมง “อึดอัดหรือเปล่าที่ฉันชวนนิ่มไปด้วย” “ไม่ค่ะ ไม่อึดอัดเลย” นอนไข้ขึ้นอยู่บนห้องเอาอะไรมาอึดอัดวะ ฉันฉีกยิ้มหวานให้อาจารย์จากนั้นก็ขนสัมภาระของตัวเองเข้าบ้านทั้งบ้านเงียบเหงามากพ่อคุณลุงคุณป้าไม่อยู่ ส่วนอาจารย์ธันวาก็ขอขึ้นไปนอนพัก ฉันที่นอนมาตลอดทางจึงหาเรื่องเข้าครัวแก้เซ็ง ไข่ไก่4ฟองถูกฉันตอกเพื่อแยกไข่ขาวและไข่แดง ในส่วนของไข่แดงฉันนำมาตีกับน้ำตาลจนขึ้นฟูจากนั้นฉันก็ใส่นมน้ำมันคาโนล่าแป้งเค้ก ส่วนไข่ขาวฉันตีกับน้ำตาลจนขึ้นฟูก่อนจะนำมาผสมกันแล้วนำใส่พิมพ์เข้าอบ ฉันหันไปมองหาน้ำส้มเข้มข้นเพื่อนำมาตวงใส่น้ำตาลใส่เกลือและแป้งกวนไส้เคี่ยวจนข้นจากนั้นก็ใส่เนยลงไปพักไว้พออุ่นๆ แป้งเค้กก็ออกจากเตาพอดี ฉันตกแต่งด้วยผลไม้ที่มีอยู่ในตู้แล้วแช่เย็นเอาไว้ ส่วนชิ้นอื่นๆ ก็แบ่งให้พี่ๆ และป้าๆ แม่บ้านไปแบ่งกัน “ส่วนอันนี้ของอาจารย์นะคะป้าจุก” “เดี๋ยวป้าเรียนคุณธันวาเองค่ะ หนูข้าวปั้นไปพักผ่อนเถอะ” “ค่ะ^^” ด้านธันวาเขาตื่นลงมาในช่วงหัวค่ำตอนนี้แม่บ้านบางคนก็กลับไปแล้วเขาลงมาเห็นข้าวปั้นกำลังจัดโต๊ะอาหารรอเขาอยู่จึงรีบเดินลงมานั่ง เมนูวันนี้คือผัดฉ่าปลากะพง ยำไข่เค็ม เธอเก็บของในครัวออกมาทำเท่าที่จะทำได้ “เธอทำเองเหรอ” “ใช่ค่ะ หนูเสียดายปลาซื้อมาแช่ไว้หลายวันแล้ว” “อืม อร่อยดีเธอเก่งนะทำกับข้าวเป็นด้วย” “ตอนอยู่บ้านพ่อต้องออกไปทำงาน แม่กับยายก็ต้องรับจ้างซักรีด หนูกลับจากโรงเรียนเลยต้องช่วยงานบ้านทำกับข้าวเพื่อแบ่งเบาภาระค่ะ” ผมชอบความคิดของเธอ ครอบครัวเธอสอนมาดีถึงค่าเทอมที่โรงเรียนผมจะแพงแต่พ่อของเธอเคยเข้ามาคุยกับผมที่โรงเรียนว่าอยากให้เธอได้เรียนที่นี่ ยอมทำงานหนักเพื่อแลกกับคุณภาพชีวิตคนเป็นพ่อยอมได้ทุกอย่าง แม่กับยายเธอเลยต้องรับจ้างซักรีดเพื่อหาค่ากับข้าวในแต่ละวัน แม่ผมเลยเสนอโครงการสอบชิงทุนการศึกษาขึ้นมาเพื่อให้สิทธิ์กับนักเรียนชั้นละ 2 คน เงินในส่วนนี้จะช่วยลดหย่อนค่าเทอมในแต่ละเทอมได้และเธอก็ได้รับสิทธิ์ในทุนนี้ด้วย “อาจารย์คะนี่เค้กส้มผลไม้สดค่ะ หนูทำเอง” “หืม ทำเองจริงดิ” “ใช่ค่ะ มีอีกนะคะแต่หนูขอเอาไปให้เพื่อนสองชิ้นกับอาจารย์มาลี ที่เหลืออาจารย์ทานให้หมดนะ” “แล้วเธอไม่กินหรือไงข้าวก็กินไปนิดเดียว” “หนูเจ็บคอค่ะ ไม่ค่อยอยากกินอะไรเลย” “อย่าลืมกินยาล่ะใกล้สอบแล้วเดี๋ยวจะป่วยเรื้อรังไม่หายสักที” “ค่ะอาจารย์” --------------------------------------- ข้าวปั้นน่ารักดูซื่อๆจะทันเล่เหลี่ยมคนไหมน๊าา อ่านแล้วอย่าลืมคอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์บ้างนะคะ จุ๊บๆ
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD