เป็นเด็กห้ามดื้อ
1059 Words
บทที่5
เป็นเด็กห้ามดื้อ
บ้านธราสกุลวาณิชย์
เสียงกิจกรรมย่างหมูกระทะดังเข้ามาในบ้าน ธันวายืนมองเด็กๆ ทั้งสามช่วยกันปิ้งย่างแต่พวกเธอก็ไม่ลืมที่จะตักแบ่งมาแจกจ่ายให้ทุกคน รวมถึงธันวาด้วยเขาถูกข้าวปั้นลากออกมานั่งร่วมโต๊ะ
ป๊อก!
เสียงเปิดกระป๋องเครื่องดื่มน้ำอัดลมดังขึ้น ข้าวปั้นนำมาวางไว้ตรงหน้าธันวาเขาจึงมองหน้าเธอที่เอาแต่ยิ้ม
“ดื่มได้ค่ะ อาจารย์ดื่มแต่เหล้ามันไม่ดีต่อสุขภาพ”
“รู้ด้วยเหรอว่าฉันดื่มเหล้า”
“หนูเป็นคนซักผ้าให้อาจารย์ทำไมหนูจะไม่รู้ อาจารย์ดื่มเหล้าแทบทุกวัน”
นี่เธอเป็นคนซักผ้าให้ผมเหรอ ผมคิดว่าแม่บ้านเป็นคนซักไม่งั้นผมคงจะเพิ่มเงินค่าขนมรายอาทิตย์ให้เธอแล้ว ปกติเธอทำงานบ้านผมจะให้เธออาทิตย์ละ1500แต่ถ้าเธอซักรีดให้ผมด้วยผมจะได้ให้เพิ่มอีก
“อาจารย์มีแฟนหรือยังคะ” เฟย์เป็นฝ่ายถามเพราะเธอเป็นห่วงเพื่อน ยังไงเพื่อนก็เป็นผู้หญิงยิ่งเพื่อนรักมาเล่าเรื่องผู้หญิงชื่อนิ่มให้ฟังเธอเลยไม่สบายใจกลัวว่าจะมีปัญหาตามมาทีหลัง
“ยังไม่มีทำไมเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พวกหนูคิดว่าอาจารย์เป็นเกย์เก้ค่ะ” ต้นหลิวปัดปฏิเสธเพราะกลัวว่าอาจารย์ธันวาจะสงสัย
“ฉันเหมือนเกย์เหรอข้าวปั้น”
“แฮร่ๆ”
“ไร้สาระฉันเป็นผู้ชายเรื่องผู้หญิงก็มีบ้างตามประสาผู้ชายแต่ถ้ามีเป็นตัวเป็นตนฉันยังไม่ได้คิด ช่วงนี้ยังรักสนุกอยู่ อยู่คนเดียวสบายใจไม่ชอบความวุ่นวาย”
สามสาวพยักหน้ารับรู้จากนั้นทั้งสี่คนก็นั่งทานหมูกระทะด้วยกัน
“กินหมูมากระวังลงพุงนะข้าวปั้นแค่แก้มก็เยอะพออยู่แล้ว”
“หยาบคายมากค่ะ หนูออกจะหน้าวีเชฟ”
“หึ” นี่สิยัยปัณณลักษณ์ต้องสวนทันควันแบบนี้ ผมอยากให้เธอคนเดิมกลับคืนมา
สองสาวมองอาจารย์หนุ่มกับเพื่อนรักเถียงหยอกล้อกันจึงสะกิดส่งซิกกันทันที รังสีจับจิ้นจึงเริ่มเกิดขึ้นหลังจากวินาทีนี้ไป
กลางดึกคืนนั้น
ทั้งสี่คนนั่งอยู่ในห้องโถงของชั้นสองสามสาวนั่งฟังอาจารย์หนุ่มติวเข้มนักเรียนจนเขาเห็นว่าดึกมากแล้วจึงให้ทั้งสามพากันเข้านอน
ข้าวปั้นพาเพื่อนๆ เข้ามานอนพอเธอปิดประตูเฟย์ก็รีบลากแขนข้าวปั้นมานั่งซักไซ้สอบถามถึงความใกล้ชิดสนิทสนมของข้าวปั้นกับอาจารย์ธันวา
“พวกแกคิดมากไปหรือเปล่า”
“ไม่นะ ไม่ได้คิดมากแกกับอาจารย์อยู่บ้านหลังเดียวกันไม่มีแบบเผลอใจอะไรแบบนี้บ้างเหรอ”
“เฟย์แกพูดอะไร ฉันไม่ได้คิดอะไรกับอาจารย์และก็ไม่มีวันคิดด้วย คนอย่างอาจารย์เสือซุ่มเลยนะฉันอยู่บ้านเดียวกันฉันก็พอดูออก นี่ยังแอบคิดเลยถ้าขึ้นมหาลัยจะหางานพิเศษทำแล้วไปอยู่หอหรือไม่ก็กลับไปอยู่บ้าน”
“ว้า เศร้าเลยพวกฉันก็อุตส่าห์จับจิ้นแท้ๆ นอนเถอะเซ็ง”
ต้นหลิวรีบทิ้งตัวลงนอนข้าวปั้นจึงลุกไปปิดไฟเมื่อแสงไฟที่ลอดออกมาจากประตูดับลงธันวาจึงหยิบชีสที่ตัวเองจดไว้เก็บใส่หนังสือไว้เหมือนเดิม เขาได้ยินสิ่งที่ข้าวปั้นพูดแล้วแต่ไม่ได้ตกใจเพราะคนอย่างเขาเป็นเหมือนที่เธอพูดจริงๆ
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงโค้งสุดท้ายข้าวปั้นเคร่งเครียดกับการสอบมากแต่เธอค่อนข้างมั่นใจว่ายังไงเธอก็สอบผ่าน เพราะเธอมักใช้เวลาว่างติวหนังสือกับธันวาเป็นประจำ ช่วงนี้เขาเองก็งดสังสรรค์เพราะต้องให้เวลากับเธอ
“สอบวันสุดท้ายรู้สึกสมองตึงๆ ว่ะ” ต้นหลิวถอนหายใจเฮือก
“เฮ๊ย!! ข้าวปั้นแกสอบติด บริหารธุรกิจ GTE University!!”
“ฮะ!”
เฟย์วิ่งมาพร้อมกับข่าวดีทั้งโรงอาหารจึงหันมามองข้าวปั้นเป็นตาเดียวรวมถึงธันวาด้วย ตอนนี้เขากำลังวิ่งมาหาเธอด้วยความดีใจ
“อะไรนะ!!”
“แกสอบติดมหาวิทยาลัยนานาชาติ GTE ได้ยินไหม!!!” เฟย์ตะโกนลั่นอีกครั้ง
“อะ อาจารย์จริงเหรอคะ ฮึก! จริงๆ ใช่ไหมคะ”
“อืม จริง นี่ไงผลสอบของเธอ”
ธันวาส่งโทรศัพท์ของตัวเองให้ข้าวปั้นดู เธอรับมันมาดูด้วยอาการสั่นเทา ทั้งดีใจทั้งตื้นตันจนพูดไม่ออก ธันวาจึงลูบหัวเธอเป็นรางวัล
ช่วงบ่ายการสอบจึงผ่านลุล่วงไปได้ด้วยดีเพราะเธอมีกำลังใจในการสอบแล้วแต่แล้วเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นอีกครั้งเป็นเสียงของเฟย์กับต้นหลิว พวกเธอทั้งสองคนก็สอบติดที่เดียวกับข้าวปั้นเพื่อนๆ จึงเข้ามาแสดงความยินดี
ก่อนกลับบ้านธันวาในฐานะลูกชายของเจ้าของสถานศึกษาแห่งนี้จึงเรียกนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่3และ6มาในห้องประชุม ตามด้วยนักเรียนชั้นอื่นด้วย
“ผมธันวา ธราสกุลวาณิชย์ ขอแสดงความยินดีกับนักเรียนทุกคนที่ได้เรียนในคณะที่ตนเองเลือก ส่วนใครที่ยังสอบไม่ติดก็ไม่เป็นไรเราเริ่มกันใหม่ได้ ผมขออวยพรให้พวกคุณทุกคนโชคดี ขอบคุณที่มาเป็นลูกๆ ของสกุลวาณิชย์ครับ”
เสียงตบมือดังสนั่นกึกก้องไปทั้งห้องประชุม ธันวามองมาที่ข้าวปั้นตอนนี้มีเพื่อนชายต่างห้องกำลังสแกนบาร์โค้ดไลน์ของเธอไป เขาไม่ได้อยากสนใจและไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวของเธอมากนัก
“อาจารย์จะกลับเลยไหมคะ พอดีเพื่อนๆ ชวนไปเลี้ยงฉลองที่บ้านของเจ้าขุนค่ะ”
“ลูกอาจารย์หมอศิลาสินะ”
“ใช่ค่ะคนที่บริจาคเงินให้โรงเรียนเมื่อต้นปีไงคะ”
“กลับกี่โมงฉันจะไปรับ”
“เดี๋ยวบอกอีกทีได้ไหมคะหนูกำลังคุยกับเพื่อนๆ อยู่”
“อืม จะไปสนุกกับเพื่อนก็ไปเถอะแต่อย่าเหลวไหลล่ะเป็นเด็กห้ามดื้อนะรู้ไหม”
“รู้แล้วค่ะคุณพ่ออออ”
"พ่อเลยเหรอเดี๋ยวเถอะ!"
----------------------------------------------
ล่าสุดเป็นคุณพ่อแล้วนะ
อ่านเพลินๆอย่าลืมคอนเมนต์ให้ไรท์บ้างนะคะ
- Writer
