ร่างกลมป้อมในชุดบาสสีเขียวหมายเลขยี่สิบเก้า ที่กำลังนั่งเล่นขายของอยู่ตรงสนามเด็กเล่นเล็กๆ โดยมีแมวอ้วนนอนหลับอุตุเฝ้าอยู่ใกล้ๆ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากสายตาเจ้าบ้านที่กำลังนั่งจิบกาแฟยามสายด้วยท่าทางผ่อนคลาย ทำให้แขกที่แวะเวียนมาหาถึงกับมองด้วยความสนใจ เด็กหญิงตัวอวบๆ ที่เห็นเสี้ยวหน้าจิ้มลิ้มเพียงด้านข้างช่างน่ารักเหลือเกิน
หลังจากทรุดกายลงนั่งด้วยท่วงท่าสบายๆ แต่ดูดีและสง่าจนน่าหมั่นไส้ในสายตาเจ้าบ้าน คุณชายธีรเดชก็หันไปมองร่างอวบอ้วนน่าฟัดตรงสนาม แล้วเอ่ยถาม
“นั่นลูกใครวะ”
“ลูกคนรู้จัก แม่เขาเอามาฝากไว้”
มหรรณพตอบหน้าตาย ก่อนจะหันไปปรามเจ้าซีซาร์ที่กำลังแยกเขี้ยวใส่แมวอ้วน ซึ่งกำลังทำตัวพองขู่ฟ่อ
“ซีซาร์! ไอ้หมาเวร! อย่านะเว้ย!”
“ถึงขั้นเอาลูกมาฝากแบบนี้ คงไม่ใช่แค่รู้จักมั้ง”
“จะลูกใคร แล้วทำไมมึงต้องสงสัยด้วยวะไอ้คุณชาย วันนี้พูดมากผิดปกตินะมึง” นอกจากจะไม่ตอบคำถามดีๆ เจ้าบ้
