ทันทีที่ธีรเดชกลับมาถึงบ้าน นิธิก็เดินตามหลังขึ้นมายังชั้นสอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอีกฝ่ายมีเรื่องสำคัญ เท้าที่ตั้งใจจะก้าวไปยังห้องนอนเปลี่ยนทิศทางมุ่งสู่ห้องหนังสือแทน
“มาดึกดื่นแบบนี้ คงได้เรื่องแล้ว”
“เป็นอย่างที่คิดครับ ดาริกาส่งคนแฝงตัวเข้าไปเป็นคนใช้ในบ้านของคุณมนธิรา” เลขาหนุ่มเอ่ยรายงานสิ่งที่ได้ข้อมูลมา ซึ่งตรงกับข้อสันนิษฐานของเจ้านายในก่อนหน้า
“มนธิรารู้เรื่องนี้หรือเปล่า”
“น่าจะยังไม่รู้ครับ แต่ก็เหมือนจะระวังตัวอยู่ เห็นว่าอาจมีการเปลี่ยนคนใช้ในบ้านยกชุด” นั่นก็เท่ากับว่าระแคะระคายแต่ยังไม่สามารถจับให้มั่นคั้นให้ตาย
ธีรเดชกระตุกมุมปากนิดๆ แล้วเดินไปยืนชิดหน้าต่าง ทอดสายตาฝ่าความมืดนอกกระจกอย่างไร้จุดหมาย ขยับมือมาไขว้หลังด้วยท่าทีสบายๆ ขณะเอ่ยถาม
“แล้วซื้อตัวได้ไหม”
คราวนี้เขาถามถึงจุดประสงค์ที่แท้จริง ตามจริงแล้วธีรเดชไม่ได้คิดจะยื่นมือเข้าช่วยมนธิรา เขาไม่เคยคิด
