ท้องฟ้ายามบ่ายสลัวเพราะมีฝนตกรินปรอยๆ บรรยากาศชวนนอน แต่อารญาก็ไม่ได้เอนหลังลงข้างกายของลูกสาวและแมวที่นอนซุกตัวกอดกันอยู่ตรงเบาะรอง เธอเปิดหน้าต่างรับลมเย็นๆ แล้วนั่งหมกมุ่นอยู่กับผลชันสูตรศพของพ่อที่ป้าพิกุลใช้เส้นสายสหายเก่าในกรมนำออกมา
เอกสารที่ว่าทำให้เธอนอนไม่หลับทั้งคืน และก็ไม่เป็นอันทำอะไร เพราะถ้าเข้าใจไม่ผิดพ่อของเธอไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่ถูกฆาตกรรม ซึ่งหลังจากที่พ่อตายทรัพย์สมบัติที่เป็นชื่อของท่านที่ยังไม่ถูกยึด และถูกขายใช้หนี้ ก็ตกเป็นชื่อของมารตี และที่ดินที่ควรจะเป็นของทายาทโดยชอบธรรมอย่างเธอ ก็ดันตกไปเป็นของดาริกา
เสียงโทรศัพท์ที่สั่นทืดๆ ทำให้คนที่กำลังจมอยู่กับความคิดอันแสนหมกมุ่นได้สติ เธอละมือจากเอกสาร แล้วหันไปคว้าโทรศัพท์มาดู ปรากฏว่าเป็นเบอร์ไม่คุ้น คิ้วเรียวเหนือดวงตากลมโตขมวดมุ่น เพราะไม่เคยให้เบอร์กับใครง่ายๆ โดยเฉพาะคนที่ไม่สนิท เธอค่อนข้างระวังตัวเป็นอย่างมากใน
