“นี่คุณ!...”
“ผัวให้ก็รับๆ ไปเถอะน่าอย่าบ่นมากนักเลย”
พูดแค่นั้นคนหน้าทนก็ตัดสายไป อารญามองโทรศัพท์นิ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ รู้ว่าเขากำลังกวนประสาท แต่เรื่องนี้เธอปล่อยไปไม่ได้จริงๆ
หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จ อารญาก็เอาลูกและแมวไปฝากไว้กับป้าพิกุลและลุงชม จากนั้นก็รีบนั่งแท็กซี่ไปหาธีรเดชที่บริษัทพีเค ฟาร์มา จำกัด ใจจริงเธออยากจะไปถอนเงินมาให้เขา แต่ทำอย่างนั้นไม่ได้ เนื่องจากช่วงนี้ที่ธนาคารที่เธอมีบัญชีมีประชาชนไปทำเรื่องลงทะเบียนขอรับความช่วยเหลือจากรัฐ ทำให้คนแน่น และคิวยาว ซึ่งเธอไม่ว่างไปรอทั้งวัน ฉะนั้นไปหาเขาเพื่อขอเลขบัญชีโอนผ่านแอปพลิเคชั่นย่อมง่ายกว่า
ทันทีที่ก้าวขาเข้าสู่ภายในตึกสูงระฟ้า อาคารสำนักงานของบริษัทผลิตและขายยารายใหญ่ของประเทศ อารญาก็เดินไปแจ้งความจำนงกับประชาสัมพันธ์
“ฉันมาขอพบคุณชายธีรเดชค่ะ”
“คุณผู้หญิงได้นัดไว้ไหมคะ”
น้ำคำสุภาพ และท่าทางยิ้
